«Մատրյոշկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մատրյոշկա''' ({{lang-ru|матрёшка}}), ռուսական փայտե խաղալիք՝ նկարազարդ տիկնիկ, որի մեջ տեղադրված են նույն տիպի՝ ավելի փոքր խաղալիքներ:խաղալիքներ։ Իրար մեջ տեղադրված խաղալիքների թիվը սովորաբար երեք և ավելի է:է։ Մատրյոշկաները, որպես կանոն, լինում են ձվաձև՝ հարթ հատակով, և բաղկացած են լինում երկու մասից՝ վերին ու ներքին:ներքին։ Ավանդաբար նկարվում է կին՝ կարմիր զգեստով ու գլխաշորով:գլխաշորով։ Ներկայումս նկարազարդման թեմաները բազմազան են՝ հեքիաթային հերոսներ, աղջիկ, ինչպես նաև ընտանիք:ընտանիք։ Հանդիպում են նաև քաղաքական գործիչների պատկերներով, ինչպես նաև ընդհանրապես դիմանկարային մատրյոշկաները:մատրյոշկաները։

Ռուսական փայտե տիկնիկն ի հայտ է եկել Ռուսաստանում XIX դարի 90-ական թվականներին՝ երկրի տնտեսական ու մշակութային բուռն զարգացման ժամանակաշրջանում:ժամանակաշրջանում։ Դա ազգային ինքնագիտակցության վերելքի ժամանակաշրջան էր, երբ հասարակության մեջ ավելի ու ավելի մեծ հետաքրքրություն էր նկատվում ռուսական մշակույթի նկատմամբ ընդհանրապես ու արվեստի նկատմամբ մասնավորապես:մասնավորապես։ Դրա հետ կապված՝ առաջացավ գեղարվեստական նոր ուղղություն, որ հայտնի է «ռուսական ոճ» ({{lang-ru|«русский стиль»}}) անվամբ:անվամբ։ Հատուկ ուշադրություն էր դարձվում ավանդական գյուղական խաղալիքների պատրաստման ավանդույթի վերականգնմանն ու զարգացմանը:զարգացմանը։ Այդ նպատակով Մոսկվայում բացվեց «Մանուկների դաստիարակություն» ({{lang-ru|«Детское воспитание»}}) խանութը:խանութը։ Սկզբնապես այնտեղ պատրաստվում էին Ռուսաստանի տարբեր տարածաշրջանների ավանդական հագուստները ներկայացնող տիկնիկներ, որոնք բավականին ստույգ արտացոլում էին ռուս կանացնց հագուստների առանձնահատկությունները:առանձնահատկությունները։ Այդ արվեստանոցում էլ առաջացավ ռուսական փայտե տիկնիկ պատրաստելու գաղափարը, որի էսքիզը պատրաստվեց նկարիչ Սերգեյ Մալյուտինի (1859—1937) կողմից, ով արվեստում «ռուսական ոճի» ստեղծողներից ու ակտիվ պրոպագանդողներից մեկն էր:էր։ Տիկինիկներն իրար մեջ տեղադրելու գաղափարն առաջացավ ճապոնական մի տիկնիկի ազդեցությամբ, որ Մալյուտինի կինը՝ Ս. Մամոնտովան, բերել էր [[Հոնսյու]] կղզուց:կղզուց։ Ճապոնական այդ տիկնիկը բարեհոգի ճաղատ մի ծերուկի կերպար էր, որ ներկայացնում էր փիլիսոփա Ֆուկուրամային:Ֆուկուրամային։ Տիկնիկի մեջ տեղադրված էին ևս մի քանի խաղալիքներ, որոնք գտնվում էին մեկը մյուսի ներսում:ներսում։

Մալյուտինի մատրյոշկան ներկայացնում էր գյուղացի աղջկա՝ ասեղնագործված վերնաշապիկով, զգետով ու գոգնոցով, ծաղկավոր գլխաշորով:գլխաշորով։ Նա ձեռքում բռնած ուներ մի սև աքաղաղ:աքաղաղ։

Ռուսական փայտե տիկնիկն անվանեցին մատրյոշկա:մատրյոշկա։ Դա արվեց ոչ պատահաբար:պատահաբար։ Մինչհեղափոխական դարաշրջանում Ռուսաստանի գավառներում Մատրյոնա, Մատրյոշա անուները համարվում էին ամենատարածվածներից մեկը:մեկը։ դրանց հիմքում ընկած է «матерь» բառը:բառը։ Այդ անունը ասոցացվում էր բազմազավակ ընտանիքի մոր կերպարի հետ, ով օժտված է լավ առողջությամբ:առողջությամբ։ Հետագայում այդ բառը վերածվեց հասարակ անվան, որով կոչում են նկարազարդ ու մասերի բաժանվող փայտե իրը:իրը։ Մինչ օրս մատրյոշկան մնում է մայրության ու բեղմնավորության խորհրդանիշը:խորհրդանիշը։ Մալյուտինի նախագծով խաղալիքագործ Պոսադ Զվյոզդոչկինի կղմից պատրաստված մատրյոշկան բաղկացած էր ութ մասից. սև աքլորով աղջկանից հետո հանվում էր տղան, ապա նորից աղջիկ:աղջիկ։ Ամենավերջին՝ ութերորդ տիկնիկը նորածնի բարուր էր:էր։

Մատրյոշկայի պատրաստման արվեստը մինչ օրս մնում է անփոփոխ և պահպանում է ռուսական ատաղձագործական արվեստի բոլոր հնարքները:հնարքները։

Մատրյոշկայի թանգարաններ կան Ռուսաստանի տարբեր քաղաքներում՝ [[Մոսկվա]], [[Նիժնի Նովգորոդ]], [[Նոլինսկ]], [[Կելյազին]] և այլ:այլ։

Ներկայումս մատրյոշկա պատրաստում են տարբեր արհեստանոցներում:արհեստանոցներում։ Նախ ընտրում են անհրաժեշտ փայտատեսակը:փայտատեսակը։ Փափուկ լինելու համար համար նախապատվությունը տրվում է լորենում, ավելի հազվադեպ՝ կեչուն ու լաստենուն:լաստենուն։ Ծառը սովորաբար կտրում են վաղ գարնանը, հանում են կեղևը, բայց ոչ լրիվ, որպեսզի չորացման ժամանակ փայտը չճաքի:չճաքի։ Ապա փայտը դասավորում են լավ օդափոխվող սենյակում ու թողնում չորանալու մի քանի տարվա ընթացքում:ընթացքում։ Փայտի մշակումն սկսվում է այն ժամանակ, երբ այն արդեն թաց չէ, բայց դեռ լրիվ չի էլ չորացել:չորացել։ Ամենասկզբում պատրաստվում է ամենափոքր տիկնիկը:տիկնիկը։

Երբ մատրյոշկան պատրաստ է, սկսում են հաջորդ տիկնիկի պատրաստումը:պատրաստումը։ Պատրաստվում է անհրաժեշտ չափի փայտակտորը, որը բաժանվում է վերին ու ներքին հատվածների:հատվածների։ Նախ պատրաստվում է ներքին հատվածը:հատվածը։ Ապա փորում են երկու հատվածների մեջերը, որպեսզի ավելի փոքր տիկնիկը տեղավորվի նրա մեջ:մեջ։ Ապա նույն գործընթացը կրկնվում է հաջորդ տիկնիկների համար:համար։ Տիկնիկների քանակը կարող է տարբեր լինել:լինել։ Ամենավերջում տիկնիկները նկարազարդվում են՝ օգտագործելով ինչպես գուաշ, այնպես էլ յուղաներկ:յուղաներկ։