«Պոլիմերներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պոլիմեր տերմինը գիտության մեշ մտցրել է Ի․ Բերցելիուսը ([[1833]])։ Նա պոլիմերիա է անվանել իզոմերիայի հատուկ տեսակը (էթիլեն և բութիլեն, եռօքսիմեթիլեն և մրջնալդեհիդ, թթվածին և օզոն)։ Այդ ժամանակ պոլիմերները հայտնի չէին, հանդիպող «խեժացման» ռեակցիաները համարվում էին անցանկալի, ստացվող «խեժերը» ուսումնասիրված չէին: Սինթետիկ պոլիմերներ առաջին անգամ հիշատակվում են [[1838]]-ին (պոլիվինիլիդենքլորիդ) և [[1839]]-ին (պոլիստիրոլ): Պոլիմերների քիմիան ստեղծվեց XIX դ․ 60-ականներին, Ա․ Բուտլերովի [[նյութի քիմիական կառուցվածքի տեսություն|նյութի քիմիական կառուցվածքի տեսության]] ստեղծումից հետո։ Սինթետիկ կաուչուկի ստացման եղանակների հետազոտությունները (մինչե XX դ․ 20-ականներ) խթանեցին պոլիմերների քիմիայի զարգացումը։ Գերմանացի քիմիկոս Հ․ Շտաուդինգերի (1881 — 1965) հետազոտությունները հիմք դրեցին պոլիմերների ժամանակակից պատկերացումներին՝ որպես մակրոմոլեկուլային նյութեր: Նախնական իմաստով պոլիմեր տերմինն այլևս չի օգտագործվում:

==Պոլիմերների դասակարգումը==

 

{{ՀՍՀ|հոդված=Պոլիմերներ|հատոր=9|էջ=356|url=https://hy.wikisource.org/wiki/%D4%B7%D5%BB:%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%AF%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%8D%D5%B8%D5%BE%D5%A5%D5%BF%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%80%D5%A1%D5%B6%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D5%BF%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6_(Soviet_Armenian_Encyclopedia)_9.djvu/356}}