«Գառնիկ Ստեփանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
'''Գառնիկ Խաչատուրի Ստեփանյան''' (''Տեր-Ստեփանյան'', [[փետրվարի 14]], [[1909]], [[Դերջան]] գավառի [[Մամախաթուն]] գյուղ, [[Արևմտյան Հայաստան]] - [[հուլիսի 1]], [[1989]], Երևան), հայ գրականագետ, թատերագետ, գրող, բառարանագիր, արվեստագիտության դոկտոր ([[1971]]), ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ([[1967]]), ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր ([[1980]], «Հայ նոր գրականության պատմություն» կոլեկտիվ աշխատության համար), ՀԳՄ անդամ [[1943]]-ից:
== Կենսագրություն ==
Աշխատել է «Սովետական Հայաստան» թերթի, «Սովետական Հայաստան» ամսագրի, ՀՍՍՀԳԱ «Տեղեկագրի» խմբագրություններում, գրականության ինստիտուտում, գրականության և արվեստի թանգարանում ([[1954]]—63-ին՝ դիրեկտոր), 1963-ից՝ ՀՍՍՀ ԳԱ արվեստի ինստում։ Գիտական աշխատանքները նվիրված են արևմտահայ գրականության և թատրոնի, հասարակական մտքի զարգացման պատմությանը։ Գրել է 20-ից ավելի մենագրություն՝ Պ․ Ադամյանի, Արուսյակ Փափազյանի, Մ․ Զանանի, Ա․ Արփիարյանի, Հ․ Պարոնյանի, հուշագրություններ՝ Հ․ Աճաոյանի, Վ․ Փափազյանի մասին և «Մղձավանջային օրեր» ինքնակենսագրական վեպը ([[1945]])։▼
1915 թվականին [[Մեծ եղեռն]]ին տարագրվել է [[Դեյր-էլ-Զոր|Դեյր-Զոր]], հասել [[Մալաթիա]]: [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին համաշխարհային]]ից հետո ընկել է Սեբաստիա, որտեղ ստացել է նախնական կրթությունը: 1923 թվականին հայ որբերի հետ տեղափոխվել է [[Հունաստան]], ապաստան գտել Էդիպսոսի, Խալքիսի և Օրոպոսի որբանոցներում: 1925 թվականին ընկել է [[Եգիպտոս]] և հինգ տարի որպես գրաշար աշխատել «Արև» օրաթերթի և «Ոսկետառ»-ի տպարաններում: 1930 թվականին ներգաղթել է [[Խորհրդային Հայաստան]] և գտել իր կորցրած ծնողներին: Երևանի Պետհրատի առաջին տպարանում շարունակել է իր գրաշարական աշխատանքը: 1938 թվականին ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետը:
== Գործունեություն ==
▲Աշխատել է «Սովետական Հայաստան» թերթի, «Սովետական Հայաստան» ամսագրի,
Զբաղվել է նաև մանկավարժությամբ: 1937-1939 թթ. հայոց լեզու և գրականություն է դասավանդել Երևանի Ալեքսանդր Թամանյանի անվան շինարարական տեխնիկումում, 1939-1940 թթ. գրաբար է դասավանդել Երևանի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում:
Ստեփանյան [[Թուրքերեն|թուրքերենից]] թարգմանել է Հ․ Վարդանյանի «Ագապի» վեպը, Հ․ Պարոնյանի բազմաթիվ գործեր, հրապարակել Պ․ Ադամյանի «Նամակներ»-ը ([[1959]])։ ՀԽՍՀ պետ․ մրցանակ ([[1980]])։ Երկ․ Ուրվագիծ արեմւոահայ թատրոնի պատմության, հ․ 1—3, Ե․, [[1962]]—75։ Կենսագրական բառարան (Հայ մշակույթի գործիչներ), հ․ 1—2․․․, Ե․, 1973—81: Ֆրանսահայ թատրոն, Ե․, [[1982]] (Ակնարկներ սփյուռքահայ թատրոնի պատմության, հ․ 1)։
| |||