'''Կառլոս IV'''<ref>[http://lib.armedu.am/resource/1760 Հոդվածը Համաշխարհային Պատմության դասագրքում]</ref> (1316—1378), Գերմանիայի թագավորը 1346 թ. հուլիսի 11-ից, Չեխիայի թագավորը 1346 թ. օգոստոսի 26-ից (թագադրվել է 1347 թ. սեպտեմբերի 2-ին), Հռոմեական սրբազան կայսրության կայսր 1355 թ. ապրիլի 5-ից։ Լյուքսեմբուրգների դինաստիայից։ [[Չեխիա]]յում վարել է թագավորական իշխանությունն ամրապնդելու, չեխական մագնատների իրավունքները սահմանափակելու, արհեստները, առևտուրը զարգացնելու քաղաքականություն։ Նրա օրոք մեծացավ [[Պրագա]]յի դերը, ուր 1348-ին հիմնադրվեց համալսարան, 1344-ին հաստատվեց արքեպիսկոպոսություն, որը նպաստեց [[Չեխիա]]յի եկեղեցու ինքնուրույնության ամրապնդմանը։ Կառլոս IV-ի կայսերական քաղաքականությունը, որը Ոսկե բուլլայով (տես Ոսկե բուլա 1356) ընդլայնում էր կուրֆյուրստների արտոնությունները, քաղաքականապես ապակենտրոնացնում էր [[Գերմանիա]]ն։
[[13-րդ դար]]ի երկրորդ կեսից Սրբազան հռոմեական կայսրությունն սկսեց տրոհվել:տրոհվել։ Նրա կազմի մեջ մտնում էին պետություններ, որոնք փաստացի անկախ էին:էին։ Դրանք էին [[Չեխիա|Չեխական]] թագավորությունը, ինչպես նաև Տոսկանան և Հյուսիսային [[Իտալիա]]ն, իսկ [[Սիցիլիա]]ն դուրս էր եկել նրա կազմից:կազմից։ [[1291]] թ. առաջացավ ևս մեկ անկախ պետություն` [[Շվեյցարիա|Շվեյցարական]] միությունը:միությունը։ [[Գերմանիա]]յում քաղաքական մասնատվածության հետ միասին թուլացել էր թագավորական իշխանությունը, որն օժտված էր լայն իրավունքներով:իրավունքներով։ Գերմանական կայսրերն այդպես էլ չկարողացան հասնել այն բանին, որ երկրում հաստատվի թագավորական իշխանության ժառանգականության սկզբունքը:սկզբունքը։ Եթե թագավորական իշխանությունն անցնում էր հորից որդուն, ապա դրա համար անհրաժեշտ էր տարածքային [[իշխան]]ների համաձայնությունը, որը ստանալու համար ամեն անգամ նրանց զիջումներ էին անում:անում։ Կազմավորվող տարածքային իշխանությունները փոխարինում էին նախկին ցեղային դքսություններին:դքսություններին։ Գերմանիայում առաջացան մոտ հարյուր տարածքային իշխանություններ, որոնցից ութսունը հոգևոր իշխանություններ էին:էին։ Ավատատիրական աստիճանակարգությունում տարածքային իշխանները զբաղեցրին ցեղային դուքսերի տեղը և [[թագավոր]]ի անմիջական [[վասալ]]ներն էին:էին։ Նրանց սկսեցին անվանել կայսերական իշխաններ:իշխաններ։ Նրանք ձեռք բերեցին դրամ հատելու, հարկեր հավաքելու, [[քաղաք]]ներ հիմնելու իրավասություն:իրավասություն։ Գերմանիայի քաղաքական մասնատվածությունը իրավաբանորեն ամրապնդվեց Կառլոս IV կայսեր ([[1346]]–[[1378]]) հրատարակած [[Ոսկե բուլլա]]յով¦ ([[1356]] թ.):։ Դրանով հաստատվեց գերմանական թագավորների ընտրության կարգը:կարգը։ Թագավորին պետք է ընտրեր յոթ իշխաններից բաղկացած կոլեգիան:կոլեգիան։ Դրանցից երեքը հոգևոր իշխաններ էին, իսկ չորսը` աշխարհիկ:աշխարհիկ։ Բուլլան օրինականացրեց իշխանների անկախությունն իրենց տարածքներում:տարածքներում։ Քաղաքներին արգելվում էր միություններ կազմել:կազմել։ Բուլլան` որպես կայսրության քաղաքական կյանքը կարգավորող փաստաթուղթ, ուժի մեջ մնաց մինչև [[1806]] թվական, երբ կայսրությունը դադարեց գոյություն ունենալուց:ունենալուց։ Գերմանիայի քաղաքական մասնատվածությունն իր ազդեցությունը թողեց դասային ներկայացուցչական մարմնի` ռայխստագի ձևավորման և գործունեության վրա:վրա։ Ռայխստագը կայսեր կողմից հրավիրվող ժողով էր, սակայն օրենքներ ընդունելու իրավունք չուներ, այն խորհրդակցական իրավունքներով օժտված մարմին էր:էր։
