«Պաուլիի սկզբունք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ →‎Պատմությունը: ծանոթագրությունների ամսաթվերի ձևաչափի ուղղում
չ →‎Պատմությունը: ամսաթվերի ձևաչափի ուղղում, փոխարինվեց: մբերի 01 → մբերի 1 oգտվելով ԱՎԲ
Տող 17.
| year=1919 | volume=41 | issue=6 | pages=868–934
| url=http://dbhs.wvusd.k12.ca.us/webdocs/Chem-History/Langmuir-1919b.html
| accessdate=2008 թ․ սեպտեմբերի 01–ին1–ին
| format= &ndash; <sup>[http://scholar.google.co.uk/scholar?hl=en&lr=&q=author%3ALangmuir+intitle%3AThe+Arrangement+of+Electrons+in+Atoms+and+Molecules&as_publication=Journal+of+the+American+Chemical+Society&as_ylo=1919&as_yhi=1919&btnG=Search Scholar search]</sup> }}</ref>: 1922թ. [[Նիլս Բոր]]ը փոփոխության ենթարկեց ատոմի իր մոդելը` ենթադրելով, որ կայուն «փակ թաղանթներին» համապատասխանում են որոշակի թվով էլեկտրոններ (օրինակ, 2, 8 և 18)։
Պաուլին սկսեց փնտրել այս թվերի բացատրությունը դեռևս այն ժամանակ, երբ դրանք ընդամենը փորձարարական երևույթ էին։ Միևնույն ժամանակ նա փորձում էր բացատրել [[Զեեմանի էֆեկտ]]ի փորձարարական արդյունքները [[սպեկտրասկոպիա|ատոմական ապեկտրասկոպիայում]] և [[ֆեռոմագնիսականություն|ֆեռոմագնիսականության]] մեջ։ Դատողությունների թելը նա գտավ 1924թ. [[Էդմունդ Քլիֆթոն Սթոներ]]ի մի հոդվածում, որտեղ նշվում էր, որ [[գլխավոր քվանտային թիվ|գլխավոր քվանտային թվի]] (n) տրված արժեքի համար արտաքին [[մագնիսական դաշտ]]ում գտնվող (որտեղ [[այլասերված էներգիական մակարդակ]]ները անջատվում են) [[ալկալիական մետաղ]]ի էլեկտրոնի էներգիական մակարդակների թիվը հավասար է էլեկտրոնների թվին [[ազնիվ գազ]]երի փակ թաղանթում` միևնույն n-ի դեպքում։ Սա մղեց Պաուլիին մտածել, որ փակ թաղանթներում էլեկտրոնների տարբեր քանակները կարող են «բերվել մեկ վիճակում` մեկ էլեկտրոն» պարզ կանոնին, եթե էլեկտրոնային վիճակները որոշվում են չորս քվանտային թվերով։ Այս նպատակի համար նա առաջ քաշեց երկու արժեք ընդունող քվանտային թվի գաղափարը, ինչը [[Սեմուել Գուդսմիթ]]ը և [[Ջորջ Ուլենբեկ]]ը ներկայացրել էին որպես էլեկտրոնի [[սպին]]: