«Արեգակնային քամի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 14.
Երեք տարի անց, Յուջին Փարքերը եզրակացրեց, որ չեպմենովյան մոդելում Արեգակից եկող տաքության և մասնիկների հոսքը և գիսաստղի «ուռչող» պոչիկները` Բիրմաննի հիպոթեզում, հանդիսանում են նույն երևույթի երկու տարբեր դրսևորումներ, որոնց նա անվանեց «արեւային քամիներ»: Փարքերը ցույց տվեց, որ չնայած այն հանգամանքին, որ Արեգակի պսակը խիստ ձգվում է Արեգակի կողմից, այն այնքան լավ է պահում ջերմությունը, որ շարունակում է տաք մնալ մեծ հեռավորություններում: Քանի որ Արեգակից հեռավորության մեծացման հետ նրա [[ձգողություն]]ը թուլացնում է, վերին պսակից սկսվում է նյութի գերձայնային արտահոսք դեպի միջմոլորակային տարածություն: Ավելին, Փարքերն առաջինն էր, ով նկատեց, որ ծանրության ուժի թուլացման երևույթն ունի նույն ազդեցությունը ջերմադինամիկ հոսքի վրա, ինչ Լավալի վարդակը:
Փարքերի վարկածը դաժան քննադատության ենթարկվեց: Հոդվածը, որը 1958 թուղարկվել էր [[Astrophysical Journal]]ում, մերժվել էր երկու վերլուծողների կողմից, եւ միայն խմբագրի` [[
Սակայն, 1959 թվականի հունվարին կատարվեցին արեգակնային քամու բնութագրերի առաջին անմիջական չափումները, որոնք իրականացվել էին խորհրդային Luna-1 կայանում` գազի [[իոնային դետեկտոր]]ի և հատուկ հաշվիչի տեղադրմամբ: Երեք տարի անց, նույն չափումները կատարվել են, եւ ամերիկյան Marcia Նոյգեբաուերի ըստ Մարիներ-2 կայանի:
| |||