«Մակրոէկոնոմիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ →Տես նաև: Լավ/Ընտրյալ հոդվածի կամ ցանկի կաղապարների հեռացում: Այժմ Վիքիշտեմարանից է գալիս։, ջնջվեց: {{Link GA|ru}} |
No edit summary |
||
Տող 1.
{{Տնտեսագիտություն}}'''Մակրոէկոնոմիկան''' (հին հունարեն {{lang-grc|μακρός}} - ''մեծ, երկար'', {{lang-grc2|οἶκος}} - ''տուն'', և {{lang-grc2|νόμος}} - օրենք) [[գիտություն]] է, որն ուսումնասիրում է տնտեսության գործունեությունը ամբողջությամբ, շուկայի և տնտեսագետ գործակալների աշխատանքը, տնտեսական երևույթների ամբողջությունը։ Առաջին անգամ այս տերմինը [[1934]]
[[Պատկեր:Keynes 1933.jpg|շրջափակել|Փաստացի մակրոէկոնոմիկա տեսության հիմնադիր [[Ջոն Քեյնս]]]]
== Մակրոտնտեսագիտության հիմնական
Մակրոէկոնոմիկա գիտությունը զբաղվում է այնպիսի հարցերով, որոնց պատասխանները անհնար է գտնել [[միկրոէկոնոմիկա]]յի մակարդակներում։ Նշենք մակրոէկոնոմիկայի խնդիրները։
* ''[[Տնտեսական աճ]], տնտեսական ցիկլ (փուլ) '' Ի՞նչ է նշանակում տնտեսական աճ. ինչպ՞ես որոշել տնտեսական աճի տեմպերը, տնտեսական աճի վրա ինչպիսի՞ գործոններ կարող են ազդել, ինչպե՞ս է ազդում տնտեսական աճը դիտարկվող երկրի զարգացման վրա
Տող 10.
* ''[[Պետական բյուդջե]]'' – Ինչպե՞ս է պետությունը կարգավորում իր եկամուտները և ծախսերը, տվյալ երկրի պետական բյուդջեի փոփոխութունը ինչպիսի՞ ազդեցություն է թողնում ազգաբնակչության կենսամակարդակի և բիզնեսի զարգացման վրա
* ''[[Առևտրային հաշվեկշիռ]]'' – Ինչպե՞ս է տվյալ երկիրը իրականացնում միջազգային առևտուր մյուս երկրների հետ, ներմուծման և արտահանման փոփոխուփյունը ի՞նչ ազդեցություն են ունենում տարադրամի կուրսի, տվյալ երկրի զարգացման և համաշխարհային շուկայի վիճակի վրա
== Մակրոտնտեսական մտքի
Մակրոէկոնոմիկան որպես գիտություն ծնունդ է առել համեմատաբար վերջերս։ 20-րդ դարի [[30]]–ական
=== Վաղ պատկերացումը մակրոտնտեսագիտության մասին ===
==== Մերկանտելիզմից դեպի մարքսիզմ ====
Տող 17 ⟶ 18՝
Չնայած նրան , որ մակրոէկոնոմիկան նոր գիտություն է ուսումնասիրությունը սկսվել է դեռևս «Քեյնսան հեղափոխությունից» շատ առաջ։
[[Պատկեր:Lefebvre - Jean-Baptiste Colbert.jpg|մինի|աջից|150px |մինի|ձախից|150px|[[Ժան- Բատիստ Կոլբեր]]]]
==== Ավստրիական դպրոց ====
[[Պատկեր:1Bawerk.png|մինի|ձախից|150px |մինի|ձախից|150px|[[Հոյգեն ֆոն Բյոմ-Բավերկ]]]]
{{ Հիմնական հոդված | Ավստրիական դպրոց }}
[[
Ավստրիական դպրոցի հիմնական ներկայացուցիչները համարվում են [[Կարլ Մենգեր]]ը, [[Հոյգեն ֆոն Բյոմ-Բավերկ]]ը, [[Լյուդվիգ ֆոն Միզեսը]]։
==== Դասական դպրոց ====
{{ Հիմնական հոդված | Դասական քաղաքական տնտեսություն }}
[[Պատկեր:Lange-MigrantMother02.jpg|մինի|150px| …[[Մեծ Ճգնաժամ]]ը խալխլեց հավատը դասական,«ավտոմատացված» տնտեսության նկատմամբ]]
«Ավտոմատացված տնտեսության» կողմնակիցներ համարվում են 'դասական' և 'նեոդասական' մակրոտնտեսագիտության գաղափարի կողմնակիցները։ Այս դպրոցը հիմնադրվել է դեռևս
