«Պրադո թանգարան (Մադրիդ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Թանգարանը տեղավորված է Պրադո այգում (այստեղից էլ՝ թանգարանի անվանումը)՝ [[1785]] թվականին կառուցված նախկին բնագիտական թանգարանի շենքում: Նապոլեոնի արշավանքների ժամանակ ([[1808]]–[[1809]] թվականներ) վնասվել են թանգարանի շենքը և հավաքածուն: 1814 թվականին Իսպանիայի Ֆերդինանդ VII թագավորը որոշել է բացել հանրային թանգարան. [[1818]] թվականին հիմնադրվել է Գիտության և արվեստի թանգարանը, որը հետագայում անվանվել է Պրադոյի թանգարան: [[1819]] թվականին հավաքածուում եղել է ընդամենը 311 նկար: [[1826]]–[[1827]] թվականներին Պրադոյին է հանձնվել Սան Ֆեռնանդո ակադեմիայի, նաև Իսպանիայի [[Կառլոս V (Հռոմեական սրբազան կայսրություն)|Կառլոս V]], Ֆիլիպ II, Ֆիլիպ IV թագավորների հավաքածուները: [[1828]] թվականին գիտական խորհուրդը հավաքածուն դասակարգել և ցուցադրել է: 1836 թվականին Իսպանիայում փակվել են վանքերը և եկեղեցական ուսումնական հաստատությունները. արվեստի բռնագրավված արժեքները տեղավորվել են Լա Տրինիդադ վանքում, որտեղ [[1838]] թվականին բացված Ազգային թանգարանի հավաքածուն 1871 թվականին նույնպես հանձնվել է Պրադոյին: 1868 թվականին Պրադոն թագավորական թանգարանից վերածվել է Մադրիդ քաղաքի թանգարանի: Հետագայում Պրադոյի մի շարք գործեր (հատկապես [[19-րդ դար]]ի իսպանացի նկարիչների) տեղափոխվել են Նոր արվեստի ([[1894]] թվական) և Ժամանակակից արվեստի ազգային ([[1951]] թվական) թանգարաններ: [[1936]] թվականի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ թանգարանը փակվել է, նկարները տարհանվել են Շվեյցարիա: [[1939]] թվականին վերաբացվել է ոչ ամբողջական ցուցանմուշներով (նկարների որոշ մասը ցուցադրվում էր Ժնևում): Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ([[1939]]–[[1945]] թվականներ) սկզբին մնացած կտավները Ժնևից տեղափոխվել են Իսպանիա: 1971 թվականին Կասոն դել Բուեն Ռետիռո շենքում բացվել է Պրադոյի մասնաճյուղը, որտեղ ցուցադրված են հիմնականում XIX դարի իսպանական գեղանկարչության լավագույն գործերը: