«Զիլճյան ընտանիք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
[[Պատկեր:Zildjiancrash.jpg|մինի|Զիլճյան ընտանիքի արտադրության ծնծղա]]
'''Զիլճյան ընտանիք''', [[ծնծղա]] արտադրող վարպետների ընտանիք (այստեղից էլ ազգանունը՝ թուրքերեն զիլ՝ ճչան, [[ծնծղա]])։
'''Զիլճյան ընտանիք''', ծնծղա արտադրող վարպետների ընտանիք (այստեղից էլ ազգանունը՝ թուրք. զիլ՝ [[ծնծղա]])։ Զիլճյան ընտանիքը այդ գործը ձեռնարկել է դեռևս 15-16-րդ դդ․։ 1623 թվականին [[Ավետիս Զիլճյանը]] [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]] մետաղների ([[անագ]], [[պղինձ]]) որոշակի խառնուրդից ստացել է հատուկ համաձուլվածք՝ ծնծղա պատրաստելու համար։ Ստացման եղանակը որպես գաղտնիք սերնդեսերունդ հաղորդվել է միայն ընտանիքի երեք արու անդամներին։ Զիլճյան ընտանիքի նշանավոր ներկայացուցիչն էր Քերովբե Զիլճյանը (1838—1910)։ Ապրել և ստեղծագործել է Կոստանդնուպոլսում, ունեցել սեփական գործատուն, որտեղ պատրաստված ծնծղաները դիմացկունությամբ և հնչյունի նրբությամբ գերազանցել են եվրոպական ամենանշանավոր մակնիշների արտադրանքին։ 19-20-րդ․ դարի սկզբին նրա ծնծղաները եվրոպական ն ամերիկյան միջազգային ցուցահանդեսներում արժանացել են շքանշանների ու պատվոգրերի ([[Լոնդոն]]ում՝ 1851-ին, [[Փարիզ]]ում՝ 1862-ին, [[Չիկագո]]յում՝ 1893-ին, [[Բեռլին]]ում՝ 1898-ին, [[Իտալիա]]յում՝ 1907-ին, «Մեծ մրցանակ»)։ 1915-ի [[Մեծ եղեռն]]ի ժամանակ Զիլճյանների ընտանիքի ողջ մնացած անդամներին հաջողվել է տեղափոխվել [[ԱՄՆ]]։ Զիլճյանների ընտանիքի արհեստանոցը այժմ գտնվում է [[Նորթ Քուինս]] քաղաքում ([[Մասսաչուսեթս]]ի նահանգ); Զիլճյանների ընտանիքի ծնծղաները հայտնի են ԱՄՆ-ում և ուրիշ երկրներում։ Զիլճյանների ընտանիքի մակնիշի ծնծղաներ օգտագործվում են նաև Հայաստանի նվագախմբերում։
 
Զիլճյան ընտանիքը այդ գործը ձեռնարկել է դեռևս 15-16-րդ դդ․։ 1623 թվականին [[Ավետիս Զիլճյանը]] [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]] մետաղների ([[անագ]], [[պղինձ]]) որոշակի խառնուրդից ստացել է հատուկ համաձուլվածք՝ ծնծղա պատրաստելու համար։ Ստացման եղանակը որպես գաղտնիք սերնդեսերունդ հաղորդվել է միայն ընտանիքի երեք արու անդամներին։
 
Զիլճյաններն Օսմանյան կայսրության ողջ տարածքում ծնծղաների համատարած արտադրության արտոնյալ իրավունք ստացան: Հետագայում այդ ծնծղաները կատարելագործվեցին ու սկսեցին օգտագործվել օսմանյան բանակի երաժշտախմբերում:
 
Զիլճյան ընտանիքի նշանավոր ներկայացուցիչն էր Քերովբե Զիլճյանը (1838—1910)։ Ապրել և ստեղծագործել է Կոստանդնուպոլսում, ունեցել սեփական գործատուն, որտեղ պատրաստված ծնծղաները դիմացկունությամբ և հնչյունի նրբությամբ գերազանցել են եվրոպական ամենանշանավոր մակնիշների արտադրանքին։ Նրա արտադրած ծնծղաները եվրոպական ն ամերիկյան միջազգային ցուցահանդեսներում արժանացել են շքանշանների ու պատվոգրերի ([[Լոնդոն]]ում՝ 1851-ին, [[Փարիզ]]ում՝ 1862-ին, [[Չիկագո]]յում՝ 1893-ին, [[Բեռլին]]ում՝ 1898-ին, [[Իտալիա]]յում՝ 1907-ին, «Մեծ մրցանակ»)։
 
1915-ի [[Մեծ եղեռն]]ի ժամանակ Զիլճյանների ընտանիքի ողջ մնացած անդամներին հաջողվել է տեղափոխվել [[ԱՄՆ]]։ Զիլճյանների ընտանիքի արհեստանոցը այժմ գտնվում է [[Նորթ Քուինս]] քաղաքում ([[Մասսաչուսեթս]]ի նահանգ):
 
Ժամանակի ընթացքում Զիլճյան կորպորացիան կատարելագործել է արտադրական ողջ տեխնոլոգիան, ստեղծելով թավալուն (ռայթ) ծնծղաներ, որոնք ներառված են մի քանի թմբուկներից բաղկացած [[հարվածային գործիք]]ի մեջ և հանրությանը ծանոթ են չիկա-չիկ անվամբ:
 
Քսաներորդ դարի կեսերից ցայսօր [[ջազ]] և [[ռոք]] նվագախմբերի հիմնական մատակարարը Զիլճյաններն են եղել, ինչի շնորհիվ նրանց ընկերությունը ֆինանսական հսկայական միջոցներ է կուտակել և, միայն 2006 թ. վաճառքի հասույթն կամել է մոտ 53.7 միլիոն [[ամերիկյան դոլար]]<ref>[http://familybusinessmagazine.com/index.php?/articles/single/at_the_helm_craigie_zildjian Family Business Magazine: At the Helm: Craigie Zildjian]{{ref-en}}</ref>:
 
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ՀՍՀ}}