Այս գաղափարի հիմնադիրը համարվում է [[Ժան Բատիստ Սեյ]]ը և հայտնի է որպես [[Սեյի Օրենք]]։
Դասական մոդելի կողմնակիցների համար տնտեսության հիմնական խնդիրը ռեսուրսների սահմանափակությունն է, նրանց համար տարբերություն չկա տնտեսության երկարաժամկետ և կարճաժամկետ հատվածների միջև։ Այս մոդելը փաստացի դադարեց գոյություն ունենալ
=== «Քեյնսան հեղափոխություն» և ժամանակակից մակրոտնտեսագիտության
[[Պատկեր:Ben Bernanke official portrait.jpg|մինի|150px|ձախից|[[Բեն Բերնանկե]] Քեյնսական դպրոցի գլխավոր ներկայացուցիչներից մեկը ]]
[[Պատկեր:GregoryMankiw.jpg|մինի|աջից|300px |[[Գրիգորի Մենկյու]] Քեյնսական դպրոցի գլխավոր ներկայացուցիչներից մեկը ]]
{{ Հիմնական հոդված | Քեյնսականություն }}
Քեյնսան տնտեսագիտական դպրոցը ստեղծվել է բրիտանացի տնտեսագետ [[Ջոն Մեյնարդ Քեյնս]]ի կողմից [[1936]]
Շուտով հայտնվեցին Քեյնսի տնտեսագիտության տեսության մեծ թվով հետևորդներ։
===
==== Մոնետարիզմ ====
{{ Հիմնական հոդված | Մոնետարիզմ }}
Մոնետարիզմը առաջացել է
Մոնետարիստները հաճախ վիճում են « քեյնսականների» հետ մոնետար դրամավարկային և ֆիսկալ քաղաքականության արդյունավետության շուրջ։ Վերջիններս հավատում են, որ փողի պահանջարկը շատ զգայուն է հավասարակշռված տոկոսադրույքի նկատմամբ, ինչի հետևանքով փողի առաջարկի ավելացումը աննշան է օգնում մեծացնել ամբողջական արտադրանքի ծավալը։ Իսկ քեյնսականները գտնում էին, որ ֆիսկալ քաղաքականությունը շատ ավելի արդյունավետ է, քան`մոնետարը։ Մոնետարիստները հակառակը գտնում են, որ մոնետար քաղաքկանությունը ավելի արդյունավետ է և կասկածում են ֆիսկալ քաղաքկանության արդյունավետության վրա, գտնելով, որ փողի պահանջարկը ծայրահեղ անզգայուն է տոկոսադրույքի մակարդակի նկատմամբ։ Ֆիսկալ քաղաքականության անցկացման ժամանակ հաճախ պահանջվում է ավելացնել պետության կողմից կատարվող ապրանքների և ծառայությունների գնման չափերը։ Դրա համար պետությանը անհրաժեշտ են միջոցներ. մեծանում է փոխառու միջոցների պահանջարկը որը և տանում է տոկոսադրույքի աճի։ Մոնետարիստները գտնում են, որ վերջինս բերում է մասնավոր ներդրումների կտրուկ նվազմանը տնտեսության մեջ, որն էլ իր հերթին բավականին դանդաղեցնում է համընդհանուր առաջարկի մեծացումը։ Նման էֆեկտը անվանում են մասնավոր ներդրումների ''դուրս մղման էֆեկտ'' (англ. '' Crowding-out Effect'')։ Այսպիսով մոնետարիստների կարծիքով ֆիսկալ քաղաքականությունը անարդյունավետ է։ Մոնետարիստներ են այնպիսի հայտնի տնտեսագետներ, ինչպիսիք են [[Միլտոն Ֆրիդման]]ը և [[Էդմունդ Ֆելպս]]ը։
==== Ռացիոնալ սպասումների տեսություն ====
=====
{{ Հիմնական հոդված | Ռացիոնալ սպասումների տեսություն }}
Ռացիոնալ սպասումների տեսությունը առաջացել է 1970-ական
=====
Այս տնտեսագիտական դպրոցը համարվում է քեյնսականության ճյուղավորումներից մեկը։ Այն հիմնավորվել է [[1991]]
