«Մաքուր մաթեմատիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ընդյանուր առմամբ '''մաքուր մաթեմատիկա''' ասելով, հասկանում են գիտության ճյուղ , որ ուսումնասիրում է աբստրակտ [[Գաղափար|գաղափարներգաղափար]]։ներ։

Տասնութերորդ դարից սկսած, այն ճանաչվում էր որպես մաթեմատիկական գործունեության բնագավառ, երբեմն բնութագրելով որպես ''սպեկուլյատիվ մաթեմատիկա'',<ref>See for example titles of works by [[Thomas Simpson]] from the mid-18th century: ''Essays on Several Curious and Useful Subjects in Speculative and Mixed Mathematicks'', ''Miscellaneous Tracts on Some Curious and Very Interesting Subjects in Mechanics, Physical Astronomy and Speculative Mathematics''.[http://www.1911encyclopedia.org/Thomas_Simpson]</ref> ի հակադրւմն ուղղությունների, որոնք հանդիպում են [[նավիգացիա]], [[աստղագիտություն]], [[ֆիզիկա]], [[տնտեսագիտություն]], [[ճարտարագիտություն]] և այլ ճյուղերի կարիքները բավարարելուն։ Մյուս պարզաբանումն այն է, որ '''մաքուր մաթեմատիկան պարտադիր չէ կիրառական մաթեմատիկա լինի'''․ կարելի ուսումնասիրել աբստրակտ օբյեկտները իրենց ներքին բնույթից ելնելով, անկախ նրանից թե իրական կյանքում ինչպես են իրենց դրսևորում։ Չնայած մաքուր և կիրառական մաթեմատիկայի տեսակետները տարբեր փիլիսոփայություն ունեն, պրակտիկայում մաքուր և կիրառական մաթեմատիկայում համընկնումները շատ շատ են։

Իրական կյանքը նկարագրելիս ճշգրիտ մոդելներ մշակելու համար, շատ կիրառական մաթեմատիկոսներ հիմնվում են այնպիսի մեթոդների և միջոցների վրա, որոնք հաճախ դիտարկվում են որպես մաքուր մաթեմատիկական։ Մյուս կողմից, շատ մաքուր մաթեմատիկոսներ իրենց ոգևորությունը քաղում են բնության և հասարակական երևույթներից։

At the start of the twentieth century mathematicians took up the [[axiomatic method]], strongly influenced by [[David Hilbert]]'s example. The logical formulation of '''pure mathematics''' suggested by [[Bertrand Russell]] in terms of a [[Quantifier (logic)|quantifier]] structure of [[Proposition (mathematics)|proposition]]s seemed more and more plausible, as large parts of mathematics became axiomatised and thus subject to the simple criteria of ''[[rigorous proof]]''.