'''Տատիանոս''' (շուրջ 120–180թթ.), մ.թ. II դարի [[Քրիստոնեություն|քրիստոնյա]] աստվածաբան, ծագումով [[ասորի]]։ Ուսանել է փիլիսոփայություն, ծանոթացել զանազան խորհրսապաշտական-կրոնական համակարգերի:համակարգերի։ Հռոմում 150 թվականին ընդունում է քրիստոնեություն:քրիստոնեություն։ Առավելապես հայտնի է որպես «Դիատեսսարոն Ավետարան» երկի հեղինակ, որն իրենից ներկայացնում է եկեղեցու կողմից որպես կանոնական ճանաչված չորս [[Ավետարան]]ների համապատում։
«Դիատեսսարոնը» չի ընդունվել ընդհանրական եկեղեցու կողմից, թեև որոշ ժամանակ՝ մինչև մ.թ. V դար, օգտագործվում էր ասորի քրիստոնյաների կողմից։ Մինչև մեր ժամանակները պահպանվել են միայն «Դիատեսսարոնի» հատվածները։
Դիատեսարոն ավետարանը ունի 55 գլուխ:գլուխ։ Այս երկը 4 ավետարանների մի համապատում է:է։ Հետևում է Հովհաննու ավետարանի ժամանակագրական կարգին՝ դուրս թողնելով Քրիստոսի ծննդյան, սերնդաբանության հետ կապված հատվածները և այն ամենը, ինչ որ վերաբերում է տիրոջ մարդկային բնությանը:բնությանը։ Օգտագործում է պարականոն նյութ արտահյտում հակահրեական հայացքներ:հայացքներ։
Ամբողջությամբ մեզ է հասել Տատիանոսի մեկ այլ երկ՝ «Ընդդեմ հույների» ջատագովական բնույթ ունեցող աշխատությունը։ Տատիանոսից մեզ հասած միակ ամբողջական գործն է:է։ Գրել է [[195 թվական|195 թվականից]] առաջ:առաջ։ Հուստինոս վկան ծանոթ է եղել այս երկին:երկին։ Հիմնական նպատակն է եղել ցույց տալ, որ [[Մովսես մարգարե|Մովսեսն]] իր օրենքներով և վարդապետությամբ նախորդում է հույներին, և որ հունա-հռոմեական աշխարհի ներկայացուցիչները վերցրեցին հրեաների իմաստությունը, որոնք, սակայն, խեղաթյուրեցին:խեղաթյուրեցին։ Այսպիսով, ոչինչ արժեքավոր չկա հունա-հռոմեական աշխարհում:աշխարհում։ Ընդհակառակը, այն ներկայացնում էանբարոյականության դիցապաշտություն և ընդհանուր անհաջողության մի քաոս:քաոս։ Արժեզրկում է [[Պլատոն|Պլատոնին]] [[Արիստոտել|Արիստոտելին]] և հույն բոլոր փիլիսոփաներին, բանաստեղծներին, հռետորներին և արվեստագետներին:արվեստագետներին։
Այս երկը, որ ներկայացնում է Տատիանոսի վարդապետության հավատամքը, ջատագովությունից ավելի մի խիստ հարձակում է հունա-հռոմեական մշակույթի դեմ:դեմ։
