«Հատած»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: վ: → վ։ (2) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{Արևմտահայերեն|Հատած (արեւմտահայերէն)}}
'''Հատած''', ցեզուրա (լատ. caesura հատում), արտասանական դադար բանաստեղծական տողի ներսում։ Հատածը երկար բանատողը բաժանում է երկու և ավել մասերի։Կարճ տողերը հատած չեն ունենում։ Հատածի տեղը հարևան տողերում կարող է լինել փոփոխական (փոքր Հատած) և հաստատուն (մեծ Հատած)։ Հայերեն ոտանավորին բնորոշ է հաստատուն հատած։ Հայկական տաղաչափության մեջ մեծ մասամբ հանդես է գալիս տողի ճիշտ կեսում։ Երաժշտության մեջ. երաժըշտական մտքի (օրինակ՝ մեղեդիման պահը։ Երաժշտական երկում հատածի գործոններն են դադարը, ռիթմական կանգառը, ներդաշնակության կադանսը, մեղեդիական ալիքի ավարտը, հաճախ՝ տոնայնության, տեմբրի, ռեգիստրի, ուժային երանգի փոփոխումը։ Հատածը կապված է նաե նոր նյութի երևան գալու, հնչած նյութը կրկնելու կամ հետագայում նրան վերադառնալու հետ։ Կարող է ունենալ տարբեր «խորություն», լինել ավելի կամ պակաս նկատելի և, որպես կանոն, կախված չէ երաժշտական մտքի մետրական (ժամանակային) բաժանումներից։ Նոտաներում ընդհանրապես չի նշվում, բայց անհրաժեշտ դեպքերում ցույց է տրվում v կամ ’
| |||