«Դոնարա Մկրտչյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Դոնարա Մկրտչյան''', (օրիորդական ազգանունը՝ Փիլոսյան, [[1941]] Լենինականում ([[Գյումրի]]) – [[հուլիս 15]], [[2011]]), հայ դերասանուհի։▼

[[1959]] թվականին ընդունվել է [[Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ]]ի դերասանական ֆակուլտետ։ [[1963]]-[[1982]] թվականներին աշխատել [[Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն]]ում, որտեղ հանդես է եկել շուրջ տասը՝ «Աշխարհն, այո, շուռ է եկել», «Ծիրանի ծառ», «Պաղտասար աղբար», «60 տարի և 3 ժամ», «Սալեմի վհուկները», «Հանրապետության նախագահը» և այլ ներկայացումներում։ Զուգահեռաբար նկարահանվել է նաև կինոյում՝ «Շրթներկ համար 4», «Մհերի արկածները…», «[[Խաթաբալա (ֆիլմ)|Խաթաբալա]]», «[[Կովկասի գերուհին]]»։ Հանդես է եկել «Գարնանային կատակներ» հումորային հեռուստաշարքով։ [[1982]] թվականին հրավիրվել է ծննդավայրի թատրոն, որտեղ խաղացել է Մարիա Իոն Դրուցեի «Սրբություն սրբոց» պիեսի բեմադրության մեջ, որն էլ դարձավ նրա վերջին աշխատանքը թատրոնում։▼

Քսան տարուց ավել գտնվել է Սևանի հոգեբուժական հիվանդանոցում և այդպես էլ չի իմացել իր զավակների մահվան մասին։ Երբեմն հիվանդանոցում մյուս հիվանդների համար հատվածներ է խաղացել իր դերերից։ Մահացել է Սևանի հոգեբուժարանում։ Եղել է դերասան [[Մհեր Մկրտչյան]]ի կինը։▼