«Գնողունակության համարժեքություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Գնողունակության համարժեքություն'''ը ձգտում է մեկ գնի օրենքը տարածել մեկ ապրանքից ապրանքային զամբյուղի վրա, որը ձևավորում է երկրում գների միջին մակարդակը:մակարդակը։

Գնողունակության համարժեքության գաղափարը նոր չի առաջացել:առաջացել։ Գնողունակության համարժեքությունը լայն տարածում է ստացել 20-րդ դարի 20-ական թվականներին, երբ շվեդ տնտեսագետ Գուստավ Կասսելը սահմանել է գնողունակության համարժեքության տեսությունը և լայնորեն քարոզել դրա կիրառումը:կիրառումը։

Ըստ գնողունակության համարժեքության տեսության` եթե մեկ գնի օրենքը կիրառելի է բոլոր ապրանքների նկատմամբ, այն կգործի նաև ապրանքային ամբողջ զամբյուղի համար:համար։ Այս դեպքում ''P'' և ''P*'' գները ապրանքային զամբյուղների կշռված գնային ինդեքսներ են:են։ Գնողունակության համարժեքության տեսությունը կիրառվում է նաև այն դեպքում, երբ մեկ գնի օրենքը չի գործում յուրաքանչյուր [[ապրանք]]ի համար, գները և փոխարժեքները չեն կարող էապես տարբերվել բանաձևով հաշվարկվող մակարդակներից:մակարդակներից։ Երբ մի երկրում ապրանքների և ծառայությունների գները ժամանակավորապես բարձրանում են, այդ երկրի ապրանքների և արժույթի նկատմամբ պահանջարկը նվազում է, գները և փոխարժեքը ճշգրտվում են` գնողունակության համարժեքության տեսությանը համապատասխան, և ընդհակառակը:Ըստընդհակառակը։Ըստ գնողունակության համարժեքության, եթե նույնիսկ մեկ գնի օրենքը չի գործում տվյալ պահին, դրա հիմքում ընկած տնտեսական ուժերը հանգեցնում են բոլոր երկրների արժույթների գնողունակության հավասարեցման:հավասարեցման։ Գնողունակության համարժեքության տեսությունը ենթադրում է, որ երկրների միջև առևտրի բնական կամ արհեստական խոչընդոտներ չկան: չկան։

* Rudiger Dornbusch, “Purchasing Power Parity”, in The New Palgrave:Palgrave։ A Dictionary of Economics (New York:York։ Stockton Press, 1988):։