Նոր քեյնսականները քիչ բանով են տարբերվում« հիմնական» քեյնսականներից։ Այս պարագայում նույնպես գտնում են, որ գները «կպչուն են», այսինքն ունակ են չփոխվել որոշակի ժամանակահատվածի ընթացքում։ Սուր քննադատության է ենթարկվում« laissez-faire» տեսությունը։ Բայց և այնպես«նոր քեյնսականների» և նոր դասականների տեղեկատվության ոչ կատարյալ լինելու մասին ենթադրությունները լրացվում են հիպոտեզներով, որով այս դպրոցը տարբերվում է հիմնական քեյնսականությունից։
Տող 56 ⟶ 62՝
[[Պատկեր:Rmundell.jpg|մինի|ձախից|130px |[[Ռոբերտ Մանդելլ]]]]
[[Պատկեր:Laffer Curve.png|մինի|աջից|200px | Առաջարկի տեսության ամենահայտնի կորերից մեկը համարվող, [[Լաֆֆերի կորը]]]]
Այս գաղափարը ըստ պաշտոնական տվյալների առաջադրվել է [[1970]]–ական
Առաջարկի տնտեսագիտության (տնտեսության) զարգացման տեսությունում կարևոր ներդրում ունեն [[Արթուր Լաֆֆեր]]ը և [[Ռոբերտ Մանդել]]ը։ Այս դպրոցի ներկայացուցիչներին անվանում են նաև սփլայ սայդեր (eng. «Supply-siders»)։
Այս դպրոցի ներկայացուցիչների կարծիքով ազգաբանակչության համար անհրաժեշտ է ստեղծել բոլոր նպաստավոր պայմանները ապրանքների և ծառայությունների արդյունավետ արտադրության համար։ Այսպիսով տնտեսության համար կարևոր գործոն է համարվում աշխատուժի և կապիտալի առաջարկի խթանումը։ Որպես կանոն այդ կողմնակիցները ակտիվորեն աջակցում են պետության կողմից հարկերի իջեցմանը, քանի որ մեծամասամբ ընկերությունները հարկերը դիտում են որպես լրացուցիչ ծախսեր` յուրաքանչյուր լրացուցրչ միավոր արտադրանքի համար։ Իսկ հարկերի ավելացումը կարող է բերել ամբողջական առաջարկի կրճատման, որը իր հերթին կբերի այնպիսի հետևանքների, ինչպիսին է [[ինֆլյացիա]]ն և [[ստագֆլացիա]]ն։
=== XXI դարի սկիզբ. Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամ ===▼
2000-ականների երկրորդ կեսը նշանավորվեց ֆինանսական ճգնաժամի սկիզբով ամբողջ աշխարհում, որը ստիպեց շատ տնտեսագետների լրջորեն մտածել նրա պատճառների մասին։ Շուտով հայտնի դարձավ, որ այսպես կոչված [[տնտեսական պղպջակ]]ը ( փուչիկը) դարձավ տվյալ անկման հիմնական պատճառը։ Պղպջակի տակ սովորաբար հասկացվում է շուկայի «փքվածությունը» մեծ քանակի արժեթղթերով, այդ թվում և ածանցյալ` իրենց գնից զգալիորեն բարձր վաճառվող։ Ընդ որում տնտեսագիտական դպրոցներից ոչ մեկը չի առաջարկել հիպոթեզներ, ոչ ենթադրություններ կապված տնտեսական «պղպջակների» խնդիրների, հատկությունների և դրանց դեմ պայքարեղ միջոցների հետ։
Ֆինանսական ճգնաժամի փորձը միկրոտնտեսական մտքի զարգացման մեջ բերեց ոչ պակաս պտուղներ և վերջը դրեց առանձ այդ էլ փխրուն փոխհարաբերություններին` քենսյականների և նոր դասականների միջև ֆիսկալ և մոնետարիստական քաղաքականության կիրառման էֆֆեկտիվության վերաբերյա. լ։ Երկու դպրոցների ներկայացուցիչները միասին եկել էին այն եզրակացությանը, ոչ մոնետարիստական քաղաքականությունը պետք է օգտագործվի գործավարության պարբերաշրջանների հարթեցման համար, սակայն այս ժամանակաշրջանի ֆինանսական ճգնաժամը կրկին բացեց այդ թեմայով բանավեճերը։
