'''Մատթևոս Բ Կոստանդնուպոլսեցի''' (ավազանի անունը՝ Սիմեոն Մարտիրոսի Իզմիրլյան, 22 փետրվարի 1845թ., [[Կ. Պոլիս]] – 11 դեկտեմբերի 1910թ., [[Էջմիածին]]), [[Ամենայն հայոց կաթողիկոս]] 1908 թ-ից: Հաջորդել է[[ Մկրտիչ Ա Վանեցի| Մկրտիչ Ա ՎանեցիՎանեցիուն]]ուն (Խրիմյան Հայրիկ), նախորդել՝ [[Գևորգ Ե ՍուրենյանցինՍուրենյանց]]ին: Ձեռնադրվել է սարկավագ 1864 թ-ին, վարդապետ՝ 1869 թ-ին՝ եղել է Մկրտիչ Խրիմյան պատրիարքի անձնական քարտուղարը: 1872 թ. մարտին ընտրվել է Կ. Պոլսի կրոնական ժողովի անդամ և ատենադպիր, 1873 թ. ստացել ծայրագույն վարդապետի աստիճան, 1876 թ. ձեռնադրվել է եպիսկոպոս: 1886–90 թթ.՝ Եգիպտոսի թեմի առաջնորդ: 1894թ. ընտրվում է Կ. Պոլսի հայոց պատրիարք: Իր հաստատակամության, Արևմտյան Հայաստանում բարենորոգումներ անցկացնելու պայքարի, 1894–96-ի հայկական կոտորածների դեմ բողոքի ձայնը բարձրացնելու համար ստացել է «Երկաթյա պատրիարք» անունը: Օսմանյան իշխանությունները 1896թ. նրան պաշտոնաթող են անում և աքսորում [[Երուսաղեմ]]: 1908 թ-ին. երիտթուրքերի հեղաշրջումից հետո վերադարձել է Կ. Պոլիս և վերընտրվել պատրիարք, իսկ կարճ ժամանակ անց ընտրվումընտրվել է Ամենայն հայոց կաթողիկոս:
