«Գերմանիայի միավորում»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Վերամիավորման հիմնախնդիրը Եվրոպայում,''' [[Իտալիա]]յի և [[Գերմանիա]]յի վերամիավորման գործընթացը 19-20-րդ դարերում: 19-րդ դարում նախկինի երկու զարգացած տերությունները` [[Սրբազան Հռոմեական Կայսրություն]]ը ([[Գերմանիա]]) և [[Իտալիա]]ն մնում էին պառակտված վիճակում: [[Գերմանիա]]յումԳերմանիայում ստեղծվել էին մի շարք ինքնավար իշխանություններ, որոնք իրենց հռչակել էին անկախ: Նրանք չէին ենթարկվում համագերմանական խորհրդարանին` Ռայխստագին և ունեին իրենց առանձին սահմանադրույունը: Գերմանական իշխանություններից էին [[Պրուսիա]]ն (Արևմտյան Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Միություն), [[Մյունխեն]]ը, [[Դորտմունդ]]ը, [[Քյոլն]]ը, [[Նուրնբերգ]]ը և այլն: Գերմանական պետություն էր համարվում նաև [[Լեհաստան|Արևմտյան Լեհաստան]]ը:

[[Իտալիա]]յումԻտալիայում իշխանություն չկար դեռևս 15-րդ դարից: [[Իտալիա]]յում գտնվող պետությունները պահպանում էին իրենց անկախությունը, սակայն տնտեսապես և քաղաքապես թույլ էին: Ամենանշանավոր իտալական երկիրը [[Սարդինիայի թագավորություն]]ն էր (Հարավային Իտալիա և Սիցիլիա): Իտալիայի արևմտյան և հյուսիսային մասը գտնվում էր [[Ավստրիա]]կան թագավորության տիրապետության տակ: [[Ավստրիա]]ն ստանալով [[Ցարական Ռուսաստան]]ի օգնությունը կարողանում էր ճնշել [[Հունգարիա]]յի, [[Իտալիա]]յի և մի շար այլ Բալկանյան երկրների անկախացման շարժումը:

Պառակտված վիճակում 1848-1849 թվականներին տեղի է ունենում հեղափոխություն, որի արդյունքում ընդունվում է համագերմանական սահմանադրությունը Ռայխստագի հովանավորությամբ: Սակայն հեղափոխությունը ևս չմիավորեց [[Գերմանիա]]յին: [[Գերմանիա]]նԳերմանիան օր օրի տնտեսապես զարգանում էր և 1860-ականներին ավարտվեց Գերմանիայի արդիականացման գործընթացը: Արդիականացման գործընթացի ավարտին [[Գերմանիա]]նԳերմանիան արդեն տնտեսապես միավորված էր: Աննախընթաց վերելք էր ապրում [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի մշակույթը և թռիչքային զարգանում էր գիտությունը: [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի տարածքային վերամիավորումը պետք է կատարվեր համագերմանական ամենահզոր պետության` [[Պրուսիա]]յիՊրուսիայի շուրջը: [[Պրուսիա]]նՊրուսիան դարձել էր գերմանական հողերի սիրտը: [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի վերամիավորման մեջ մեծ դերդրում ուներ [[Պրուսիա]]յի վարչապետ [[Օտտո ֆոն Բիսմարկ]]ը: Բիսմարկը վստահ էր, որ գերմանական հողերի միավորումը պետք է իրականարար զենքի միջոցով, տապալելով բոլոր հակառակորդներին: [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի վերամիավորմանը խոչընդոտում էին [[Ավստրիա]]ն և [[Ֆրանսիա]]ն: 1866 թվականին պրուսիական բանակը ջախջախիչ հաղթանակ տարավ [[Ավստրիա]]յիԱվստրիայի նկատմամբ և ստացավ գործելու ազատություն:

