«Երեքնուկ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Trifolium_DistributionTrifolium Distribution.png|մինի|ձախից]]

Տարածված է երեքնուկի մոտ 300 տեսակ, գլխավորապես [[Եվրոպա]]յում, [[Ասիա]]յում, [[Հյուսիսային Ամերիկա]]յում, [[Ավստրալիա]]յում և Աֆրիկայի որոշ շրջաններում։ Նախկին ԽՍՀՄ տարածքում կա մոտ 70 տեսակ, մշակության հիմնական շրջաններն են՝ [[մերձբալթյան հանրապետություններ]]ը, [[Ռուսաստան]]ի ոչ սևահողային գոտիները՝ [[Սիբիր]]ը, [[Հեռավոր Արևելք]]ը, [[Բելոռուսիա|Բելոռուսական]], [[Ուկրաինական]] տարածքները։ Հայաստանում մշակվում է կարմիր Երեքնուկի երկհար ձևը՝ [[Ստեփանավան|Ստեփանավա]]նի, [[Տաշիր]]ի շրջաններում, տալիս է մինչև 70 ց/հա խոտի բերք։ Միամյա Երեքնուկը մշակվում է [[Արարատյան դաշտ]]ում, տալիս է մինչև 300 ց/հա կանաչ զանգված։

Դաշտավարության մեջ մշակվում են բազմամյաներից՝ [[կարմիր Երեքնուկ]]ի, [[վարդագույն Երեքնուկ]], միամյաներից՝ պարսկական Երեքնուկ, կամ շաբդարը (T․ resupinatum) և ալեքսանդրիական կամ [[եգիպտական Երեքնուկ]] կամ բերսիմը (T․ alexandrinum)։ Առավել տարածվածը կարմիր Երեքնուկն է։ Ունի միահար և երկհար ենթատեսակներ։ Միահարը ուշահաս Է, երկարակեցությունը՝ 3—4 տարի, մշակվում է հյուսիսային պայմաններում։ Երկհարը վաղահաս Է, երկարակեցությունը՝ 2—3 տարի։ Կարմիր երեքնուկի ցանքը կատարվում է ծածկոցի տակ (աշնանացան կամ գարնանացան ցորեն)։ Ցանքի նորման 16— 18 կգ/հա է։ Խոտի համար բերքահավաքը կատարվում է [[կոկոնակալման Փուլ]]ում, ծաղկման սկզբում, [[սերմ]]ի համար, երբ գլխիկների 90—95%-ը գորշացել է։