«Վհուկների ժամանակը»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ (7)
Տող 41.
Էկհարտ ասպետի հետ միասին, [[քահանա]]յի, դիրիժոր Դեբելզակոմի հետ նրանք ուղեվորվում են երկար ճամփորդության։ Ուղևորության ժամանակ կարդինալն ու նրա ծառան՝ Կայը մահանում են, ովքեր նույնպես ուղարկվել էին [[խաչակիրներ]]ի հետ նրա համար՝, որպեսզի պահակախմբի հետ խնդիրներ չառաջանային։ Սկզբում խաչակիրները զրպարտում էին աղջկան, բայց շուտով, երբ նրանք ականատես են լինում մի շարք առեղծվածային միջադեպերի, սկսում են գալ այն եզրահանգմանը, որ քահանաները ճիշտ էին։ Բեյմենի և Ֆելսոնի տեղեկատուները մեկը մյուսի հետևից մահանում են։
 
Ժամանելով մենաստան խաչակիրները տեսնում են, որ բոլոր վարդապետները մահացել են ժանտախտից:ժանտախտից։ Միայն մի աղոթագիրք կար, որը կարող էր չեղարկել և ոչնչացնել այդ կաղարդանքը:կաղարդանքը։ Այն հանդիսանում էր մի ուժեղ դեմոնի տեսքով, ով մի կաղարդ էր առանձնացած մյուս գյուղացիներից (պարզվում է, որ քահանայի ծիսակատարության ժամանակ Աննան՝ կախարդը, ընդհատում է ծիսակատարութհունը, վերջինս Բեյմենին ազատելով սարսափից և վատ տեսիլքներից. այդ բանից հետո ցնցված Դեբելզակը ասում է «Այս կինը կախարդ չէ, նա կախարդ չէ...» և սկսում են շարունակել արարողությունը):։
 
Մարդաշատ մենամարտից հետո, որը կայացել էր վարդապետերի և սատանայի գլխավորությամբ, ամբողջ խմբից ողջ մնաց միայն երիտասարդ ազնվականը, ով կարողացել էր հասցնել կարդալ աղոթագրքից մի հատված և դուրս էր քշել սատանային:սատանային։ Այդ ճակատամարտում Բեյմենը մահանալուց առաջ տեսնում է գյուղացի կնոջը, որը ազատվել էր սատանայի տիրապետությունից և խնդրել էր Կային բուժել իրեն:իրեն։
 
Ֆիլմի վերջում ցուցադրվում է այն տեսարանը, որտեղ Կայն ու [[Աննա]]ն կանգնած են Դեբելզակի, Բեյմենի և Ֆելսոնի գերեզմանի շիրմաքարի առջև:առջև։ Աննան խնդրում է Կային պատմել իր փրկիչների մասին, որից հետո էլ գեղեցիկ անիմացիաների տեսքով փակվում է [[գիրք]]ը պատմական գիրքը:գիրքը։
 
== Դերերում ==