Այս իրադարձություններ օգնեցին [[Օտտո Բիսմարկ]]ինԲիսմարկին լուրջ քայլեր ձեռնարկել: Հաղթանակից հետո Բիսմարկը ստեղծեց 22 փոքր պետություններից կազմված հյուսիսգերմանական միությունը: 1871 թվականին պրուսիական բանակը կարևոր հաղթանակ տարավ [[Ֆրանսիա]]յի նկատմամբ: 1871 թվականին [[Փարիզ]]ի մոտակայքում գտնվող [[Վերսալ]]ի դղյակում [[Ֆրանսիա]]յիՖրանսիայի թագավորը հռչակեց [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի վերամիավորումը: Սա Գերմանիայի համար իրական վերամիավորում էր: [[Գերմանիա]]նԳերմանիան ըստ պետական կարգի հռչակվեց Դաշնային միություն: Երկիրը իր ներսում ուներ 22 ինքնավար պետություններ: Երկիրը կառավարում էր կանցլերը, սակայն կանցլերի իշխանությունը սահմանափակված էր Սահմանադրությամբ: Երկրի մասին կարևոր որոշումներ ընդունողը Ռայխստագն էր: 1871 թվականի [[մարտի 21]]-ին հանդիսավոր կերպով, [[Բեռլին]]ում [[Օտտո ֆոն Բիսմարկ]]ըԲիսմարկը հռչակվեց [[Գերմանիա]]յիԳերմանիայի առաջին կանցլեր, և իր երկաթյա կամքի համար ստացավ «Երկաթյան կանցլեր» անվանումը: Վերամիավորումից անմիջապես հետո [[Գերմանիա]]ն տնտեսապես մեծ վերելք ունեցավ:20-րդ դարի առաջին տասնամյակին արդեն [[Գերմանիա]]նԳերմանիան իր տնտեսական ներուժող աշխարհում գրավում էր երկրորդ տեղը [[ԱՄՆ]]-ից հետո:

[[Իտալիա]]նԻտալիան մինչ վերամիավորումը գտնվում էր ամբողջովին պառակտված վիճակում: Իտալիայի հյուսիսային շրջանները գտնվում էին ավստրիական տիրապետության ներքո, իսկ մյուս մասերում ստեղծվել էր տարբեր իշխանություններ: Ստեղծվեցին նպաստավոր պայմաններ [[Իտալիա]]յիԻտալիայի վերամիավորման համար: Ստեղծվեցին գաղտնի ընկերություններ, որոնք իրենց վրա էին վերցրել [[Իտալիա]]յի ազատագրության դժվար գործը: Դրանցից ամենանշանավորը «Երիտասարդ Իտալիան» էր` [[Ջուզեպպե Գարիբալդի]]ի գլխավորությամբ: 1848-1849 թվականներին [[Իտալիա]]յումԻտալիայում բռնկվեց հեղափոխություն, որը ճնշվեց [[Ավստրիա]]յիԱվստրիայի կողմից: Ձախողված հեղափոխությանը հաջորդեց առաջադիմական ռեակցիան: 1860-ականներին [[Իտալիա]]յումԻտալիայում ավարտվեց արդիականացման գործընթացը և սկսեց ազգային ազատագրական շարժումը: [[Իտալիա]]յումԻտալիայում ամրապնդվում էր ազգային ինքնագիտակցությունը: Այս դարաշրջանը Իտալիայում հայտնի է Ռիսորջիմենտո անվանումով: Վերամիավորումը պետք է կատարվեր համաիտալական ամենահզոր պետության` [[Սարդինիա]]յի շուրջը:

Սարդինիայի թագավորությունը հաշտություն կնքելով [[Ֆրանսիա]]յի թագավոր [[Նապոլեոն III]]-ի հետ պատերազմ սկսեց ընդեմ [[Ավստրիա]]յիԱվստրիայի: Իտալական մյուս պետությունները միացան պայքարին: «Երիտասարդ Իտալիա» կազմակերպության առաջնորդ [[Ջուզեպպե Գարիբալդի]]նԳարիբալդին կարճ ժամանակահատվածում իր զորով ազատագրեց [[Սիցիլիա]] կղզին: 1861 թվականին [[Իտալիա]]յում ընդունվեց սահմանադրություն և ստեղծվեց միավորված [[Իտալիա]]յիԻտալիայի Թագավորություն: 1871 թվականին Իտալիայում վերջացավ միավորման գործընթացը` [[Վենետիկ]]ի և [[Հռոմ]]ի [[Իտալիա]]յինԻտալիային միանալուց հետո: 1871 թվականի կեսերին [[Իտալիա]]յի կառավարությունը հռոմի պապին հռչակեց կաթոլիկ աշխարհի առաջնորդ և [[Վատիկան]]ը ստացավ ինքնավարություն: Ինչպես [[Գերմանիա]]յում, այնպես էլ [[Իտալիա]]յումԻտալիայում հաստատվեց [[սահմանադրական միապետություն]] և երկիրը բռնեց զարգացման ուղին: 20-րդ դարում արդեն [[Իտալիա]]նԻտալիան իր ազդեցիկ դերը ուներ աշխարհում: