«Էդուարդ Վանունց»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Էդուարդ Հայկի Վանունց''' (ծնվել է [[2 փետրվարի]], [[1929]], [[Դոնի Ռոստով]]), հայ սովետական հնչյունային օպերատոր։ ՀՍՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ([[1967]])։ [[1951]]թվականին ավարտել է Լենինգրադի կինոինժեներների ինստիտուտը։

== Կենսագրություն ==
[[1952]]թվականից աշխատել է Երևանի «[[Հայֆիլմ]]» կինոստուդիայում, ուր նրա մասնակցությամբ ստեղծվել են «Անձամբ ճանաչում եմ» ([[1958]], ռեժիսոր Ս․[[Ստեփան Կևորկով]], [[Էրազմ Քարամյան|Է․ Քարամյան]]), «[[Բարև, ես եմ]]» ([[1965]], ռեժիսոր` [[Ֆրունզե Դովլաթյան|Ֆ․ Դովլաթյան]]), «Կարինե» ([[1967]], ռեժ․ռեժիսոր` Ա․[[Արման Մանարյան]]) և այլ ֆիլմեր։ [[1968]]թվականից աշխատում է «Լենֆիլմ» կինոստուդիայում։ Լավագույն ֆիլմերից են՝ «Արքա Լիր» ([[1971]], ռեժիսոր Գ․ Կոզինցև), «Գոյա» ([[1972]], ռեժիսոր Կ․ Վոլֆ, ԳԴՀ-ի հետ, ԳԴՀ-ի հատուկ մրցանակ), «Մենախոսություն» ([[1974]], ռեժիսորի Ավերբախ), «Ռաֆերտի» ([[1979]], ռեժիսոր Մ․ Արանովիչ), «Անյուտա» ([[1982]], ռեժիսոր Ս․ Բելինսկի, Վ․ Վասիլև)։