«Կոստանդնուպոլսի Բ տիեզերական ժողով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Կայսրության արևելյան մասում քահանա Մակեդոնը ստեղծեց իր մակեդոնական հերձվածը, որը մեծ զարգացում ապրեց այն արագորեն Ալեքսանդրիայից տարածվեց ամբողջ կայսրության մեջ:մեջ։ [[Կոստանդիանոս Ա Մեծ|Կոստանդիանոս]] և [[Վալենտիանոս]] կայսրերը մեղմ քաղաքականություն էին վարում և կարելի է ասել, որ նրանք արիոսական էի:էի։ Իրավիճակը փոխվեց [[Գրատիանոս կայսր|Գրատիանոս կայսեր]] օրոք, ճիշտ է նա ևս մեղմ քաղաքականություն էր վարում, բայց Նիկեական էր:էր։ Թեոդորոս Մեծ կայսրը ավելի անհանդուրժող գտնվեց. նա դիմեց լուրջ քայլերի, հրամայեց արիոսականների դեմ կազմակերպել տիեզերական ժողով և ընդունել ընդհանուր դավանանք:դավանանք։ Թեոդորոսի հրամանով [[Կոստանդնուպոլիս]] հավաքվեցին քրիստոնեական եկեղեցու շուրջ 150 եպիսկոպոսներ:եպիսկոպոսներ։ Վերոհիշյալ երազում Թեոդորոսը տեսել էր Մեծն Մելիտաս եպիսկոպոսին և ցանակացավ ինքն անձամբ ճանաչել նրան և նա մոտեցավ հենց [[Մելիտաս]]ին:ին։ Թեոդորոսը հրամայեց կազմել հայրերին հավատո հանգանակ:հանգանակ։

Կոստանդնուպոլսի տիեզերական ժողովին մասնակցող եպիսկոպոսներից 36 մակեդոնյաններ էին:էին։ Այդ ժողովին մասնակցում էին չորրորդ դարի նշանավոր լատին աստվածաբաններ, եկեղեցու սուրբ հայրեր [[Կյուրեղ Երուսաղեմացի]]ն, [[Գրիգոր Նյուսացի]]ն, [[Գրիգոր Աստվածաբան|Գրիգոր աստվածաբան Նազիանզացին]] և այլ ժամանակի հայտնի հոգևորականներ, որոնք մեծ ձեռագիր են թողել ապագա սերունդներին:սերունդներին։

Ժողովի որոշումներն առաջին հերթին ուղղված էին Մակեդոնի և նրա վարդապետության դեմ:դեմ։ Ըստ նրա, Սուրբ Հոգին Հոր և Որդու էությունից չէ այլ օտար մի էություն` ոչ համագոյակից նրանց:նրանց։ Մակեդոնի վարդապետությունը ծագել է արիոսականությունից:արիոսականությունից։ Արիոսը Որդուն արարած էր համարում, որը համագոյակից չէ հորը և համարում էր,որ Սուրբ Հոգին համագոյակից է Որդուն, եթե Որդին աստված չէ, հետևաբար Սուրբ հոգին աստված լինել չի կարող <<Եվ ի Հոգին Սուրբ, որ յՈրդւոյ գոյացեալ է>>: Սրանից հետևեցնելով` Մակեդոնը քարոզում էր, որ Սուրբ Հոգին Որդուց բխելով` աստված չէ, այլ Որդու արարչագործություն:արարչագործություն։ Իսկ Սուրբ Հոգին հայր աստծուց բխելը չէր ընդունում:ընդունում։ Սրանով Մակեդոնը, ինչպես Արիոսը մերժում էին Սուրբ Երրորդության խորհուրդը և երեք անձերի համաբնությունը:համաբնությունը։ Կոստանդնուպոլսի տիեզերաժողովում թեպետ [[Նիկիայի Ա տիեզերական ժողով|Նիկիայի հավատո հանգանակը]] կրկին ընդունվեց, և Նիկիական հավատքը հաստատուն մնաց` դավանական տեսակետից որպես կատարյալ, սակայն 1-ին տիեզերաժողովից հետո նոր աղանդների երևան գալը ստիպեց որոշ լրացումներ կատարել Գրիգոր Նյուսացին Կոստանդնուպոլսում ժողովված սուրբ հայրերի հավանությամբ նոր հավելումներ կատարեց նիկիական հանգանակի վրա:վրա։ Ժողովը բանաձևեց և ավելացրեց << Ի հօրէ բխեալ>>: Այսինքն` [[Սուրբ Հոգի]]ն բխում է Հորից այս և Որդու հետ միասին երկրպագելի, փառավորելի ու համագոյակից է:է։

Ժողովը նզովեց 4-րդ դարի բոլոր աղանդավորներին` [[Փոտինոս]]ին, [[Ապողինարիզմ|Ապողինարին]] և այլն:այլն։ Ժողովը հստակեցրեց նաև Բանի մարդեղությունը և հոգու բանականությունը:Կոստանդնուպոլսիբանականությունը։Կոստանդնուպոլսի ժողովն ընդունել է 7 կանոն:կանոն։ Ա հավաստում է, որ շողովը հավատարիմ է մնացել Նիկիայի ժողովին, նզովում է Մակեդոնին, Փոտինոսին, Ապողինարիոսին և մյուս աղանդապետներին:աղանդապետներին։ Բ կանոնը սահմանում է, որ յուրաքանչյուր եկեղեցի, անկախ ավագության աստիճանից, միայն իր եկեղեց. և վարչ. սահմաններում է իրավասու գործելու ու տնօրինելու, իրավունք չունի խառնվելու մյուսների գործերին կամ կարգադրություններ անելու:անելու։ Գ կանոնը վերաբերում է աթոռների ավագությանը:ավագությանը։ Կ. Պոլսի աթոռը հայտարարվել է երկրորդը՝ Հռոմից հետո, «քանզի Կ. Պոլիս՝ նոր Հռոմ է»: Սա ուղղված էր Ալեքսանդրիայի աթոռի դեմ, որի աճող հեղինակությունը հարվածում էր թե՜ Հռոմի, թե՜ Կ. Պոլսի շահերին:շահերին։ Ըստ ավագության, Ալեքսանդրիայի աթոռը երրորդն էր, Անտիոքինը՝ չորրորդը, Երուսաղեմինը՝ հինգերորդը:հինգերորդը։ Մնացած չորս կանոնները վերաբերում են եկեղեցու կարգ ու կանոնին:կանոնին։