«Ալավերդու թատրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
'''Ալավերդու պետական բանվորական թատրոն'''
[[Ալավերդում ]]պղնձահանքերի բանվորների և ծառայողների համար, ինչպես նաև շրջակա գյուղերի բնակիչների համար թատերական ներկայացումներ խաղացվել են մինչև խորհրդային կարգերի հաստատումը և անցյալ դարի 20-ական թվականներին, Թիֆլիսից ժամանած շրջիկ խմբերի կողմից (Ռուբեն Հակոբյան,Մենավոր բռնչենու լեգենդը,Սարվարդ հրատ, Երևան, 2014):1934 թվականին Լուսժողկոմի հանձնարարությամբ [http://Արմեն%20Արմենյանը Արմեն Արմենյանը] Ալավերդում հիմնադրում է բանվորական պետական թատրոն (Արմեն Արմենյան,վաթսուն տարի հայ բեմի վրա, Հայաստան,1965): Թատրոնի հիմնական կազմը անվանի դերասանի ընտանիքի անդամներն էին և տեղից համալրված դերասանները: Կարճ ժամանակ անց թատրոնը տարբեր տնտեսաական ու ստեղծագործական ցուցանիշներով դառնում է հանրապետության շրջանային թատրոնների առաջատարներից մեկը, որի մասին 1949 թվականին [http://Խորհրդային%20հայաստան%20թերթ խորհրդային հայաստան թերթ]"Խորհդրային Հայաստան թերթում" տպագրված հոդվածում նշել է անվանի դերասան [[Հրաչյա ՆերսիսյանըՆերսիսյան]]: Հետագա տարիներին Ալավերդու բանվորական թատրոնում աշխատել են անվանի ռեժիսորներ Աշմաթը, Հովհաննես Մսրյանը և ուրիշներ: Ալավերդու թատրոնում են աշխատել հայ թատրոնի երևելի դերասաններ [[Վոլոդյա Գրիգորյան]]Վոլոդյա Գրիգորյանը, Սերիկ Շեկոյանը, [http://Վերջալույս%20Միրիջանյանը վերջալույս միրիջանյան]Վերջալույս Միրիջանյանը, Գևորգ Ասլանյանը և ուրիշներ: Ալավերդու թատրոնի դերասանների ընտանիքներում են ծնվել անվանի թատերական գործիչներ և դերասաններ Վլադիմիր և ժասմեն Մսրյանները, Հրաչյա Գասպարյանը և այլն: 1951 թվականին Հայաստանի այլ շրջանային թատրոնների հետ փակվում է նաև Ալավերդու բանվորական թատրոնը:
'''Ալավերդու ժողովրդական թատրոն'''
Բանվորական թատրոնի փակվելուց հետո տեղում մնացած դերասանների ուժերով շրջանային կուլտուրայի տանը ստեղծվում է ինքագործ թատերախումբ, որը շարունակում է պիեսներ բեմադրել և հանդես գալ ինչպես Ալավերդում , այնպես էլ շրջակա գյուղերում: 1959 թվականին նկատի ունենալով ինքնագործ խմբի բարձր մակարդակը առաջիններից մեկը Հայաստանում ստանում է ժողովրդական թատրոնի կոչում : Թումանյանի Շրջանային ժողովրդական թատրոնի կարգավիճակով այն գոյություն ունեցավ մինչև 1994 թվականը: Այստեղ բեմադրություններ են արել և թատրոնի ռեժիսորներ են եղել թատերական ինքնագործունեության ռահվիրաներ Ռաֆիկ Հարությունյանը, գևորգ ասլանյանը Խորեն Հարությունյանը, Աշոտ Հախինյան, Հայկազ Ոսկանյանը, Ռուբեն Հակոբյանը: Թատերախումբը տարբեր տարիների եղել է փառատոների և օլիմպիադների հաղթող, 1987 թվականին համամիութենական փառատոնի դափնեկիր: Ներկայացումներով հանդես է եկել Հայաստանի տարբեր շրջաններում, մայրաքաղաքում, Վրաստանում, ՌՍՖԽՍՀ սևծովյան շրջաններում:
Ալավերդու լեռնամետալուրգիական կոմբինատի մշակույթի պալատի ինքնագործ խումբը նույնպես 1977 թվականին ստացավ ժողովրդական թատրոնի կոչում: Այս թատերախումբը գործունեության ողջ ընթացքում ղեկավարեց Հայկազ Ոսկանյանը: 1985 թվականին ժողովրդական թատրոնի կոչում ստացավ նաև Ալավերդու [[Ակներ]] գյուղական թաղամասում գործող ինքնագործ թատերախումբը:
'''Ալավերդու մունիցիպալհամայնքային թատրոն'''
1990 թվականին ժողովրդական թատրոնի հիման վրա ստեղծվեց [http://Վանաձորի%20Հովհաննես%20Աբելյանի%20անվան%20պետական%20թատրոնի Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական թատրոնի] Ալավերդու մասնաճյուղը, որը գոյատևեց մինչև 1992 թվականը: 1992 թվականից թատրոնը դարձավ ինքնագործ մունիցիպալ թատրոն՝ Թումանյանի շրջանային թատրոն անվամբ: 1997 թվականից շրջանների լուծարումից հետո հանձնվեց քաղաքապետարանի հաշվեկշիռ և կոչվեց Ալավերդու քաղաքային թատրոն: Թատրոնի ռեժիսորներ են աշխատել Կամո Պետրոսյանը (1992-1193), [[Հրաչյա Պապինյան]]
'''Ժողովրդական թատրոն'''
Հրաչյա Պապինյանը (1993-ից մինչև օրս): Թատրոնում բեմադրվել են ՝
'''1992-Ֆիգեյրետու «Եզոպոս»
1993-Բոմարշե «Ֆիգարոյի ամուսնությունը»
Տող 17 ⟶ 19՝
'''
2011 թվականին տեղական ինքանակառավարման համակարգի ներդրման 15-ամյակին նվիրված հանրապետական փառատոնի թատրոնը ստացավ առաջին կարգի մրցանակը:
 
 
== Պատմություն==
Ալավերդում պղնձահանքերի բանվորների և ծառայողների համար թատերական ներկայացումներ խաղացվել են մինչև խորհրդային կարգերի հաստատումը, Թիֆլիսից ժամանած շրջիկ խմբերի կողմից։