Ջերմատուն

Ջերմատներ, լուսաթափանց ծածկոցով հատուկ (այսպես կոչված կուլտիվացիոն) շինություն՝ ամբողջ տարին սածիլ կամ ջերմատնային կուլտուրաներ աճեցնելու համար միջին և հսկայական լայնություններում օգտագործվում է նաև ջերմասեր բույսերի (հատկապես արևադարձային ու մերձարևադարձային գոտիների) պահպանման և բազմացման համար, իսկ սելեկցիոն աշխատանքներում՝ նոր սորտերի և հիբրիդների ստացման ժամկետները կրճատելու նպատակով։ Դիտարկման հիմնարկներում՝ տարբեր կենսբ․ հետազոտությունների համար։ ՀԽՍՀ-ում կան 53 հա (1982) ջերմատունը նախատեսվում է կառուցել 370 համընդհանուր տարածությամբ ջերմատնային կոմբինատներ ՀԽՍՀ տարբեր շրջաններում արտասեզոնային շրջանում բնակչությանը թարմ բանջարեղենով ապահովելու նպատակով ջերմատները ստորաբաժանվում են գրունտային՝ և դարակավոր տիպերի որոնցում գյուղատնտ բույսերը մշակում են, համապատասխանաբար, հատակի վրայի սնընդարար հողում և հատակից մեկ մետր բարձրությամբ սյուների վրա տեղադրած ջերմոցային հողով լցված փայտե կամ ցեմենտ բետոնե դարակներում։ Դրանք կարող են լինել նաև հիդրոպոնիկական։ ջերմատներում հողախառնուրդի միջին պահանջը 0,25 էր է։ Ըստ օգտագործման ժամկետների ջերմատներում լինում են ձմեռային և շահագործվում է ամբողջ տարին:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։