«Սուրեն Սպանդարյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
պատկեր
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ (12)
Տող 35.
 
[[1907]]-ի սկզբին Սպանդարյանը կուսակցական աշխատանքի է ուղարկվել [[Բաքու]]. ընտրվել է Բաքվի կոմիտեի անդամ և քաղաքական կուսակցական կազմակերպիչ։ Մասնակցել է «Բակինսկի ռաբոչի», «Գուդոկ» (երկուսն էլ` ռուսերեն) և այլ թերթերի հրատարակությունը։
Քանիցս ձերբակալվել է, իսկ [[1909]]-ի օգոստոսին աքսորվել Բաքվի նահանգից։ [[1910]]-ի հունվարից գործել է Թիֆլիսում, ղեկավարել «Կուրյեր կոպեյկա», «Լիստոկ կոպեյկա» (երկուսն էլ` ռուսերեն) և այլ լեգալ թերթեր, աշխատակցել է բոլշևիկյան «Զվեզդա» (ռուսերեն) լրագրին։ [[1912]]-ի հունվարին, որպես Բաքվի կազմակերպության պատգամավոր, մասնակցել է ՌՍԴԲ(բ) կ VI ([[Պրահա|Պրահայի]]յի) կոնֆերանսին։ Ընտրվել է ՌՍԴԲ(բ) կ կենտկոմի և նրա ռուսաստանյան բյուրոյի անդամ։ Կոնֆերանսից հետո մեկնել է [[Լայպցիգ]], մասնակցել ՌՍԴԲ(բ) կ կենտկոմի ու Պետական Դումայում սոցիալ-դեմոկրատ խմբակցության ներկայացուցիչների խորհրդակցությանը։
 
[[1912]]-ին վերադարձել է արտասահմանից, մասնակցել IV Պետական դումայի բոլշևիկյան նախընտրական քարոզարշավին, Թիֆլիսում կազմակերպել է ընդհատակյա տպարան։ [[1912]]-ի մայիսին ձերբակալվել և բանտարկվել է [[Թիֆլիսի Մետեխի բանտ]]ում։ [[1913]]-ի մայիսին դատապարտվել է ցմահ աքսորի` [[Սիբիր]], որտեղ ([[Կրասնոյարսկ]]) էլ մահացել է։<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ|publisher=ՀՀ ԳԱԱ, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն|location=Երևան|year=2007|page=էջ 487}}</ref>
Տող 43.
 
* '''«Խորհրդավոր լռություն»'''
Իր «Խորհրդավոր լռություն» հոդվածում Ս. Սպանդարյանը ներկայացնում է Կառավարության կողմից Դուման բռնի ուժով ցրելու գործընթացը, որը նա որակում է որպես մի հասարակ միտինգ, որի ընթացքում ոստիկանները կանգնեցին Տավրիկյան պալատի մուտքի առջև և ժողովրդական ներկայացուցիչներին ճանապարհ գցեցին:գցեցին։ Կառավարությանը սպառնում էր, որ իր այդ քայլը մեծ վիրավորանք կստեղծեր երկրում:երկրում։ Ըստ Ս. Սպանդարյանի` ամենասարսափելին և անհանգստացնողը ժողովրդի լռությունն է:է։ Այդ լռությունը պիտի լինի սարսափելի հին ռեժիմի համար, քան անմիջական ցույցերը, միտինգները:միտինգները։
 
* '''«Կազմակերպությո՞ւն, թե՞ բռնի ուժ»'''
Ս. Սպանդարյանը հոդվածում խոսում է բանվորների շրջանում հաջողություն ապահովող «քարոզը՝ գործով» մարտավարության մասին՝ բռնի ուժի կիրառման միջոցով:միջոցով։ Մինչդեռ Ս. Սպանդարյանը շեշտադրում է պատմությամբ ապացուցված այն փաստը, որ անարխիստական գործունեությունները միշտ վտանգել են բանվոր դասակարգի մղած կռիվը:կռիվը։ Ճշմարիտ դասակարգային կռիվը հեռու է այդպիսի վայրենի միջոցներից և կողոպուտներից, իսկ իսկական սոցիալիզմը հաստատվում է և բխում [[Կապիտալիզմ|կատիտալիզմի]] զարգացման կանոններից, հենվում է մարդկային հասարակության զարգացման գիտական օրենքների վրա, և այդ է նրա հաղթության գրավականը:գրավականը։
 
* '''«Զարանենգ անզորություն»'''
Ս. Սպանդարյանը «Չարանենգ անզորություն» հոդվածում քննարկում է նավթաարդյունաբերական պրոլետարիատի այն գաղափարը, թե անհրաժեշտ է տնտեսական միասնական մի կազմակերպություն` կապիտալի դեմ հաջողությամբ պայքարելու համար:համար։ Այդպիսի կազմակերպության անհրաժեշտությունը նա բացատրում է մեր նավթային աշխարհում առկա ազգային բազմազանությամբ:բազմազանությամբ։ Քանի որ Միության ազդեցությունն ու նշանակությունը բարձրանում էր օրեցօր, նա բանվորական մասսաների նույնիսկ ամենահետամնաց, անկուլտուրական խավերի աչքերում հետզհետե ստանձում է նրանց տնտեսական պայքարի բնական ղեկավարի դերը:դերը։ Ս. Սպանդարյանը նշում է, որ ինտերնացիոնալ միության հեղինակության այդ աճը պետք է անհանգստացներ բոլոր ազգերի նացիոնալիստներին՝ մեջբերելով երկու տարբեր ֆիրմաների կողմից Միության գործիչներին հրավիրելը գործադուլներին:գործադուլներին։ Սակայն այս ամենից զատ խղճուկ փորձ է արվում մեղադրելու Միությանը կեղծավորության և բանվորներին խաբելու մեջ՝ հիմնվելով մի քանի հղումների վրա, «որոնք բերված են «Гудок»-ում զետեղված ընկեր Կոչեգարի հոդվածից»:։
 
=== Երկեր ===