Առանց խմբագրման ամփոփման
No edit summary |
No edit summary |
||
* հին
* նոր
Հայերենը իր պատմության մեծ մասում եղել է դիգլոսիկ լեզու: Դասական հայերենը ծառայել է բարձր հասարակության, գրականության լեզու: Արևմտյան և արևելյան բարբառները հայ ժողովրդի համար հանդիսանում են վերնակուլյար լեզու:
== Սահմանում ==
*[[թատրոն]]ի
համաժողովրդական բնույթի շնորհիվ։ Խոսակցական ու գրական տարբերակները մշտապես փոխադարձ ազդեցության ու հարստացման, ներթափանցումների պրոցես են ապրում, որը և ապահովում է նրանց միասնական զարգացումը և տանում դեպի զգալի տարբերությունների վերացում։ [[Սոցիալիստ]]ական հասարակության պայ–մաններում գրական լեզուներ են ստեղծում նաև նախկինում գրից ու գրականությունից զուրկ [[ժողովուրդ]]ներն ու էթնիկական խմբերը։
|