== Ժամանակակից մակրոտնտեսական տեսություն ==
=== Վերլուծություն ===
Տող 76 ⟶ 84՝
[[Պատկեր:Macroeconomics.PNG|մինի|450px|աջից|Քառահատվածային տնտեսական չափանիշ]]
Ցանկացած տնտեսություն կազմված է շուկաներից և տնտեսական գործակալներից։ Տեսականում առանձնացնում են չորս մակրոտնտեսական գործաալներ և երեք շուկաներ։ Տնտեսության բոլոր բաղկացուցիչ մասերը միացած են միմյանց ''ծախսերի, եկամուտների և իրական արժեքի շրջապտույտներով''։
==== Մակրոտնտեսական շուկա ====
;Արտադրական գործոնների շուկա
Տող 87 ⟶ 96՝
* ''Փողի շուկա'', որտեղ կատարվում է փողի առաջարկի և պահանջարկի ձևավորումը, հետազոտում տոկոսադրույքի և փողի զանգվածի հավասարակշռությունը
* ''Արժեթղթերի շուկա'', սա այնպիսի ֆինանսական ակտիվների շուկա է, ինչպիսիք են բաժնետոմսերը և պարտատոմսերը։
==== Մակրոտնտեսական գործակալներ ====▼
▲==== Մակրոտնտեսական գործակալներ ====
Մակրոտնտեսության մեջ դիտում են չորս տնտեսական գործակալներ
* ''Տնային տնտեսություններ'' - հանդիսանում են տնտեսական ռեսուրսների սեփականատերերը / արտադրական գործոններ/, ապրանքների և ծառայությունների հիմնական սպառողները։ Կազմակերպությունների կողմից օգտագործվող աշխատուժի դիմաց որպես եկամուտ ստանում են աշխատավարձը` տնային տնտեսությունների կողմից արտադրված հիմնական ռեսուրսը։ Վճարում են հարկեր պետությանը և նրանից էլ ստանում են անհրաժեշտ տրանսվերտներ, այնպիսիք, ինչպիսիք են թոշակը, անաշխատունակության նպաստը, ուսանողների թոշակը և այլն։ .
Տող 97 ⟶ 106՝
* ''Օտարերկրյա հատված'' - միջազգային առևտուր, կապիտալի և արժեթղթերի շրջանառություն։
Բոլոր չորս մակրոտնտեսական գործակալները ձևավորում են '''բաց տնտեսություն'''։
=== Մակրոտնտեսական տեսության հիմնական
Մակրոտնտեսության տեսության մեջ դիտարկվում են հետևյալ հիմնական ցուցանիշները
* ''Սպառողական ծախսեր (նշ. С ) '' - ապրանքների և ծառայությունների դիմաց տնային տնտեսությունների ծախսերը
Տող 115 ⟶ 125՝
=== Ազգային հաշիվների համակարգ ===
{{ Հիմնական հոդված | Ազգային հաշիվների համակարգ }}
Մակրոտնտեսության մեջ ''ապրանքների, եկամուտների և ծախսերի շրջապտույտը'' ձևավորում են հիմնական ցուցանիշների ամբողջությունը։ Շրջանառության մոդելի հիմքն է հանդիսանում այսպես կոչված ''[[ազգային հաշիվների համակարգ]]ը'' (կրճատ ''ԱՀՀ''), որը մշակվել է [[1920]]-
* ''ՀՆԱ'' - մեկ տարվա ընթացքում տվյալ երկրի տարածքում արտադրված բոլոր վերջնական ապրանքների և ծառայությունների ամբողջական շուկայական արժեքը։
* ''ՀԱԱ'' - անկախ արտադրման տեղից դիտարկվեղ երկրի քաղաքացիների կողմից արտադրված բոլոր վերջնական ապրանքների և ծառայությունների ամբողջական շուկայական արժեքը։
Զուտ ներքին և ազգային արդյունքը հաշվառվում են ինչպես
Ազգային հաշիվների համակարգի ցուցանիշները օգտագործվում են ոչ միայն ամբողջական եկամտի և երկրում եկամտի հաշվառման համար, այլև բնակչության բարեկեցության մակարդակի մոտավոր չափման համար, այսինքն` երկրի կենսականորեն անհրաժեշտ միջոցներով` նյութական, սոցիալան, մշակութային, հոգևոր, էկոլոգիական և այլ բարիքների ապահովածության մակարդակը։ Դրա համար օգտագործվում են այնպիսի արժեքներ, ինչպիսիք են` մեկ շնչի հաշվով ՀՆԱ-
