'''Լսողություն''', մարդու և [[Կենդանիներ|կենդանիներիկենդանիներ]]ի օրգանիզմի [[ֆունկցիա]], որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը: [[Էվոլյուցիա|էվոլյուցիայի]]յի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է [[միջատներ|միջատների]]ի մոտ, բնորոշ է բոլոր [[Ողնաշարավորներ|ողնաշարավորներինողնաշարավորներ]]ին և լավ զարգացած է [[Կաթնասուններ|կաթնասուններիկաթնասուններ]]ի օրգանիզմում: Լսողության օրգանների կառուցվածքը [[Կենդանականկենդանական աշխարհ|կենդանական աշխարհի]]ի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է: Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 20.000 հց հաճախականությունները: Նշված սահմաններից ցածր և բարձր [[Տատանումներ|տատանումներըտատանումներ]]ը մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից: Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է: Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և [[Ականջ|ականջներումականջ]]ներում ի հայտ է գալիս [[Ցավ|ցավիցավ]]ի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է: Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ: Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ: Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության ([[Ինտենսիվությունինտենսիվություն|ինտենսիվության]]), երանգավորման ([[Տեմբր|տեմբրիտեմբր]]ի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ:
