«Սերգեյ Խուդյակով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-` +՝)
չ կետադրություն, փոխարինվեց: : → ։ (19)
Տող 18.
}}
 
'''Սերգեյ Ալեքսանդրի Խուդյակով''', իսկական անունը՝ '''Արմենակ Արտեմի Խանփերյանց''' ([[հունվարի 7]] [[1902]] [[Մեծ Թաղլար]], [[Հադրութ]], [[Արցախ]] — [[ապրիլի 18]] [[1950]] [[Մոսկվա]], [[Ռուսաստան]]) [[Սովետական Միություն|Սովետական Միության]] ավիացիայի մարշալ, կարմիր բանակի ռազմաօդային ուժերի հրամանատարի տեղակալ և շտաբի պետ ([[1944]]):։
 
== Մարտական ուղի ==
Սերգեյ Խուդյակովը (իսկական անուն-ազգանունը՝ Արմենակ Խանփերյանց) 1916 թվականին տեղափոխվել է [[Բաքու]], աշխատել նավթահանքերում:նավթահանքերում։ [[1917]] թվականի նոյեմբերին կամավոր անդամագրվել է Կարմիր գվարդիային, 1918 թվականին մասնակցել է [[Բաքվի կոմունա]]յի պաշտպանությանը, 1918–20 թթվականին՝ Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմին:պատերազմին։ Մարտերից մեկում մահացու վիրավորված ռուս ընկերոջ և հրամանատարի՝ Սերգեյ Խուդյակովի խնդրանքով Խանփերյանցը համաձայնել է նրա փոխարեն և նրա անունով ղեկավարել մարտը:մարտը։ Ռազմավարական հմուտ գործողությունների շնորհիվ Խանփերյանց-Խուդյակովը ջոկատը դուրս է բերել շրջափակումից:շրջափակումից։
Խանփերյանցը 1922 թվականին ավարտել է Թիֆլիսի հրամկազմի վերապատրաստման ու կատարելագործման հեծելազորային դասընթացները, 1931–1936 թթվականին՝ Մոսկվայի Նիկոլայ Ժուկովսկու անվան ռազմաօդային ակադեմիան:ակադեմիան։ 1936–1941 թթվականին ծառայել է Բելոռուսական հատուկ ռազմական օկրուգի ռազմաօդային ուժերի (ՌՕՈւ) շտաբում, եղել է նաև շտաբի պետ, 1938-1940-ին՝ Բելոռուսիայի հատուկ ռազմական օկրուգի ՌՕՈւ-ի թիկունքի պետ:պետ։ 1940 թվականին մասնակցել է Արևմտյան Բելոռուսիայի և Արևմտյան Ուկրաինայի վերամիավորման համար մղված մարտերին:մարտերին։ Հայրենական մեծ պատերազմի (1941–45 թթ.) ժամանակ եղել է Արևմտյան ռազմաճակատի ՌՕՈւ-ի շտաբի պետ, 1942 թվականի փետրվարից՝ ՌՕՈւ-ի հրամանատար, ապրիլից՝ խորհրդային բանակի ՌՕՈւ-ի շտաբի պետ, հունիսի 1-ից՝ Արևմտյան ռազմաճակատի Առաջին օդային բանակի հրամանատար, 1943 թվականի մայիսից՝ խորհրդային բանակի ՌՕՈւ-ի շտաբի պետ և հրամանատարի տեղակալ:տեղակալ։
1945 թվականի հունիսից 12-րդ ՌՕՈւ հրամանատարն էր, մասնակցել է ճապոնական զորքերի ջախջախմանը [[Հեռավոր Արևելք]]ում:ում։ Երկրորդ աշխարհամարտի ավարտից (1945 թվականի սեպտեմբերի 2) հետո ղեկավարել է Անդրբայկալյան-Ամուրյան զինվորական օկրուգի 12-րդ ՌՕՈւ-ն:ն։
1945 թվականի դեկտեմբերին անհիմն մեղադրանքով ձերբակալվել է և չորսուկես տարի ստալինյան զնդաններում անցկացնելուց հետո՝ [[1950]] թվականի ապրիլին, գնդակահարվել:գնդակահարվել։ Արդարացվել է 1956 թվականի նոյեմբերին:նոյեմբերին։ 1965 թվականին ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի և նախագահության որոշմամբ վերականգնվել է մարշալի կոչումը:կոչումը։
1980 թվականին ծննդավայրում բացվել է մարշալի տուն-թանգարանը:թանգարանը։
 
== Հիշատակ ==
ՀՀ պաշտպանության նախարարության ՌՕՈւ-ի ինստիտուտը 2005 թվականին անվանվել է Արմենակ Խանփերյանցի անվամբ, ՀՀ Կառավարության որոշմամբ [[Երևան]]ում կանգնեցվելու է նրա հուշարձանը:հուշարձանը։ Նրա անունով են կոչվել նաև փողոցներ [[ՀՀ]] և [[ԼՂՀ]] քաղաքներում:քաղաքներում։
 
== Աղբյուրներ ==
* «Азат Арцах»:։ [http://www.artsakhtert.com/rus/index.php?lang=eng&t=archive&d=20&m=10&y=2006&id=2692 Грант Абрамян. Книга об арцахском маршале]
* «Красная звезда»:։ [http://www.redstar.ru/2002/01/12_01/5_01.html Александр Кочуков. Судьба маршала]
* [http://militera.lib.ru/memo/russian/dubrovin_la/06.html Дубровин Леонид Алексеевич. Пикировщики. «Родина, помни: я твой!»]
 
Տող 38.
*Ա. Մալխասյան ''Սովետական բանակի հայ գործիչները'' [[1965]] թ. [[Երևան]]
{{ՀՍՀ}}
 
{{DEFAULTSORT:Խուդյակով, Սերգեյ}}
[[Կատեգորիա:1902 ծնունդներ]]