== Մակրոտնտեսություն և պետության
{{Մանրամասն նայել|Մակրոտնտեսական
=== Բիզնես ցիկլերը մակրոտնտեսությունում ===
{{ Հիմնական հոդված | Տնտեսական փուլեր}}
Տող 129 ⟶ 139՝
վերելք, «գագաթ», անկում և «հատակ», այսինքն`ճգնաժամ։ Առավել խորը ճգնաժամը անվանում են ''դեպրեսիա''։
[[Պատկեր:Wikicycle.PNG|մինի|300px| Բիզնես – պարբերաշրջանների աբստրակտ պատկերումը տնտեսագիտության մեջ]]
Հաճախ գործարար ակտիվության այդպիսի տատանումները անկանխատեսելի են և ոչ կանոնավոր։ Գոյություն ունեն տարբեր` իրենց փուլերով, հաճախականությամբ և չափերով գործնական ակտիվության պարբերաշրջաններ։ Հայտնաբերված և ուսումնասիրված են պարբերաշրջաններ, որոնք տևում են միջինը 3-
Այսպիսի պարբերաշրջանների պատճառները կարող են լինեն շատ տարբեր. Սկսած պատերազմներից, հեղափոխություններից, տեխնոլոգիական գործընթացներից և ներդրողների վարքագծից մինչև օրինակ մագնիսական փոթորիկների քանակը տարվա մեջ և մակրոտնտեսական գործակալների արդյունավետությունը։ Այսպիսով տնտեսության այսպիսի անկանոն վարքը բացատրում է մշտական անհավասարակշռությունը ամբողջական առաջարկի և ամբողջական պահանջարկի, ընդհանուր ծախսերի և արտադրության ծավալների միջև։ Բիզնես պարբերաշրջանների տեսությունը մեծ ճանաչում է ձեռք բերել ամերիկացի տնտեսագետ [[Ուիլյամ Նորդխաուսի]] կողմից։ Բիզնես պարբերաշրջանների զարգացման մեջ մեծ ներդրում ունեն այնպիսի մարդիկ, ինչպիսիք են` [[Ռոբերտ Լուկասը]], նորվերգացի տնտեսագետ` [[Ֆինն Կիդլանդը]], ամերիկացի` [[Էդուարդ Պրեսկոտտը]] և ավստրոամերիկացի տնտեսագետ, սոցիոլոգ և պատմաբան [[Յոզեֆ Շումպետերը]]։
Տնտեսական պարբերաշրջանների բնույթը և վարքագիծը ուղիղ հարաբերության մեջ է հիմնական մակրոտնտեսական հիմնախնդիրների հետ, [[արժեզրկում]] և [[գործազրկություն]]։ [[Տնտեսության գերաճ]], այսինքն վիճակ, որի ժամանակ երկիրը գտնվում է իր տնտեսական հնարավորությունների գագաթնակետում, ոչ հազվադեպ առաջանում են բարձր արժեզրկման տեմպեր, այսինքն` սրընթաց աճ կամ գների «ուրճացում»։ Շարունակական վայրէջքը իր հերթին վտանգում է ''պարբերաշրջանային գործազրկության'' նշանակալից մակարդակը։ Դա նշանակում է, որ կրճատում են աշխատուժի քանակը իրենք գրծատուները, որպես օրենք ակտիվներից բարձր պահանջների հետևանքով տնտեսության մեջ գործնական ակտիվների իջեցման ժամանակ։
Որպես կանոն, պետության քաղաքականությունը կախվածէ տվյալ երկրի տնտեսության վիճակից, այսինքն նրանից, թե պարբերաշրջանի, որ փուլում է գտնվում տվյալ երկիրը. վերելք, թե վայրէջք։ Եթե երկիրը գտնվում է վայրէջքում , ապա կառավարությունը վարում է ''խթանող տնտեսական քաղաքականություն'', որպեսզի երկիրը հանի ճգնաժամից։ Եթե երկիրը վերելք է ապրում, ապա կառավարությունը իրականացնում է ''զսպող տնտեսական քաղաքականություն'' որպեսզի թույլ չտա բարձր մակարդակի [[ինֆլյացիա]] երկրում։ Տնտեսության տեսությունը առանձնացնում է տնտեսական քաղաքականության երկու ձև, որը կարող է իրականացնել պետությունը։
