«Ծերենց»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1872]] թվականից ազգային կյանքին նվիրված հոդվածներով աշխատակցել է Մ.Մամուրյանի «Արևելյան մամուլ» հանդեսին։ 1872թ. Գրի­գոր Օտյա­նի միջ­նոր­դու­թյամբ աշ­խա­տան­քի է ըն­դուն­վել Կ. Պոլ­սի հի­վան­դա­նոց­նե­րից մե­կում`

որ­պես բժիշկ: 1874թ. մա­հա­ցել է կի­նը` իր խնամ­քին թող­նե­լով 14-ամյա դստե­րը` Թա­գու­հուն: 1875թ. գար­նա­նը, ֆրան­սի­ա­ցի կա­թո­լիկ մայրապետների` քա­ղա­քա­կան հիմք ունե­ցող բան­սար­կու­թյուն­նե­րի հե­տև­ան­քով, հի­վան­դա­նո­ցի

 

Ենթարկվելով նոր հալածանքների՝ [[1876]] թվականին բժշկի պաշտոնով մեկնել է թուր­քա­կան կա­ռավա­րու­թյան աքսորավայրերից մե­կը հան­դի­սա­ցող [[Կիպրոս]] կղզի և բնակ­չու­թյան ու աք­սո­րյալ­նե­րի բժիշկ աշ­խատել: 1878թ. դստեր հետ տե­ղա­փոխ­վել է Թիֆ­լիս, որտեղ անցկացրել է կյանքի վերջին տարիները: Նա հա­յոց պատ­մու­թյուն է դա­սա­վան­դել Ներ­սի­սյան դպրո­ցում: Այդ ըն­թաց­քում, բնակ­չու­թյա­նը բժշկա­կան օգ­նու­թյուն ցու­ցա­բե­րե­լու առաքելությամբ եղել է Վա­նում, Ալաշ­կեր­տում, Բա­սե­նում և այլուր: Բժշկա­կան և ազ­գային-հա­սա­րա­կա­կան աշ­խույժ գոր­ծու­նե­ու­թյան զու­գա­հեռ զբաղ­վել է գրա­կան-ստեղծագործական աշ­խա­տան­քով: Մա­հա­ցել է 1888թ. փետր­վա­րի 17-ին Թիֆ­լի­սում` 66 տա­րե­կա­նում: