«Անգիտակցական»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Անգիտակցականը կամ չգիտակցվածը''' հոգեկան գործընթացների և երևույթների համախումբ է, որը դուրս է սուբյեկտի (մարդու) գիտակցության ոլորտից, այսինքն չի ղեկավարվում գիտակցության կողմից:կողմից։ «Անգիտակցական» տերմինը կիրառվում է [[Փիլիսոփայություն|փիլիսոփայության]], [[Հոգեբանություն|հոգեբանության]], [[Հոգեվերլուծություն|հոգեվերլուծության]], [[Հոգեբուժություն|հոգեբուժության]] [[Հոգեֆիզիոլոգիա|հոգեֆիզիոլոգիայիհոգեֆիզիոլոգիա]]յի մեջ, [[Իրավագիտություն|իրավագիտության]] մեջ, [[Արվեստաբանություն|արվեստաբանության]] և այլ բնագավառներում:բնագավառներում։ Հոգեբանության մեջ անգիտակցականը հակադրվում է [[գիտակցական]]ին, սակայն հոգեվերլուծության շրջանակներում անգիտակցականն ու գիտակցականը տարբեր հարթությունների վրա են դիտարկվում:դիտարկվում։

# Անգիտակցականը այնպիսի գործողություն է, որը կատարվում է ավտոմատիկորեն, [[ռեֆլեքս]]ային ձևով, երբ նրա պատճառը դեռ չի հասել գիտակցությանը (օր. պաշտոնական ռեակցիան և նման այլ երևույթներ), ինչպես նաև գիտակցության բանական կամ արհեստական անջատման ժամանակ ([[Քուն|քնի]] մեջ, [[հիպնոս]]ի, [[Լուսնոտություն|լուսնոտության]] դեպքում, ուժեղ հարբած վիճակում և այլն):։

# Անգիտակցականը ակտիվ հոգեկան պրոցես է, որը անմիջականորեն չեն մասնակցում իրականության նկատմամբ սուբյեկտի գիտակցական վերաբերմունքին և այդ իսկ պատճառով տվյալ պահին չի գիտակցվում սուբյեկտի կողմից ([[Ենթագիտակցական]]):։

# Անգիտակցականը այնպիսի հոգեկան բնագավառ է, որտեղ կենտրոնանում են հավերժական և անփոփոխ հակումներ, շարժառիթներ, ձգտումներ, որոնց իմաստը որոշվում է [[բնազդ]]ներով և անհասանելի է գիտակցությանը:գիտակցությանը։ Անգիտակցականի մասին իդեալիստական ուսմունքն առավել ամբողջական զարգացում է ստացել [[Ֆրոյդ Զիգմունդ|Ֆրոյդիզմ]]ի մեջ:մեջ։ Այդ կոնցեպցիայի համաձայն անգիտակցականը կազմված է երեք շերտից՝

Անգիտակցականը կազմում է հոգեկանի խոր հիմքը, որը որոշում է մարդու ամբողջ գիտակցական կյանքը և նույնիսկ անհատների ու ամբողջ ժողովուրդների ճակատագիրը:ճակատագիրը։ Անգիտակցական մղումը դեպի հաճույք և մահ /[[ագրեսիա]]յի բնազդը/ բոլոր [[զգացմունք]]ների և ապրումների իմաստային առանցքն է:է։

Ենթագիտակցականը կամ նախագիտակցականը կազմում է հատուկ սահմանային ոլորտ գիտակցության և անգիտակցության միջև:միջև։ Այդ բնագավառը ներխուժում են անգիտակցական հակումներ, և հենց այստեղ էլ մարդու հասարակական կյանքից ծնված մի հատուկ հոգեկան «ինստանցիա», նրա «գեր-եսը» կամ խիղճը ենթարկում է դրանք խիստ ցենզուրայի:ցենզուրայի։

Գիտակցությունը հոգեկանի մակերեսային դրսևորումն է արտաքին աշխարհի հետ նրա շփման կետում և կախված է ամենից առաջ միստիկական անգիտակցական ուժերից:ուժերից։ Անգիտակցականը որպես գիտակցական ակտերի միստիկական անճանաչելի հիմք, հանդես է գալիս [[Հերբարտ]]ի, [[Շոպենհաուեր]]ի և մի քանի ուրիշ իդեալիստների կոնցեպցիաներում:կոնցեպցիաներում։

