«Զանգակատուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայոց եկեղեցին զանգի գործածությունը սկսել է 10-րդ դարի երկրորդ կեսից:կեսից։ Առաջին զանգակատները փայտյա քառանկյուն [[աշտարակ]]ներ էին, իսկ 13-րդ դարից 2-ից 3 հարկանի վեղարածածկ գմբեթավոր սյունակազմ ռոտոնդայով ավարտվող քարե կառույցներ ([[Գոշավանք]], [[Հաղպատ]],[[Սանահին]])։ [[17-րդ դար]]ից տարածվում է եկեղեցու արևմտյան ճակատինկից (''հազվադեպ հարավային, օրինակ՝ [[Աղթամար]]ի [[Սուրբ Խաչ]]ի զանգակատունը [[1763]] թ.'') քառամույթ, սյունակազմ ռոտոնդայով ավարտվող տիպը ( [[Էջմիածնի Մայր Տաճար]] [[1653]]-[[1658]] թ.թ., [[Հռիփսիմե]] [[1880]] թ., [[Տաթև]] [[19-րդ դար]])։ Բացի այդ տիպերից տարածված է եղել նաև միայն սյունակազմ ռոտոնդայի կառուցումը եկեղեցու տանիքին։