«Դեդուկցիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դեդուկցիայի տեսությունը [[տրամաբանություն|տրամաբանության]] հիմնական բովանդակությունն է, նույնիսկ երբեմն նույնացվում է ընդհանրապես ձևական տրամաբանության հետ:հետ։ Ելնելով նրանից, որ դեդուկցիան որպես հետազոտության մեթոդ «նոր բան» չի տալիս, որոշ տրամաբաններ այն համարել են կշռադատության ոչ լիարժեք, գիտության համար առանձին նշանակություն չունեցող եղանակ, իսկ իսկական գիտելիք, ըստ նրանց, տալիս է միայն ինդուկցիան:ինդուկցիան։ Ուրիշները ([[Լայբնից Գոթֆրիդ Վիլհելմ]]), ընդհակառակը, գերապատվությունը տվել են դեդուկցիային՝ գտնելով, որ այն տալիս է անհրաժեշտաբար հավաստի եզրակացությունը և «ճշմարիտ է բոլոր հնարավոր աշխարհներում», մինչդեռ ինդուկցիան (ոչ լրիվ) տալիս է միայն հավանական կամ պատահականորեն հավաստի եզրակացություն:եզրակացություն։ Սակայն, ինչպես նշել է [[Էնգելս Ֆրիդրիխ|Ֆրիդրիխ Էնգելսը]], գիտական իմացության ընդհանուր համակարգում դեդուկցիայի կամ ինդուկցիայի առաջնության բուն հարցադրումը ճիշտ չէ. դրանցից յուրաքանչյուրն ունի իր ուրույն ու կարևոր դերը գիտության զարգացման մեջ, ընդ որում դրանք հանդես են գալիս իրար հետ սերտ կապված:կապված։ ''Դեդուկցիան [[աքսիոմա]]տիկ տեսության կառուցման տրամաբանական հիմքն է'': Դեդուկցիայի տեսության մշակման գործում մեծ ավանդ է մուծել [[Արիստոտել]]ն՝ իր սիլլոգիստիկայով։