«Հերման Հեսսե»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1895]] թվականի հոկտեմբերին Հեսսեն աշակերտում է Տյուբինգենում գրավաճառ Հեկենհաուերի մոտ։ Այստեղ վաճառողի օգնականի գործն է ստանձնում, հաշիվարկներ անում, գրքերը դասակարգում և պատվերներ ընդունում։ Երեկոները ու ազատ օրերը Հեսսեն նվիրում է ինքնակրթությանը. շատ է կարդում, վեպեր է գրում, որոնցից մի քանիսը հայտնվում են մի հայտնի գեղարվեստական թերթում։

Հեսսեի առաջին ստեղծագործությունները գերմանական գրականության մեջ աստիճանաբար հայտնի են դառնում, նա նամակագրական կապ է հաստատում [[Ռայներ Մարիա Ռիլկե]]ի, [[Թոմաս Ման]]ի և [[Ստեֆան Ցվայգ]]ի հետ։ [[1903]] թվականի հունվարին Հեսսեն համագործակցության առաջարկ է ստանում հայտնի հրատարակչությունից։ Մի քանի ամսից Հեսսեն իր «Պետեր Կամենցինդ» ստեղծագործության ձեռագիրը ուղարկում է Բեռլին։ Գիրքը գերմանական երիտասարդության շրջանում լայն տարածում է ունենում, ինչն էլ Հեսսեին դարձնում է հայտնի և ֆինանսապես ապահովված, այժմ նա կարող է կենտրոնանալ միայն ստեղծագործելու վրա։<ref name="Freedman 1978"/>

[[1904]] թվականի աշնանը Հեսսեն կնոջ հետ տեղափոխվում է Հայենհոֆեն։ Երեք տարի անց գրողը այստեղ հողակտոր է գնում, նոր տուն կառուցում և այգի տնկում։ 1905 թվականին ծնվում է նրանց որդին՝ Բրունոն (1905-1999), մի քանի տարվա ընթացքում ևս երկու երեխա են ունենում՝ Հայներ (1909-2003) և Մարտին (1911-1968)։<ref name="Freedman 1978"/>

[[1911]] թվականի աշնանը Հեսսեն ճանապարհորդության է մեկնում Հնդկաստան, մի վայր, որտեղ երկար տարիներ ապրել էին իր պապն ու տատը, որտեղ հայրն էր աշխատել, և մայրն էր ծնվել։ Գրողը լինում է նաև [[Շրի Լանկա]]յում, [[Ինդոնեզիա]]յում և [[Սինգապուր]]ում։ [[1912]] թվականին Հեսսեն կնոջ և երեխաների հետ տեղափոխվում է Բեռն։ Այստեղ գրում է «Ռոսհալդեն», որում ինքնակենսագրականը շատ է, և որում արտացոլված է իր ընտանեկան ճգնաժամային վիճակը։

Պատերազմը, հոր մահը, կնոջ հիվանդությունը.այս ամենի արդյունքում Հեսսեի հոգեկան վիջակը վատթարանում է։ Հոգեկան ճգնաժամը հաղթահարելու հույսերով՝ գրողը ուղեվորվում է Լուցերն, որտեղ ծանոթանում է բժիշկ Յոսեֆ Լանգի հետ։ [[1916]] թվականին Հեսսեն նրա հետ 60 հանդիպում է ունենում։

[[1917]] -ին Հեսսեն Գերմանիայի դեսպանատան կողմից գործուղվում է Բեռն, որպես զինվորական նախարարության պաշտոնյա։ Այնտեղ կատարում է հումանիտար իր առաքելությունը արդեն սպայի կոչումով։ Այս տարիներին Հեսսեն թաքցնում է իր գրվածքները և հրատարակում երիտասարդ և հիվանդ գրողի անունից։

[[1921]] թվականի գարնանը հեղինակը իր «ես»-ի փնտրտուքներով ուղևորվում է Ցյուրիխ՝ մասնակցելու հոգեվերլւծության սեանսին, որը վարում էր Կարլ Գուստավ Յունգը։ Հուլիսին «Neue Rundschau» թերթում տպագրվում է «[[Սիդհարթա]]յի» առաջին մասը։ Երկրորդ մասը ավարտում է [[1922]] թվականի գարնանը։

[[1926]] թվականի առաջին օրերին Հեսսեն սկսում է աշխատել «[[Տափաստանի գայլը]]» վեպի վրա, որը հեղինակի ամենակարևոր ստեղծագործություններից մեկն է։