Ըստ [[Պլատոն]]ի՝ ամեն ինչի հիմքում գաղափարն է:է։

Առաջինը գիտակցության խնդրին անդրադարձել է [[Դեկարտ]]ը, ըստ որի հոգու էությունը [[մտածողություն]]ն է:է։ Դեկարտի գաղափարները պատկերացում տվեցին այն մասին, որ գիտակցականն ու հոգեկանը նույնական են:են։ Ըստ Դեկարտի՝ գիտակցությունից դուրս կարող է լինել միայն ուղեղի զուտ ֆիզիոլոգիական գործունեությունը, իսկ հոգեկանը գիտակցության մեջ է:է։

գործունեության հետ:հետ։

[[Գերմանական փիլիսոփայություն|Գերմանական դասական փիլիսոփայություն]]ը անգիտակցականին հիմնականում մոտենում էր [[գնեոսոլոգիական]] տեսանկյունից:տեսանկյունից։ [[Ի. Կանտ]]ը անգիտակցականը կապում էր [[ինտուիցիա]]յի խնդրի հետ /անգիտակցական [[ապրիորի]] սինթեզ/

[[Ռոմանտիզմ]]ի տեսաբանները հակադրվելով [[ռազիոնալիզմ]]ին՝ [[ստեղծագործության հոգեբանություն|ստեղծագործության հոգեբանության]] հիմքում տեսնում էին անգիտակցականը:անգիտակցականը։

Անգիտակցականի [[Իռացիոնալիզմ|իռացիոնալիստական]] ուսմունքն առաջ քաշեց [[Ա. Շոպենհաուերը]], իսկ [[Հարթման]]ը հետագայում զարգացնելով այդ ուսմունքը անգիտակցականը բարձրացրեց ներկայացնելով որպես ունիվերսալ սկզբունք, [[Կեցություն|կեցության]] հիմք և համաշխարհային գործընթացների պատճառ:պատճառ։

XIX դ. սկսվեց անգիտակցականի հոգեբանական ուսումնասիրությունը:ուսումնասիրությունը։ 1824 թ. [[Հերբարտ]]ը տալիս է անգիտակցականի դինամիկ բնութագիրը, ըստ որի անհամատեղելի գաղափարները հնարավոր է, որ իրար հետ կոնֆլիկտ ունենան/հակադրվեն իրար , ընդ որում ավելի թույլերը ճնշվելով հանդերձ չեն դադարում ազդել գիտակցության վրա, չկոցնելով իրենց դինամիկ ընդունակությունները:ընդունակությունները։

Հոգեպաթոլոգիայի բնագավառում անգիտակցականի ուսումնասիրությունը նոր թափ ստացավ, որտեղ թերապևտիկ նկատառումներով սկսեցին օգտագործել հիպնոսը՝ որպես անգիտակցականի վրա ազդելու միջոց:միջոց։

Անգիտակցականի մեջ մտնում են մարդու գաղտնի ցանկություններն ու ֆանտազիաները, որոնք հակասության մեջ են հասարակական կարծիքի և վարքի հասարակական չափանիշների հետ:հետ։ Այդ իսկ պատճառով ճնշվել են և մղվել անգիտակցականի մեջ, բայց շարունակում են անհանգստացնել:անհանգստացնել։ Լինելով բուժող բժիշկ, նա իր պրակտիկայում հաճախ բախվել է նման դեպքերի, երբ չգիտակցված ապրումները կարող են լուրջ բարդություններ առաջացնել մարդու կյանքում և կարող են նյարդա-հոգեկան հիվանդությունների պատճառ դառնալ:դառնալ։ Նա իր աշխատանքի նպատակն էր դարձրել գտնել և չեզոքացնել խորքային հակասությունը գիտակցության և կույր անգիտակցականի միջև:միջև։ Այդպես ծնվեց ֆրոյդիզմը՝ հոգին բուժելու Ֆրոյդի մեթոդը, որը անվանվեց [[հոգեվերլուծություն]]:։

ՀԵտագայում Յունգը լայնորեն ընդարձակեց անգիտակցականի հասկացությունը՝ ստեղծելով [[անալիտիկ հոգեբանություն]]ը, ներմուծեց «[[կոլեկտիվ անգիտակցական]]» տերմինը և էականորեն փոխեց անգիտակցականի իմաստը հոգեվերլուծության համեմատ:համեմատ։

Ըստ Յունգի ոչ միայն գոյություն ունի սուբյեկտի անգիտակցականը, այլև նաև կա ընտանեկան, սեռային, ազգային, ռասսայական և կոլեկտիվ անգիտակցական, որը կրում է իր մեջ հասարակության հոգեկան աշխարհի ինֆորմացիան:ինֆորմացիան։