«Ռուսական թատրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրական, փոխարինվեց: այլոք → այլք (3)
չ →‎Թատրոնը ԽՍՀՄ-ում: վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ր: → ր։ (8) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 203.
==Թատրոնը ԽՍՀՄ-ում==
[[Պատկեր:Moscow Theater Festival Intourist poster.jpg|մինի|Մոսկովյան թատերական փառատոնի գովազդ, 1935 թ.]]
Մեծ թատրոնում բեմադրվում էին բացառապես սովետական սյուժեներով ներկայացումներ:ներկայացումներ։ Ստեղծվեց դասական բալետի բարձրորակ դպրոց, դրամատիկական բեմերում բեմադրվում էին սովետական տաղանդավոր հեղինակների պիեսները, ռուսական թատրոնի պատմության մեջ բարձր տեղ գրավեցին նորանուն դերասանները, ռեժիսորները, պարողները, էստրադային կատարողները, բալետմեյստերները, երգիչները:երգիչները։ Ստեղծվեց սովետական թատերական վերլուծությունը, թատերագիտությունը, լույս տեսավ «Թատրոն» ամսագիրը։ Երկրի պատմության մեջ ընդմիշտ մնացին [[Մայա Պլիսեցկայա]]յի, [[Դավիթ Բորովսկի|Դավիթ Բորովսկու]], [[Յուրի Գրիգորովիչ]]ի, [[Արկադի Ռայկին]]ի, [[Ինոկենտի Սմոտկունովսկի|Ինոկենտի Սմոտկունովսկու]], դրամատուրգներ [[Միխայիլ Բուլգակով]]ի, [[Ալեքսեյ Արբուզով]]ի, [[Վիկտոր Ռոզով]]ի, [[Ալեքսանդր Վոլոդին]]ի, դրամատիկական ռեժիսորներ և դերասաններ [[Կոնստանտին Ստանիսլավսկի|Կոնստանտին Ստանիսլավսկու]], [[Վլադիմիր Նեմիրովիչ-Դանչենկո]]յի, [[Եվգենի Վախթանգով]]ի, [[Ալեքսանդր Թաիրով]]ի, [[Ալիսա Կոոնեն]]ի, [[Սոլոմոն Միխոէլս]]ի, [[Ալեքսեյ Դիկի]]ի, [[Ռուբեն Սիմոնով]]ի, [[Գեորգի Տովստոնոգով]]ի, [[Անատոլի Էֆրոս]]ի, [[Յուրի Լյուբիմով]]ի և սովետական թատրոնի այլ ականավոր գործիչների անունները։ Բոլոր այս գործիչները ստիպված էին գոյատևել սովետական գրաքննության խեղդող մթնոլորտում։
 
[[Պատկեր:Tovstonogov.jpg|մինի|150px|ձախից|Գեորգի Տովստոնոգով]]
Տող 209.
 
[[1930]]-ական թթ. դրամատիկական թատրոններում ժամանակակից օտարերկրյա հեղինակների ստեղծագործությունները բեմադրել արգելվում էր։ Բացառությունները քննարկվում էին ամենաբարձր մակարդակում. [[1930]]թ. Թաիրովի կամերային թատրոնը բեմադրեց Բերտոլտ Բրեխտի «Երեքգրոշանոց օպերան»։ [[1946]]թ. [[օգոստոսի 26]]-ի «դրամատիկական թատրոնի խաղացանկի» մասին որոշումը ամրապնդեց այս դրությունը։<ref>[http://www.hist.msu.ru/ER/Etext/USSR/theatre.htm 1946 թ. օգոստոսի 26-ի որոշումը]</ref>. Որոշման մեջ մասնավորապես ասվում էր.
{{Քաղվածք|Կոմկուսի կենտկոմը կարծում է, որ դրամատիկական թատրոնների խաղացանկի ամենամեծ թերությունների պատճառներից մեկը դրամատուրգների ոչ բավարար աշխատանքն է:է։ Շատ դրամատուրգներ մի կողմ են կանգնել արդիական արմատական հարցերից, չգիտեն ժողովրդի կյանքն ու պահանջմունքները, չեն կարողանում պատկերել սովետական մարդու լավագույն գծերն ու որակները:որակները։ Այդ դրամատուրգները մոռանում են, որ սովետական թատրոնը կարող է աշխատավորների դաստիարակման հարցում իր կարևոր դերը կատարել միայն այն դեպքում, եթե նա ակտիվորեն պրոպագանդի սովետական պետության քաղաքականությունը, որը սովետական հասարակարգի կենսահիմքն է:է։ Դրամատուրգների աշխատանքում բացակայում է թատրոնի հետ անհրաժեշտ կապը և համագործակցությունը:համագործակցությունը։ Սովետական գրողների միության ղեկավարությունը, որի պարտականությունների մեջ մտնում է արվեստի և գրականության շահերի համար դրամատուրգների ստեղծագործությունները ուղղորդելը, փաստացի հեռացել է դրամատուրգների գործունեության ղեկավարումից, ոչինչ չի անում նրանց կողմից ստեղծված ստեղծագործությունների գաղափարագեղարվեստական մակարդակի բարձրացման համար, չի պայքարում դրամատուրգիայում առկա անճաշակության և կեղծիքների դեմ:դեմ։ Դրամատիկական թատրոնների խաղացանկի ոչ բավարար վիճակը բացատրվում է նաև սկզբունքային բոլշևիկյան թատերական քննադատության բացակայությամբ:բացակայությամբ։|}}
 
Մի քանի տասնամյակ շարունակ սովետական պիեսների գլխավոր դրական հերոսը պրոլետարն էր՝ «հասարակ սովետական մարդու» հավաքական կերպարը։ Բոլոր թատրոնների խաղացանկում նշանակալի տեղ զբաղեցրեց լենինիանան։ Թատերական Լենինը իմաստուն, բարի, դրական հերոս էր։