=== Ֆիսկալ քաղաքականություն ===
{{ Հիմնական հոդված | Ֆիսկալ քաղաքականություն}}
[[Ֆիսկալ քաղաքականություն]]- պետության կարգավորիչ քաղաքականություն, որի նպատակն է մեղմել տնտեսական պարբերաշրջանները ամբողջական խնայողությունների ցուցանիշների փոփոխության միջոցով։ Տվյալ տնտեսության հիմնական գործիքները հանդիսանում են զուտ հարկերը և ապրանքների և ծառայությունների պետական գնումները։ Եթե երկրում անկում է, ապա կառավարությունը կարող է ավելացնել պետական գնումները կամ կրճատել հարկերը ամբողջական թողարկման ավելացան համար։ Եթե տնտեսությունը վերելքում է , ապա հակառակը` իջեցնել գնումները, ավելացնել հարկերը։
Ֆիսկալ քաղաքաանության դրական գծերից մեկը այն է, որ տվյալ քաղաքականությունը ավելի հեշտ է իրականացնել պետության կողմից, քան մոնետարիստական քաղաքականությունը, որովհետև պետությունը հստակ առանձին որոշումներ չի կայացնում ֆիսկալ քաղաքականության իրականացման համար։ Մինչդեռ քեյնսական դպրոցի ներկայացուցիչները առաջարկեցին որ մոնետար քաղաքականությունը հեշտ է կառավարել տոկոսադրույքով, բայց ներդրումները դրանից գրեթե չեն փոփոխվում։
Ֆիսկալ քաղաքականությունը ունի նաև իր թերությունները։ Պետությունը , ինչպես յուրաքանչյուր մակրոտնտեսական գործակալ կարող է վնասներ կրել, այսինքն ունենալ պետական բյուջեի պակասուրդ։ Ավելցուկային միջոցների մեծ պաշարները նույնպես վնաս են պետության համար։ Ոչ գրագետ քաղաքականության վարումը կարող է բերել լուրջ ''անհավասարակշռություն պետական բյուջեում''։ Ֆիսկալ քաղաքականության հիմնական խնդիրները տնտեսագետները համարում են ''Crowding-out-ի էֆեկտ (դուրսգրման էֆեկտ) '', երբ պետական ծախսերի աճի դեպքում` վարկային միջոցների շուկայում որոշակի ռեակցիայի պատճառով, իջնում է ներդրումների ծավալը երկրում , որը դանդաղեցնում է երկրի զարգացման տեմպը։
=== Մոնետարիստական քաղաքականություն ===
{{Հիմնական հոդված| Դրամական-վարկային քաղաքականություն}}
[[Մոնետարիստական քաղաքականութուն]]-
Մոնետար քաղաքականության առավելությունը կայանում է նրանում, որ բանկային համակարգը ավելի արագ է գործում մոնետար քաղաքականության վրա, քան ֆիսկալի։ Խթանող մոնետար քաղաքականությունը նույնպեսշահավետ է ոչ միայն բնակչության այլև կոմերցիոն բանկերի համար, քանի որ փողային զանգվածի ավելացման դեպքումբանկերը կարող են ավելի շատ վարկեր տրամադրել։
Որպես մոնետար քաղաքականության թերություն կարելի էառանձնացնել այն, որ դրամի առաջարկի փոփոխությունը կախված է ոչ միայն կենտրոնական բանկից, այլ նաև կոմերցիոն բանկերի արդյունավետությունից և տնային տնտեսությունի վարքագծից, որը շատ ժամանակ մոնետար քաղաքականությունը դարձնում է ավելի երկարատև իր կատարումով, քան` ֆիսկալը։
== Տես նաև ==
* [[Միկրոէկանոմիկա]]
|