«Անտոնիո Սալիերի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Անտոնիո Սալիերի''' ([[իտալերեն]]՝ Antonio Salieri, 1750 թ. [[օգոստոսի 18]] , Լենիանո, [[Վենետիկ|Վենետիկի հանրապետություն]] —[[1825]]թ. [[մայիսի 7]], [[Վիեննա]]), [[Իտալիա|իտալացի]] երգահանկոմպոզիտոր, դիրիժորմանկավարժ և մանկավարժ։խմբավար:

Այդ տարիներին Վիեննայում Սալիերին ծանոթանում է [[Մոցարտ]]ի հետ, որիորին անժամանակ մահը 1791 թ. ըստ չապացուցված վարկածի արդյունքհամարում է նրա կողմից թունավորմանը։ 1770-80-ական թթՀԱՆՃԱՐ. Սալիերիի օպերաները բեմադրվում են [[Փարիզ]]ում, Վիեննայում և [[Իտալիա]]յի քաղաքներում։ Մասնավորապես, նրա «Ճանաչված Եվրոպա» օպերայի բեմադրմամբ է 1778 թ. բացվում Միլանի [[Լա Սկալա]] օպերային թատրոնի շենքը։ 1789 թ. Ավստրիայի կայսր Հովսեփ II-ի մահից հետո Սալիերիի դիրքերը արքունիքում թուլանում են, 1792 թ. նա թողնում է Վիեննայում Իտալական օպերայի տնօրենի պաշտոնը՝ շարունակելով գրել նոր օպերաներ մինչև 1804 թ., երբ նա որոշում է այլևս չգրել նոր օպերաներ՝ գիտակցելով, որ երաժշտական ճաշակը փոխվել է և նա այլևս չունի ոչ ստեղծագործական ընդունակություն հարմարվել դրան և ոչ էլ ցանկություն շարունակելու ստեղծագործել։ Ստեղծագործելուն զուգահեռ նա զբաղվում էր մանկավարժական գործունեությամբ։մանկավարժությամբ։ Իր սաների թվում տարբեր ժամանակներում եղել էին [[Լյուդվիգ վան Բեթհովեն]]ը, [[Ֆերենց Լիստ]]ը, [[Ֆրանց Շուբերտ]]ը և այլոք։ Նա նաև դասավանդել է ժամանակի հայտնի երգիչներին։ Իր բոլոր սաներին, բացառությամբ ամենահարուստները, Սալիերին ուսուցանում էր անվճար՝ դա համարելով իր տուրքը Վիեննայի իր ուսուցչին՝ Գասսմանին, որը նրա նկատմամբ բարիություն էր դրսևորել, երբ Սալիերին նոր էր եկել Վիեննա։

Սալիերին գրել է 40-ից ավել օպերա, որոնցից այսօր որոշակի հետաքրքրություն են ներկայացնում «Դանաիդներ» (ֆր. Les Danaïdes; 1784), «Տարար» (ֆրանսերեն՝ Tarare; 1787, լիբրետտոն [[Բոմարշե]]ի) և «Ֆալստաֆ» (ֆր՝ Falstaff; 1799) օպերաները։ Նրա վաղ օպերաները պատկանում են դասական իտալական ոճին, սակայն սկսած 1780-ական թթ. Սալիերին փոխառում է [[Քրիստոֆ Վիլիբալդ Գլյուկ|Գլյուկի]] երաժշտության ոճը, ինչի շնորհիվ նրա օպերաները լավ էին ընդունվում Փարիզում, որտեղ նախքան այդ մեծ հաջողությամբ էին բեմադրվում Գլյուկի օպերաները։ Սալիերին նաև գրել է նվագախմբային, կամերային, հոգևոր երաժշտություն, այդ թվում՝ «Ռեքվիեմը» (1804), որը կատարվել է նրա թաղման արարողության ժամանակ։ «Ռեքվիեմը» գրելիս նա մի գրառում է թողել, որտեղ ասվում է ''Այս ռեքվիեմը նվիրում եմ վաղամեռիկ ԸՆԿԵՐՈՋՍ` Մոցարտին , ում համարում են իմ զոհը,//սակայն դա այդպես չէ//