«Տերպեններ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ (26)
Տող 1.
[[Պատկեր:Résine.jpg|thumb|աջից|Արդյունաբերական նպատակով տերպենները ստացվում են փշատերևների խեժից, օրինակ [[եղևնի|եղևնուց]]:]]
'''Տերպեններ''' են կոչվում բնական այն ածխաջրածինները, որոնք ունեն C<sub>10</sub>H<sub>16</sub> բաղադրությունը:բաղադրությունը։ Գործնականում ստացվել է [[իզոպրեն]]ից՝ СН<sub>2</sub>=С(СН<sub>3</sub>)-СН=СН<sub>2</sub><ref>[http://goldbook.iupac.org/T06278.html terpenes // IUPAC Gold Book]</ref>:։ Բնության մեջ (հիմնականում [[բույս]]երում) լայնորեն տարածված (C<sub>5</sub>H<sub>8</sub>)<sub>n</sub> բաղադրության [[չհագեցած ածխաջրածիններ]], որոնք գտնվում են [[եթերային յուղեր]]ում:ում։ Որոշ եթերային յուղեր, օրինակ, [[կիտրոն]]ի, [[նարինջ]]ի, տերպենտինային յուղը համարյա լրիվ տերպենների խառնուրդ են:են։ Տերպենները սովորաբար դիտարկվում են որպես իզուցրենի պոլիմերման արգասիքներ (չնայած նրանց կենսասինթեզի ուղիները բոլորովին տարբեր են):։ «Տերպեններ» անվանումը ծագել է {{lang-la|Oleum Terebinthinae}} - [[սկիպիդար]] բառից:բառից։
 
Տերպենների կառուցվածքը հաստատելու համար խոշոր նշանակություն ունեցան Ե. Ե. Վագների և նրա աշակերտների աշխատանքները:աշխատանքները։ Շատ տերպենների համար Վագները առաջարկեց այնպիսի կառուցվածքային բանաձևեր, որոնք այժմ համարվում են ընդունելի:ընդունելի։ Տերպենների բնագավառում բավականին արդյունավետ աշխատել է նաև Ս. Ս. Նայմյոտկինը:Նայմյոտկինը։
 
== Դասակարգում ==
Տերպենների [[մոլեկուլներ]]ում [[ջրածին]]ը պարունակվում է 6 [[ատոմ]]ով ավելի պակաս, քան համապատասխան սահմանային ածխաջրածիններում՝ C<sub>10</sub>H<sub>22</sub>:։
 
Ելնելով նրանից, որ յուրաքանչյուր կրկնակի կապ ինչպես և նրան հավասար օղակի փակումը, ջրածնի քանակությունը պակասեցնում են 2 ատոմով, տերպենները ըստ իզոպրենային խմբերի թվի տերպենների բաժանվում են․
Տող 12.
*[[երկտերպեններ]]՝ С<sub>2</sub>0Н<sub>3</sub>,
*[[եռտերպեններ]]՝ С<sub>3</sub>օO<sub>4</sub> (ստերիններ, հորմոններ և այլն),
*բազմատերպեններ (բնական [[կաուչուկ]] և այլն): ։
 
{{Ֆոտոշարք|Myrcen.svg|լ1=80|Cadinene.svg|լ2=100|Abietic acid.svg|լ3=150|Lupeol structure.svg|լ4=150|տեքստ=
Ձախից աջ: <br />1. Մոնոտերպեններ՝ միրցեն, <br /> 2. սեսկվիտերպեններ՝ կադինեն, <br /> 3. երկտերպեն <br /> 4. եռտերպեն՝ լուպեոլ.||border=3}}
 
Ամենից կարևոր են մոնոցիկլիկ և բիցիկլիկ տերպենները:տերպենները։ Այդ տերպենների մեծ մասը մոտիկ է պ-մեթիլիզոպրոպպիլբենզոլին կամ ցիմոլին:ցիմոլին։
Ըստ մոլեկուլի կառուցվածքի տարբերում են՝
*ացիկլիկ (ածխածնային ատոմների բաց շղթայով)
* ցիկլային տերմենները:տերմենները։
 
Եթերային յուղերում, բացի տերպեններից՝ C<sub>10</sub>H<sub>16</sub>, հաճախ պատահում են ավելի բարդ [[ածխաջրածիններ]], որոնք ունեն նույն բաղադրությունը, բայց ավելի բարձր մոլեկուլյար կշիռ:կշիռ։ Նրանց բաղադրությունը կարելի է արտահայտել (C<sub>5</sub>H<sub>8</sub>)<sub>n</sub> ընդհանուր բանաձևով:բանաձևով։ Տերպենների համար n=2, իսկ պոլիտերպենների համար n>2:
 
Պոլիտերպենները բաժանվում են՝ սեսքվիտերպենների՝ C<sub>15</sub>H<sub>24</sub>, դիտերպեններ՝ C<sub>20</sub>H<sub>32</sub> և այլն: այլն։
 
Պոլիտերպենների ածանցյալներից են է աբիետինային թթուն, որը պարունակվում է կանիֆոլի, խեժաթթուների և այլ բնական նյութերի մեջ:մեջ։
 
== Հատկություններ ==
Իրենց ֆիզիկական հատկություններով տերպենները անգույն, ջրից թեթև [[հեղուկներ]] են, եռում են 140-190 &nbsp;°C-ում, նրանք լույսի ճառագայթներն ուժեղ բեկում են և ջրում չեն լուծվում:լուծվում։
 
== Նշանակություն և կիրառություն ==
Տերպենները և նրա ածանցյալները լայն կիրառություն ունեն:ունեն։ Մոնոցիկլիկ տերպենները օգտագործվում են կոսմետիկ նյութերի արտադրությունում ([[մենթոլ]]ը մտնում է ատամի փոշիների և ատամի մածուկի բաղադրության մեջ) և որպես ցավազրկող և ախտահանող նյութ օգտագործվում են [[միգրեն]]ի, հարբուխի ժամանակ: ժամանակ։
 
Սկիպիդարն օգտագործվում է բժշկության մեջ, տեխնիկայում, լաքերի և ներկեր արտադրությունում:արտադրությունում։
 
Կամֆորան կիրառվում է բժշկության մեջ և զգալի քանակությամբ ցելյուլոիդի և [[ածուխ]] վառոդի արտադրության մեջ:մեջ։
 
== Ծանոթագրություններ ==
Տող 43.
== Գրականություն ==
*Օրգանական քիմիայի դասընթաց, Բ. Ա. Պավլով, Ա. Պ. Տերենտև
*Актуальность на конец XIX - начало XX века:века։ Терпены и их производные // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона:Ефрона։ В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
 
== Արտաքին հղումներ ==