«Արաբական գարուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Արաբական գարուն»‎‎''' ({{lang-ar|الربيع العربي}}) ինչպես նաև՝ '''«արաբական գարուն և ձմեռ»''', '''«արաբական զարթոնք»''', '''«համաարաբական հեղափոխություն»''', '''«արաբական ապստամբություններ»''', ցույցերի և հանրահավաքների հեղափոխական ալիք [[Մերձավոր Արևելք]]ում և [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]յում, որ սկսվել էր արաբական երկրներում [[2010]] թվականի [[դեկտեմբերի 18]]-ին։ Այն սկսվեց [[Թունիսյան հեղափոխություն (2010-2011)|Թունիսում]]<ref>[http://www.aljazeera.com/news/africa/2011/01/20111153616298850.html ալ-Ջազիրա. Թունիսի նախագահ Բեն Ալին դարձել է միանձնյա իշխան]</ref>, [[Եգիպտական հեղափոխություն (2011)|Եգիպտոսում]]<ref>[http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2011/0211/Egypt-s-revolution-redefines-what-s-possible-in-the-Arab-world Եգիպտական հեղափոխությունը ցույց է տալիս, թե ինչ է հնարավոր արաբական աշխարհում]</ref> և [[Եմենի հեղափոխություն (2010-2011)|Եմենում]]<ref>[http://www.nytimes.com/2011/01/28/world/middleeast/28yemen.html Հազարավոր եմենցիներ դեմ են իշխանություններին]</ref> տեղի ունեցած [[հեղափոխություն]]ներից ու շարունակվեց [[Լիբիայի քաղաքացիական պատերազմ (2011)|Լիբիայում]]<ref>[http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/africaandindianocean/libya/8344034/Libya-civil-war-breaks-out-as-Gaddafi-mounts-rearguard-fight.html Լիբիայի քաղաքացիական պատերազմը ցնցեց Կադդաֆիի հիմքերը]</ref> ու [[Սիրիական ճգնաժամ|Սիրիայում]]<ref>[http://www.spiegel.de/international/world/it-will-not-stop-syrian-uprising-continues-despite-crackdown-a-753517.html Սիրիայում շարունակվում է քաղաքացիական պատերազմը]</ref>՝ քաղաքացիական պատերազմի տեսքով:տեսքով։ Վերջինս շարունակվում է մինչ այժմ, իսկ Լիբիայում ավարտվեց 2012 թվականին՝ իշխանափոպությամբ: իշխանափոպությամբ։

Դրան հաջորդեցին [[Բահրեյնի քաղաքացիական ապստամբություն (2011)|քաղաքացիական ապստամբությունը Բահրեյնում]], զանգվածային բողոքի ցույցերը [[Ալժիրի քաղաքացիական ապստամբություն (2010-2011)|Ալժիրում]]<ref>[http://www.cbc.ca/news/world/algeria-protest-draws-thousands-1.1065078 Հազարավոր ալժիրցիներ դուրս են եկել փողոց]</ref>:։ Բողոքի ցույցեր են տեղի ունեցել նաև [[Իրաքի ժողովրդական հուզումներ (2011)|Իրաքում]]<ref>[http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2011/02/24/AR2011022403117.html Բաղդադում ցույցի ընթացքում սպանվել է 13 մարդ]</ref>, [[Հորդանանի ժողովրդական հուզումներ (2011)|Հորդանանում]]<ref>[http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2011/01/2011128125157509196.html Հազարավոր մարդիկ դուրս են եկել բողոքի]</ref>, [[Մարոկկոյի ժողովրդական հուզումներ (2011)|Մարոկկոյում]]<ref>[http://www.afrol.com/articles/37175 Մարոկկոյի թագավորը արձակուրդում էր, երբ սկսվեցին ցույցեր]</ref> և [[Օմանի ժողովրդական հուզումներ (2011)|Օմանում]]<ref>[http://gulfnews.com/news/gulf/oman/one-dead-dozen-injured-as-oman-protest-turns-ugly-1.768789 Մեկ զոհ և 12 վիրավոր Օմանի ցույցերում]</ref>:։ Ինչ վերաբերում է Քուվեյթում, Լիբանանում, Մավրիտանիայում, Սաուդյան Արաբիայում, Սուդանում և Արևմտյան Սահարայում տեղի ունեցած սակավաթիվ հանրահավաքներին, ապա դրանք էական նշանակություն չեն ունեցել և ոչնչով չեն ավարտվել:ավարտվել։

2012 թվականի մայիս ամսի դրությամբ հեղափոխությունները 4 երկրների ղեկավարների տապալմանը հանգեցրին։ [[Թունիս]]ի նախագահ [[Զեյն ալ-Աբիդին բեն Ալի]]ն 2011 թվականի [[հունվարի 14]]-ի հեղափոխություից հետո փախավ [[Սաուդյան Արաբիա]]։ [[Եգիպտոս]]ի նախագահ [[Հոսնի Մուբարաք]]ը 2011 թվականի [[փետրվարի 11]]-ին՝ 18-օրյա զանգվածային բողոք-ցույցերից հետո հրաժարական տվեց՝ավարտելով դրանով իր 30-ամյա նախագահությունը։ Եմենի նախագահ [[Ալի Աբդալլահ Սալեհ]]ը 2012 թվականի [[փետրվարի 27]]-ին հեռացավ իշխանությունից՝ թողնելով այն նոր նախագահին,որը պետք է ընտրվեր վաղաժամկետ ընտրությունների արդյունքում։ Նախկին լիբիական առաջնորդ [[Մուամմար Կադդաֆի]]ն գահընկեց արվեց 2011 թվականի [[օգոստոսի 23]]-ին, երբ Ազգային Անցումային խորհուրդը իր ձեռքում կենտրոնացրեց Բաբ Ալ-Ազիզը։ Նա սպանվեց 2011 թվականի [[օգոստոսի 20]]-ին իր հայրենի Սիրթ քաղաքում, երբ Ազգային Անցումային խորհուրդը քաղաքը վերցրեց իր հսկողության տակ։