«Պետությունների իրավահաջորդություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ (2) |
||
Տող 24.
== Խնդիրներ ==
Իրավահաջորդության ժամանակ ծագող հիմնական խնդիրը միջազգային պայմանագրերի՝ իրավահաջորդության հիմնական օբյեկտների ժառանգման հարցն է։ Միջազգային պայմանագիրը պետության արտաքին քաղաքականության իրականացման հիմնական միջոցներից է, որը ժամանակի որոշակի հատվածում իրավաբանորեն ամրապնդում է ուժերի քաղաքական հարաբերակցությունը միջազգային ասպարեզում։ Յուրաքանչյուր պայմանագրում դրսևորվում է այն կնքող պետությունների դասակարգային
Միջազգային պրակտիկան վկայում է, որ պայմանագրի ժառանգման հարցում վճռորոշ դեր են խաղում քաղաքական շարժառիթները<ref>[http://lraber.asj-oa.am/3475/1/63.pdf Նորաստեղծ պետություններ]</ref>։
Տող 30.
Քանի որ ինքնիշխանությունը պետության բացառիկ իրավունքն է՝ կառավարելու սեփական բնակչության հարաբերությունները և զերծ լինելու արտաքին վերահսկողությունից, ապա ակնհայտ է, որ [[Հայաստանի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն]]ը երբևէ '''չի եղել ինքնիշխան պետություն'''։ Քանի որ ՀԽՍՀ-ն չի եղել ինքնիշխան պետություն, հետևաբար Հայաստանի Հանրապետությունը չի կարող լինել նրա իրավահաջորդը։ [[1920]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ից, երբ Հայաստանը բռնազավթվեց արտաքին ռազմական ուժի կողմից և ՀԽՍՀ-ում օրենքի ուժ ստացան ՌԽՖՍՀ-ում գործող դեկրետները, մինչև [[1991]] թվականի [[սեպտեմբեր]]-[[դեկտեմբեր]]ը (երբ գործում էին միութենական սահմանադրությունը, օրենքներն ու կարգերը), ՀԽՍՀ երբեք բացառիկ իրավունք չի ունեցել ո՛չ սեփական տարածքի և ո՛չ էլ սեփական բնակչության նկատմամբ։
Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխանության վերականգնումը հռչակվել է [[ՀՀ Անկախության հռչակագիր
== ԽՍՀՄ և ՀՀ իրավահաջորդություն ==
| |||