«Ժարգոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ք: → ք։ (14) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
'''Ժարգոնային (ծածկալեզվային) բառերը''' հիմնականում խոսակցական բնույթ ունեն և հասկանալի են այն խավերի ու խմբերի համար, որոնք գաղտնիության կամ այլ նպատակով ստեղծել ու գործածում են
Սովորաբար ժարգոնային բառերը վերաբերվում են գողերին կամ [[Հասարակություն|հասարակության]] մեջ առկա այլ խմբերի , չնայած ժարգոնային բառապաշարից կարող են օգտվել միայն քրեական հանցագործները, բանտարկյալները, երբեմն նաև առանձին մասնագիտությունների տեր մարդիկ ՝ վարորդ, զինվորականներ, նավաստիներ, առևտրականներ, չարչիներ, նույնիսկ երիտասարդության որոշ խավեր ՝ դպրոցականներ, ուսանողներ և
դուխով, մանթրաշ(մանթո), քաշվել, շուխուռ, քցել, քյոլել, կայֆ,
Օրինակ ՝
Տող 10.
* մուկ տշել – անգործության մատնվել :
Մյուսները անցել են այլ լեզուներից որպես
փսիխ, խոխմա, կայֆ, վալնավատ, ուբեդիտ, կանկռետնի, սաղ, սալամաթ, մերսի,
Աշակերտների, դպրոցականների շրջապատում ընդունված է բառերի կրճատ ձևերի
անգլ չկա, մաթեմ, աշխարհից ուշացել
Իսկ փոքրիկների լեզվում ՝ տիտիկ անել, չոփ-չոփ անել, կակա, քխ,
Ժարգոնային, ծածկալեզվային բառերի տարատեսակն է՝ գռեհկաբանությունը կամ հասարակաբանությունը, որոնց մեջ հիմնականում մտնում են արհամարական, անարգական, հայհոյական
Որքան էլ գռեհկաբանություննրը ոճական որոշակի նպատակադրում ունենան, այնուամենայնիվ նրանց գործածություն շատ քիչ դեպքերում կարող է գեղագիտական առումով արդարացում ունենալ, խոսքը վերաբերվում է այն դեպքերին ,երբ դրանք ունեն անխափանողական գործառույթ, այն խիստ բացառիկ դեպքերի , երբ նկարագրում են՝ բանտը, գաղութը, կալանավայրը և նման միջավայրերը ու այդտեղ գործող մարդկանց, նրանց մտածողությունը,
[[Կատեգորիա:Եզրաբանություն
|