Գերմանիայում նացիոնալ-սոցիալիստականներիսոցիալիստականների՝ ՝իշխանությանիշխանության գալով՝ Շվեցիարիա էին գաղթում հյուսիսից։ Գաղթի ճանապարհին Հեսսեին էին հանդիպում Թոմաս Մանը և Բերտոլդ Բրեխտը։ Ինքը Հեսսեն որոշում է նոր իշխանությունը քննադատել, որը [[1935]] թվականին Հեսսեին նամակ է ուղարկում՝պահանջելովուղարկում՝ պահանջելով հաստատել իր արիական ծագումը, սակայն ինքը Շվեցարիայի քաղաքացի էր և դրա կարիքը չուներ։ [[1942]] թվականին Հեսսեի մի շարք ստեղծագութծություններ գերմանական թերթերում արգելում են տպագրել։

«ՈՒլունքախաղ»-ից հետո Հեսսեն այլևս ծավալուն ստեղծագործություն չգրեց։ Կյանքի վերջին տարիների ակտիվ նամակագրություններ ունեցավ եվ պատմվածքներ գրեց։ Առողջությունը վատացավ, և [[1962]] թվականի ամռանը լեյկոզ տարածվեց։ Օգոստոսի 9-ին Հեսսեն մահացավ քնած ժամանակ ուղեղի ներքին արյունահոսությունից։ Օգոստոսի 11-ին Հեսսեն թաղվեց Ս.Աբոնդիա եկեզեցու գերեզմանատանը։

Հեսսեի հատկապես վաղ շրջանի աշխատանքները ռոմանտիկական են։ Իր առաջին ստեղծագործություններում նկատվում է ուժեղ ազդեցություն գերմանական այնպիսի դասականների, ինչպիսիք են [[Գյոթե]]ն, [[Շիլլեր]]ը , Նովալիսը։ [[1927]] թվականին [[Հյուգո Բալլ]]ը Հեսսեին ռոմանտիզմի վերջին ասպետ է անվանել։<ref>А. Г. Березина. Герман Гессе. — Л., 1976. — С. 21</ref> Գրականության այդ ուղղության թեմաններն ու կերպարները ուղեկցում են ողջ ստեղծագործական ընթացքին. հերոս՝հակադրվածհերոս՝ հակադրված շրջակա միջավայրին, փախուստ հասարակությունից, և ես-ի փնտրտուքներ։<ref>Volker Michels ; Über Hermann Hesse</ref>

Հեսսեի ստեղծագործություններում մեկ այլ վառ արտահայտված առանձնահատկություն է ծայրահեղ ինքնակենսագրականը։ Շատ հերոսներ կյանքում ունեցել են իրական նախատիպեր, ինչպես, օրինակ, վարպետ Տոմասը—Տոմաս Մանն, Յակոբ հայրը—Յակոբ Բուրկհարդթ։ Գլխավոր հերոսներին Հեսսեն հիմանականում իր սեփական բնավորությունն է տվել, իսկ երբեմն՝ կին հերոսներին իր անվան նման անուն, ինչպես Հերման—Հերմինե։ Ընդհանրապես Հեսսեն իր կյանքի կարևոր դրվագները արտացոլել է իր գրվածքներում։<ref>Freedman(1978)</ref>

Հեսսեն տարված էր հոգեվերլուծությամբ, ինչը ևս մեծ ազդեցություն է թողել իր ստեղծագործությունների վրա։ Հավանաբար, ամենից վառ արտացոլվել է «Դիմինայում»,որտեղ գլխավոր հերոս Սինկլեռը ինքնության փնտրտուքի ճանապարհին է։ Այս վեպից սկսած, հոգեբանական հանգույցները բացվում են գրողի հետագա ստեղծագործություններում։ Ինքնության փնտրտուքի արդյունքում Սիդհարթան գալիս է գետի մոտ, իսկ Հարրի Հալլերը՝ «Մոգական թատրոն»։

Հեսսեի արվեստում նկատվում է նաև անհատի հակադրություն, ինչպես օրինակ Գալերայի և Աբրակսասի կերպարներում, որոնք իրենց մեջ համատեղում են բարին ու չարը։ Հեսսեի արվեստին հատկապես բնորոշ են մարդ-հասարակություն բախումը. հերոսը կոնֆլիկտի մեջ է հասարակության հետ։ Հանդիպում ենք նաև այնպիսի հակադրությունների, ինչպիսին է արևելքն ու արևմուտքը, որի արդյունքը նույնպես հեղինակի կենսագրականի մեջ է՝մեծանալովէ՝ մեծանալով քրիստոնեական խորը համոզմունքներով ընտանիքի մեջ, որը իր մեջ ներառում է Հնդկական արվեստի մի մասը։