«Յուղաներկեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հաճախ օգտագործվող գունանյութերն են՝ [[տիտան]]ի (IV) օքսիդը, [[օքրան]], երկաթի սուսրը, [[քրոմ]]ի (III) օքսիդը, [[կապար]]ի քրոմաներկը և այլն։ Լցոնները ([[տալկ]], [[կաոլին]], [[փայլար]]) ավելացվում են յուղաներկերին որոշակի մածուցիկություն հաղորդելու և գունանյութերի ծախսը փոքրացնելու նպատակով։ Յուղաներկերին խառնում են նաև մակերևութային ակտիվ նյութեր, որոնք հեշտացնում են կախույթի առաջացումը, և սիկատիվներ, որոնք Յուղաներկերի չորացման արագացուցիչներ են ([[կոբալտ]]ի, [[մանգան]]ի, կապարի օլիֆում լուծվող աղեր)։ Յուղաներկի չորացման արագությունը կախված է նրա տեսակից և չորացման պայմաններից։ Սենյակային պայմաններում չորացնելիս յուղաներկի շերտը քիչ ջրակայուն է, 250-300 °C-ում չորացրածը կայուն է անգամ ալկալիների նոսր լուծույթների նկատմամբ։