«Տիրսո դե Մոլինա»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

'''Գաբրիել Տիրսո դե Մոլինա''', ({{lang-es|Tirso de Molina}}, [[1583]]–[[1648]], իսպանացի դրամատուրգ։ Սովորել է Ալկալա դե էնարեսի համալսարանում։ Բարձր պաշտոններ է վարել մերսենարյան միաբանությունում, որի պատմագիրն է դարձել [[1632]]թվակններից։ Առաջին գիրքը՝ «Տոլեդյան վիլլաներ» ([[1621]] – [[1624]]), ժանրային առումով մոտ է հովվերգական վեպին։ [[1627]]–[[1636]] թվականներին Տիրսո դե Մոլինան հրատարակել է պիեսների 5 ժողովածու։ Երրորդ գրքի առաջաբանում նշել է, որ ինքը հեղինակ է 400 պիեսի (պահպանվել է շուրջ 90)։ Գրել է պատմա, աստվածաշնչային և սրբախոսական թեմաներով պիեսներ, կրոնափիլիսոփայական դրամաներ, ինչպես նաև կատակերգություններ։ Տիրսո դե Մոլինան զարգացրել է Լ․ Ֆ․ դե Վեգա Կարպիոյի Վերածննդի դրամայի սկզբունքները։ Միաժամանակ, նրա ստեղծագործության մեջ, որ արդեն բարոկկոյի դարաշրջանին էր պատկանում, արտահայտվել է մարդկային բնության հանդեպ հումանիստական հավատի կորուստը և հիասթափությունը սիրուց։ Տիրսո դե Մոլինաի պիեսներում մարմնավորվել է ամենայն ինչի անստույգ, թատերական և խաբուսիկ լինելու գաղափարը։ Նրա առավել նշանավոր դրաման է «Սևիլյան աղմկարարը կամ Քարե հյուրը» ([[1619]] – [[1920]]․ հրտատակվել է [[1630]], որտեղ համաշխառհային գրականության մեջ առաջին անգամ մշակվել է Դոն ժուանի մասին ավանդազրույցը։

{{ՀՍՀ}}