«Աղձնիք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
Տող 27.
Աղձնիքը գտնվում էր Արևմտյան [[Տիգրիս]]ի և [[Հայկական Տավրոս]]ի միջև, մոտ 18 000 կմ<sup>2</sup> տարածությամբ և ուներ 10 գավառ։
 
Բնական պայմաններով բաժանվում է երկու հակադիր մասերի՝ հյուսիսային, որը [[Հայկական Տավրոս]]ի շրջանում ունի դաժան կլիմա, և հարավային, որի կլիման տաք է, մակերևույթը՝ հարթավայրային։ Դաշտային մասում էին [[Անգեղ-ՏունԱնգեղտուն]] (''Քաղ''), [[Նփրկերտ]] և [[Աղձն]] (''Արձն'', ''Արզն'') գավառները, իսկ լեռնային մասում՝ [[Կեթիկ]], [[Տատիկ]], [[Ազվաց ձոր]], [[Երխեթք]] (''Խերխեթք''), [[Գզեղխ]], [[ՍալնոձորՍալնո ձոր]] և [[Սանասունք]] (''Սասուն'') գավառները։ [[Արտաշիսյաններ]]ի և [[Արշակունիներ]]ի օրոք Աղձնիքը [[Մեծ Հայք]]ի չորս [[բդեշխություններ]]ից մեկն էր։ Աղձնիքի խոշոր կենտրոն [[Տիգրանակերտ]]ը ''«արքունի քաղաք»'' էր և ուներ ներքին ինքնավարություն։ Քաղաքը կառավարում էր թագավորի նշանակած քաղաքապետը՝ ''«շահապը»''։
 
Աղձնիքը հարուստ էր գետերով ու աղբյուրներով, հայտնի էր իր երկաթի ու կապարի հանքերով (հատկապես [[Անգեղ-ՏունԱնգեղտուն]] և [[Ազնվաց ձոր]] գավառներում) և նավթով։ Զարգացած էր խաղողի մշակությունը, գինեգործությունը և անասնապահությունը։
 
==Պատմություն==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Աղձնիք» էջից