«Բեռնի կոնվենցիա (1886)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Համաձայնագիրը ստորգրվել է '''1886 թ. սեպտեմբերի 9-ին, Բեռնում''', լրացվել է '''Փարիզում (1896)''', վերանայվել '''Բեռլինում (1908)''', լրացվել '''Բեռնում (1914)''', վերանայվել '''Հռոմում (1928)''', '''Բրյուսելում (1948)''', '''Ստոկհոլմում (1967)''', '''Փարիզում (1971)''' և ձևափոխվել է '''1979 թ'''։

Ներկայումս այս համաձայնագիրը հսկվում է '''Մտավոր Սեփականության Համաշխարհային Կազմակերպության կողմից''' '''([[OMPI]])''', որը '''[[ՄԱԿ]]'''-ում գործող մասնագիտացված կառույց, որն ընդգրկում է '''164''' պետություն:

Համաձայնագիրը հիմնվում է երեք հիմնական սբզբունքների վրա և պարունակում է մի շարք դիրքորոշումներ, որոնք սահմանում են հատկացվող նվազագույն պաշտպանությունը, ինչպես նաև որոշ դիրքորոշումներ` զարգացող երկրների համար:

# այս պաշտպանությունն անկախ է գործի հեղինակի երկրում գոյությւոն ունեցող պաշտպանությունից. «պաշտպանության անկախություն» սկզբունք։ Այնուամենայնիվ եթե համաձայնագիրը ստորգրած երկրներից մեկը պաշտպանության ավելի երկար ընթացք է նախատեսում, քան նախատեսված է համաձայնագրով, և եթե գործը դադարում է պաշտպանվել հեղինակի երկրի կողմից, պաշտպանությունը կարող է մերժվել։

* պաշտպանությունը պետք է կիրառվի գրական, գիտական և ստեղծագործական բնագավառների գործերին, անկախ արտահայտման ձևից և եղանակից (համաձայնագրի 2.1 հոդված)

* որոշակի զիջումներով, սահմանափակումներով և բացառություններով հետևյալ իրավունքները ճանաչվում են էքսկյուզիվ իրավունքներ, որոնք պահանջում են հեղինակի կամ իր իրավունքն ունեցողների թույլտվություն.

* թարգմանելու իրավունք

* գործը ձևափոխելու, հարմարեցնելու իրավունք

* հասարակությանը դրամատիկ, դրամատիկ-երաժշտական և երաժշտական գործեր ներկայացնելու իրավունք

* հասարակության մեջ գրական ստեղծագործություններ արտասանելու իրավունք

* իր գործերը հասարակությանը ներկայացնելու իրավունք

* ռադիոտարածման իրավունք (համաձայնագիրը ստորագրած երկրների համար հնարավոր է նախատեսել վճարման սկզբունքով իրավունքի ձեռքբերում` առանց թույլտվության իրավունքի)

* ցանկացած տեսակի և եղանակի կրկնօրինակների ստեղծման իրավունք (համաձայնագիրը ստորագրած երկրների համար որոշ դեպքերում կրկնօրինակումը հնարավոր է առանց թույլտվության, եթե այն չի հասել գործի նորմալ օգտագործման, ոչ էլ վնասում է հեղինակի օրինական հետաքրքրություններին, և երաժշտական գործերի ձայնագրումների համար իրավունքի օգտագործման վճար է նախատեսում)

* մեկ այլ գործի համար լսողական և տեսողական գործը որպես հիմք օգտագործելու և այն վերարտադրելու, տարածելու, հասարակությանը ներկայացնելու իրավունք

* համաձայնագիրը նաև նախատեսում է «բարոյական իրավունքներ», այսինքն պահանջել գործի հեղինակայնությունը և դեմ լինել ցանկացած փոփոխության, կամ այն ամենը, ինչ վնասում է հեղինակի համբավին։

* պաշտպանության տևողությունը հատկացվում է հեղինակի մահից հետո մինչև նրա 50-րդ տարեդարձը։ Սակայն այս կանոնն ունի որոշ բացառություններ. անանուն կամ ծածկանվամբ մակագրված գործերի համար պաշտպանության տևողությունը 50 տարի է՝ գործը օրինականորեն հանրությանը ներկայացնելուց հետո : Սակայն մի պայմանով, եթե ծածկանունը ոչ մի կասկած չի առաջացնում հեղինակի ինքնության վերաբերյալ, կամ էլ վերջինս ընթացքում է բացահայտում իր ինքնությունը, այս դեպքում ընդհանուր կանոնն է գործում։ Ձայնային և տեսողական գործերի համար (կինեմատոգրաֆիական), պաշտպանության նվազագույն տևողությունը գործի հրատարակումից հետո 50 տարի, եթե չկա այդ ամսաթիվը, ապա հաշվվում է գործի ստեղծումից հետո։ Արվեստի և լուսանկարչական գործերի համար պաշտպանության նվազագույն տևողությունը գործի ստեղծումից հետո 25 տարի է։

== Տես նաև ==