«Երեք հրացանակիրներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ |
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: մ: → մ։ (7) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 36.
Դյումայի այս պատմությունը նվիրված է դ'Արտանյանի և նրա ընկերների արկածներին` [[1625]]-[[1628]] թվականների մեջ ընկած ժամանակահատվածում։
Երիտասարդ աղքատ գասկոնական ազնվական դ'Արտանյանը (որը նշանակում է Արտանյաններից) [[1625]] թվականի [[ապրիլ]]ին լքեց հայրական տունը և ուղևորվեց [[Փարիզ]]` հուսալով տեղ գտնել հրացանակիրների
Հետո պատահականությունների արդյունքում նույն օրը դ'Արտանյանը հերթականությամբ վիրավորում է երեք փորձառու հրացանակիրներին` Աթոսին, Պորտոսին և Արամիսին, և երեքից էլ ստանում է մենամարտի հրավեր։ Սակայն մենամարտը, որին նա ներկայանում է հաջորդ առավոտյան, ընդհատվում է կարդինալի գվարդիականների հայտնվելով, որոնք ցանկանում են ձերբակալել չորսին էլ` մենամարտի արգելման հրամանագրի խախտման համար։ Ի պատասխան նրանց դ'Արտանյանը և երեք հրացանակիրները միավորվում են և հաղթում գերազանցող թշնամուն, դառնալով ընկերներ։ Կարդինալ Ռիշելյեն գանգատվում է հրացանակիրների արարքից [[Լյուդովիկոս XIII]]-ին, որը կշտամբում է դե Տրևիլին, բայց գաղտնի հպարտանում է որ իր մոտ ծառայում են այդպիսի մարդիկ։
Տող 57.
«Երեք հրացանակիրներ»-ը [[1844]] թվականի [[մարտ]]ից մինչև [[հուլիս]] ամիսը հրատարակվել է «Le Siècle» օրաթերթում առանձին գլուխներով։ Դա ավանդական շարունակական վեպ էր, որտեղ գլուխն ավարտվում էր ինչ-որ հետաքրքիր տեղում, որպեսզի կարդացողը անհամբերությամբ սպասի շարունակությանը։ Այդ ձևով կարդացածի ընկալումը խիստ տարբերվում ամբողջովին միանգամից գիրքը կարդալուց։
{{քաղվածք|Մեզ համար Կոնստանցիան մահացավ, միլեդիին գլխատեցին, Պորտոսը ամուսնացավ դատավորուհու հետ, Արամիսը մազերը կտրեց, Աթոսը թողեց ծառայությունը և հեռացավ
Քանի որ Դյումային վճարում էին տողերի քանակով, նա ստեղծեց Գրիմոյին` Աթոսի սպասավորին, որը բացատրվում էր զուտ միաբառ։ Այսինքն, տողը, որի վրա գրված էր մեկ բառ «այո» կամ «ոչ», վճարվում էր այնպես, ինչպես մեկ ամբողջական տողը։ «Քսան տարի անց»-ի գրման ժամանակ հրատարակիչները որոշեցին Դյումային վճարել ըստ բառերի քանակի, և Գրիմոն անմիջապես դարձավ ավելի զրուցասեր<ref>American literary gazette and publishers' circular. The University of California, 1864</ref><ref>André Maurois. Alexandre Dumas: a great life in brief. Knopf, 1966</ref><ref>William Conant Church. The Galaxy, Volume 23. Volumes 7-12 of American periodical series, 1850—1900. W.C. and F.P. Church, 1965. Original from the University of California</ref><ref>André Maurois. The Titans: a three-generation biography of the Dumas. Harper, 1957. 508 pages</ref>։
Տող 76.
Դ'Արտանյանի կերպարը ստեղծվել է դե Կուրտիլի և Դյումայի կողմից, հետևապես իրական գոյություն ունեցող մարդու հիմքում։
* ''Շարլ դե Բատց-Կաստելմոր, դուքս դ'Արտանյան'' ( {{lang-fr|Charles de Batz de Castelmore, comte d'Artagnan}}, ծնված [[1611]]-ից [[1615]] թվականների միջև, մահացած [[1673]] թվականին)` գասկոնացի և հրացանակիր, նույնպես մահացած Մաաստրիխտի պաշարման ժամանակ, ինչպես նաև գրքի
Երեք հրացանակիրների անունները, ստեղծվել են Կուրտիլի կողմից` իրական կերպարների հիման վրա։
| |||