«Երգչախումբ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Երգչախումբը երգիչների խումբ է, բաղկացած է մի քանի ենթախմբից, որոնցից յուրաքանչյուրը համատեղ երգեցողության ընթացքում կատարում է առանձին երգամաս` նվագակցությամբ կամ առանց նվագակցության:նվագակցության։ Երգչախմբերը, ըստ կազմի, լինում են կանանց, տղամարդկանց, մանկական և խառը:խառը։

Պատմական զարգացման ընթացքում փոփոխվել են երգչախմբի կազմը, երգիչների թիվը, ձայնի բաժանման սկզբունքները:սկզբունքները։ Մոտ [[IX դար]]ում պրոֆեսիոնալ երգչախումբը դուրս է եկել եկեղեցական համայնքից, իսկ արդեն [[X դար|X]]–[[XIII դար]]երում երգչախմբում ձայները բաժանվել են:են։ Հավանաբար [[XIV դար|XIV]]–[[XV դար]]երից, բազմաձայնության զարգացմանը զուգընթաց, կիրառվել է «երգչախմբային երգամաս» հասկացությունը:հասկացությունը։

Գլխավոր մեղեդային ձայնը տենորն էր:էր։ Երգչախմբի անդամների և երգամասերի քանակը պայմանավորված էր տվյալ ժամանակաշրջանի երաժշտական ոճով:ոճով։ XIV–XV դարերին բնորոշ էին 3–4, [[Վերածննդի ժամանակաշրջան|Վերածննդի շրջան]]ին՝ 6–8 և ավելի երգամասեր:երգամասեր։ Հետագայում երգչախումբը բաժանվել է 4 հիմնական երգամասերի՝ սոպրանո, ալտ, տենոր և բաս, որը հաստատուն է ցայսօր:ցայսօր։ [[Օպերա]]յի երևան գալուց ի վեր (XVI–XVII դարերի սահմանագիծ) երգչախումբը դարձել է նրա անբաժանելի մասը: մասը։

Բացի եկեղեցական և օպերային երգչախմբերից՝ երաժշտարվեստում նշանակալի տեղ են զբաղեցնում նաև աշխարհիկ երգչախմբերը:երգչախմբերը։ Երգչախմբի անդամների նվազագույն քանակը 12-ն է (կամերային երգչախումբ), առավելագույնը՝ 100–120, խառը երգչախմբերում՝ մինչև 1000 (տոնակատարությունների, հանդիսությունների ժամանակ):։ Ճանաչված են Միտրոֆան Պյատնիցկու անվան ռուսական ժողովրդական (1910), Էստոնիայի տղամարդկանց ազգային ([[1944]] թ., հիմնադիր՝ [[Գուստավ Էռնեսաքս]]), Ուկրաինական ժողովրդական, Վրաստանի պետական ակադեմիական և այլ երգչախմբեր:երգչախմբեր։

Հայկական իրականության մեջ առաջինը [[Քրիստափոր Կարա Մուրզա]]յի ժողովրդական երգչախմբերն Էին (1880-ական թվականներին)։ Բարձրորակ երգչախմբեր ստեղծեցին [[Մակար Եկմալյան]]ը ([[Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոց]]ում) և [[Կոմիտաս]]ը ([[Էջմիածին|Էջմիածնի]] [[Գևորգյան ճեմարան]]ում և [[Կ. Պոլիս|Կոստանդնուպոլսում]])։ խորհրդային տարիներին աչքի ընկան [[Երևանի պետական կոնսերվատորիա]]յի (ղեկ․ Ս․ Մելիքյան) և [[Հայֆիլհարմոնիա]]յի (ղեկավարներ [[Թաթուլ Ալթունյան]], Ա․ Տեր Հովհաևնիսյան) երգչախմբերը, Պետական ակադեմիական կապելլան (ղեկավար՝ Տ. Չեքիջյան), [[Հայաստանի երաժշտական ընկերություն|Հայաստանի երգչախմբային ընկերության]] երգչախումբ, (ղեկ․ Է․ Էյատուրյա), Հայ էլեկտրագործարանի տղամարդկանց ինքնագործ երգչախումբ (ղեկավար՝ [[Նուպար Սնկրյան]]) և ուրիշներ։ Երգչախմբերը տարածված են նաև սփյուռքում։

Նոր շրջանում աչքի են ընկել Երևանի կոնսերվատորիայի, Ռադիոյի կամերային, Հայֆիլհարմոնիայի երգչախմբերը:երգչախմբերը։ Հայտնի են նաև Հայաստանի պետական, Երգչախմբային ընկերության, Կամերային, «Հայաստանի փոքրիկ երգիչներ», «[[Հովեր պետական կամերային երգչախումբ|Հովեր]]» և այլ երգչախմբեր:երգչախմբեր։ Սփյուռքում գործող երգչախմբերից են` «Ծնծղա» և «Նանոր» մանկական, «Գարուն» ([[Լիբանան]]), «Երևան» ([[Բուլղարիա]]), «Կոմիտաս» ([[Ռումինիա]]), «Արաքս», «Քնար», «Անի» ([[ԱՄՆ]]), «Զվարթնոց», «Նարեկացի» ([[Սիրիա]]), «Կոմիտաս», «Կռունկ» ([[Ուրուգվայ]]) և այլն<ref>[http://encyclopedia.am/pages.php?bId=2&hId=1149 Դպրոցական Մեծ Հանրագիտարան, Գիրք II, Երգչախումբ]</ref>:։