«Ակադեմիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ակադեմիզմը օգնեց գեղագիտական կրթության մեջ օբյեկտների տեղաբաշխմանը, մարմնավորեց իր մեջ Անտիկ արվեստի ավանդույթները, որտեղ փոխհատուցելով գեղեցկության նորմերը` իդեալականացված է բնորդի կերպարը։ Ակադեմիզմին են դասվում [[Դոմինիկ Էնգր|Ժան Օգյուստ Դոմինիկ Էնգրը]], [[Ալեքսանդր Կաբանել]]ը, [[Ուիլյամ Բուգերո]]ն և [[Ֆյոդոր Բրունի]]ն [[ֆրանսիա]]յում, [[Ալեքսանդր Իվանով]]ն ու [[ԿարլԿառլ Բրյուլով]]ը [[Ռուսաստան]]ում։

[[ԿարլԿառլ Բրյուլով]]ը, պահպանելով ակադեմիզմի կանոնները [[Կոմպոզիցիա (մշակույթ)|կոմպոզիցիայում]] և [[Գեղանկարչություն|գեղանկարչության]] տեխնիկայում, ընդլայնեց իր ստեղծագործությունների թեմատիկ վարիացիաները ուսումնական կանոններից դուրս։ Իր զարգացման ընթացքում, XIX դարի երկրորդ կեսին, ռուսական ակադեմիական գեղանկարչությունը ներառեց իր մեջ ռոմանտիկ և ռեալիստական ավանդույթների էլեմենտներ։ Ակադեմիզմն ինչպես մեթոդ ներկա է «Առաջադեմների» ընկերության անդամների մեծամասնության ստեղծագործություններում։ Հետագայում ռուսական ակադեմիական գեղանկարչության համար հատկանշական դարձան պատմականությունը, ավանդույթայնությունը և իրատեսությունը։

Ակադեմիզմ եզրույթը ներկայումս ստացել է լրացուցիչ նշանակություն և սկսել է օգտագործվել պատկերելու այն նկարիչների աշխատանքը, ովքեր ունեն պաշտոնական կրթություն [[վիզուալ արվեստկերպարվեստ]]ի ոլորտում և դասական հմտություններ ստեղծելու բարձր տեխնիկական մակարդակով աշխատանքներ։ «Ակադեմիզմ» եզրույթը այժմ ավելի հաճախ վերաբերվում է կոմպոզիցիայի կառուցման նկարագրին և կատարման հմտությանը` քան գեղարվեստական ստեղծագործության թեմային։