«Սասունի բարբառ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
'''Սասունի բարբառ''', հայերենի բարբառ։ Ըստ ձևաբանական դասակարգման պատկանում է արմտյան [[բարբառ]]ների «կը» ճյուղին, ըստ բազմահատկանիշ վիճակագրական դասակարգման մտնում է [[Մուշ]]-[[Տիգրանակերտ]]ի կամ հարավ-կենտրոնական բարբառախմբի մեջ։ Մինչև 20-րդ դ․ 1-ին քառորդը խոսվել է [[Արմտյան Հայաստան]]ի [[Սասուն]] գավառում։ Այժմ խոսում են նաև ՀՍՍՀ [[Թալին]]ի և [[Աշտարակ]]ի շրջաններում վերաբնակեցված սասունցիները։ Ունի երկու խոսվածք՝ Հազրոյի և Գելիեգուզանի, որոնք տարբերվում են ձևաբանական և հնչյունական որոշ հատկանիշներով։ Սասունի բարբառի ձայնավոր հնչույթներն են՝ ա, ը, օ, է, ու, ի, կիսաքմային թույլ ա և ու ձայնորդը։ Հանդիպում են նաև և և ո երկբարբառները։ Ունի եռաստիճան բաղաձայնական համակարգ։ Բոլոր դիրքերում գրաբարյան ձայնեղ պայթականների և կիսաշփականների դիմաց առկա են խուլեր, իսկ խուլերի դիմաց՝ ձայնեղներ (բարակ > պարագ, մարդ >մարտ, ջուր> >ճուր)։
Բառամիջում և բառավերջում շնչեղ խուլերը երբեմն ապաշնչեղանում են (խմեց >խըմէծ, ամաչել >ամճընալ, փափուկ >
{{ՀՍՀ}}
[[Կատեգորիա:Կը ճյուղի բարբառներ]]
|