Լիզին

Լիզին, a, e-դիամինակապրոնաթթու, անփոխարինելի ամինաթթու: Անգույն բյուրեղներ են, մոլեկուլային զանգվածը 146,19: Հանդես է գալիս D և L—ձևերով: Բնական L_a. (հալման ջերմաստիճանը՝ 224—225°C) լավ է լուծվում ջրում, թթուներում ու հիմքերում, վատ՝ սպիրտում: Լիզինը անջատվել է կազեինի հիդրոլիզատից (1889-ին): Լիզինում պարունակվում է բուսական և կենդանական ծագում ունեցող համարյա բոլոր սպիտակուցներում, չի սինթեզվում մարդու և կենդանիների օրգանիզմում: Անունդի մեջ Լիզինի բացակայությունը դանդաղեցնում է երեխաների աճը, մեծերի մոտ առաջացնում է բնականոն կենսագործունեության խանգարում, որն արտահայտվում է ազոտի բացասական հաշվեկշռով: Լ֊իզինի օրական պահանջը հասուն մարդու մոտ կազմում է 23 մգ/կգ քաշին, մանուկներինը՝ 170 մգ/կգ: Արդյունաբերության մեջ լիզին ստանում են մանրէակենսաբանական սինթեզով: Լիզիը կիրառվում է գյուղատնտեսական կենդանիների կերը և որոշ սննդանյութեր հարստացնելու նպատակով:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։