Կատարյալ մարդկությունը կտեղակայվի տարբեր մոլորակներում և արհեստական ստեղծված տիեզերական օբյեկտներում։ Այդ դեպքում տարբեր մոլորակներում կձևավորվի գոյություն՝ այդ միջավայրին համապատասխան։ Կլինեն եյնպիսիանպիսի օրգանիզմներ, որոնք կարիք չեն ունենա մթնոլորտի։ Հետո բնակեցումը դւորս կգա արեգակնային համակարգի սահմաններից։ Կատարյալ մարդիկ կբնակվեն ամբողջ տիեզերքում, այդ դեպքում բազմացումը միլիոն անգամ ավելի արագ կնթանա,ընդ որում այն կղեկավարվի ընտրությամբ՝ անհրաժեշտ է կատարյալ բնակություն,նարան աարագ և ինչ թվով ուզեն։ Մոլորակները կազմեն միություն, արեգակնային համակարգերը կմիավորվեն և այդպես շարունակ։ Բնակության մեջ հադիպելով կյանքի անդուր տեսակներ, բարձրակարգ էակները կվոչնչացնեն նրանց և կգրավեն մոլորակները։ Քանի որ կատարյալությունը լավ է անկատարյալությունից, բարձրակարգ էակները կլիկվիդացնեն կյանքի ցածրակարգ կենդանի էակներին, կվարեն կյանքի պայքար։ «Բայց արդյո՞ք դա լավ է»։ Եթե չլիներ նրանց միջամտությունը ապա կենդանիների ինքնաոչնչացումը կշարունակվեր միլիոնավոր տարիներ,ինչպես տեղի է ունենում հիմա երկրի վրա։ Նրանց միջամտությունը օրերի կամ տարիների ընթացքում կոչնչացնեն բոլոր տանջանքները և տեղը կստեղծեն ամենակարող և երջանիկ կյանք։ Պարզ է որ վերջինս լավ է առաջինից։
