«Հեռուստացույց»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
տես նաև
No edit summary
Տող 11.
# [[Լազերային հեռուստացույց|Լազերային]]
# [[Պրոյեկցիական հեռուստացույց|Պրոյեկցիական]]
 
== Ստեղծման պատմությունը ==
Հեռավորության վրա պատկերներ, [[տեսաձայնագրություն]]ներ նայելու, տեսնելու գաղափարը ծագել էր դեռ շատ վաղուց, նույնիսկ [[ավանդազրույց]]ներում և [[հեքիաթ]]ներում (օրինակ՝ «[[Հեքիաթ]] արծաթե և լիքը խնձորներով [[սկուտեղ]]ի մասին»), սակայն տեխնիկական և վարկածային բազան առաջացել են միայն [[19-րդ դար]]ի վերջին, [[ռադիո]]յի ստեղծումից հետո:
[[1884]] թվականին գերմանացի [[գյուտարար]] [[Պաուլ Նիպկով]]ը հայտնագործեց Նիկովի [[սկավառակ]] մեխանիզմը, որը մեխանիկական հեռուստատեսության հիմքն էր:
[[1906]] թվականի հոկտեմբերի 10-ին գյուտարար Մակս Դիկմաննը, Կառլ Ֆեևդինանտ Բրաունի աշակերտը և Գլագեն գրանցեցին արտոնագիր՝ օգտագործելու համար Բրաունի ստեղծած խողավակը (трубка), պատկերների ցուցադրման համար: Բրաունը դեմ էր այդ ոլորտի հետազոտություններին՝ կարծում էր՝ միտքը ոչ գիտական է:
[[1907]] թվականին Դիկմաննոմը ցույց տվեց, մի քսանգծանոց հեռուստատեսային ընդունիչ, որի [[էկրա]]նի չափը 3x3 սմ էր, իսկ [[սկան]]ի [[հաճախականություն]]ը՝ 10 կադր [[վայրկյան]]ում:
 
[[1907]]թվականի հուլիսի 25-ին [[Պետորբուրգ]]յան տեխնիկական համալսարանի [[պրոֆոսոր]] Բորիս Լվովիչ Ռոզինգը հայտ ներկայացրեց՝ «Էլեկտրական պատկերների փոխանցումը հեռավորության վրա» թեմայով, ապացուցելով կատոդ լիցքերի օգտագործմումը՝ որպես էլեկտրական ազգանշաններ, հնարավոր լինելը և տեսքը որպես երևացող պատկերներ: [[Ճառագայթ]]ների արձակումը խողովակի մեջ, կատարվել է [[մագնիսական դաշտ]]ի միջոցով, իսկ ազդանշանի [[մոդուլյացիա]]ն (գունավորման փոփախությունները)՝ [[կոնդենսատոր]]ի միջոցով, որը կարողանում էր ճառագայթներն անդրադարձնել ուղղահայց, դրանով իսկ փոխելով դրագրամայից էկրան փոխանցվող [[էլեկտրոն]]ների թիվը:
 
[[1911]] թվականի մայիսի 9-ին [[Ռուսաստան|Ռուսական]] տեխնիկակական հասարակության՝ Ռոզինգի հանդիպման ժամանակ, ներկայացրեց հասարակ [[Երկրաչափություն|երկրաչափական]] տարրեր հեռուստատեսային վիճակով և դրանց տեսքը էկեկտրոնային էկրանում: Ներկայացվող պատկերները հաստատուն էին, այսինքն [[օբյեկտ]]ների շարժունակությունը բացակայում էր:
 
[[1908]] թվականին հայ գյուտարար [[Հովհաննես Ադամյան]]ը ստեղծեց երկգույնանի սարք՝ ազգանշանների հաղորդման համար («Սարք՝ տեղական լույսի փնջի՝ արտացոլված [[հայելի|հայելային]] տատանագրիչից, Գեյսլերի խողավակների գունավորման տատանումների համար» հայտը ներկայացվել է 1907 թվականին): Ավելի ուշ նա ստացավ անոլագիական արտոնագիր [[Մեծ Բրիտանիա]]յում, [[Ֆրանսիա]]յում ր Ռուսաստանում (1910 թվականին՝ «Պատկերների փոխադրիչ՝ էլեկտրական փոխացմամբ հեռավորության վրա»): [[1918]] թվականին Գովհաննես Ադամյանը հավաքեց Ռուսաստանում առաջին տեխնիկան, որը ունակ էր ցույց տալ սև ու սպիտակ պատկերներ (ստատիկ ֆիգուրաներ), ինչը ահռելի մեծ քայլ էր հեռուստատեսային տեխնոլոգիայի զարգացման համար: [[1925]] թվականին նա ստացավ տեխնոլոգիա՝ եռագույն հեռուստացույցի ցուցադրման համար: Սկավառակի պտտման հետ միասին երեք գույնը մեկ պատկերի մեջ էին միացված: Փորձարարական դիդումները եղել են նույն թվականին [[Երևան]]ում: Գոյություն ունեն բազմաթիվ ցուցադրություններ և [[1928]] թվականին էլեկտրոնային հեռուցտացույցի ստեղծումից հետո՝ [[Տաշկենտ]]ից Գրաբովսկի և Բելյանսկի գիտնականի շնորհիվ: Պատմության մեջ առաջին ընդունիչ-հեռուստացույցը, որի վրա անցկացվել էր տաշկենտական փորձը, կոչվեց՝ «տելեֆոտ»:
 
[[1925]] թվականին [[Շոտլանդացիներ|շոտլանդացի]] գյուտարար Ջոն Լոջի Բերդը առաջին անգամ ցույց տվեց հեռուցտատեսային հաղորդում հիմնվախ Նիպկովի ստեղծածի վրա: 1920-ականների վերջին նրա հիմնադրած Baird Corporation ընկերությունը աշխարհում միակ հեռուստացույց արտադրողն էր:
 
Իրական առաջընթաց ապահովեց Ռողինգի աշակերտ՝ Զվորիկինը ([[հեղափոխություն]]ից հետո տեղափոխվել էր [[Ամերիկա]]), [[1923]] թվականին հայտ ներկայացրեց հեռուստատեսության համար՝ հիմնված միայն էլեկտրոնային սկզբունքի վրա, իսկ [[1931]] թվականին ստեղծեց աշխարհում միակ փոխադրող ընդունիչը՝ [[խճանկար]]ային ֆոտոկադրով: Նա այն կոչեց «իկոնասկոպ» և հիմք դարձավ էլեկտրոնային հեռուստատեսության համար: Իկոնասկոպը՝ առաջին էլեկտրանային հաղորդիչ խողովակն էր, որը թույլկ տվեց սկսել մասսայական հեռուստացույցների արտադրություն:
Հետագայում՝ Զվորիկինը հանձն առավ ամբողջական էլեկտրանային հեռուստատեսության ստեղծմանը: Այդպիսի հաջողության համար պահանջվում էր իկոնասկոպի և կինեսկոպի՝ հաղորդիչ խողովակ, զարգացնելու մեծ աշխատանք, սարքեր՝ դրանց և էլեկտրոնային ազդանշաններ փոխանցման համար, տեխնոլոգիական խնդիրների լուծումներ, որոնք կախված էին ֆոտոզգայունության հետ և այլն:
 
 
== Տես նաև ==