«Հիացինտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 1.
'''Հիացինտ''', հին հունական [[Դիցաբանություն|դիցաբանության]] մեջ Սպարտայի[[Սպարտա]]յի թագավորի պատանի որդին, նետաձիգ աստված Ապոլլոնի[[Ապոլլոն]]ի ընկերը: Հիացինտը սիրունատես, իր գեղեցկությամբ օլիմպիական աստվածներին հավասար մահկանացու էր:
 
== Կյանքը ==
Սպարտացիները[[Սպարտացիներ]]ը հմուտ լինելով մարմնամարզության մեջ հաճախ էին մարզումներ անցկացնում: Ապոլլոնը[[Ապոլլոն]]ը մի օր ըներոջ հետ զբոսանքի է գնում [[Եվրտաս գետիգետ]]ի ափը և միանում սպարտացիներին: Մի անգամ [[Ապոլլոն|Ապոլլոնն]] ու Հիացինտը իրենց ուժերն էին փորձում սկավառակ նետելու մեջ: Հերթը ամենազոր Ապոլլոնինն էր, նա սկավառակը նետեց այնքան բարձր, որ այն հասավ մինչև [[երկինք]]: Ցած ընկնելու պահին Հիացինտը վազում էր դեպի ընկնելու վայր, նա ցանկանում էր արագ վերցնել և իր նետումով ապացուցել ամենազոր Ապոլլոնին[[Ապոլլոն]]ին, որ ինքն էլ իր ուժով չի զիջում նրան: Սակայն սկավառակը այնպիսի ուժով ընկավ գետին, որ անկման հարվածից հետ մղվելով դիպավ Հիացինտի գլխին: Գեղեցիկ Հիացինտը թաթախված էր արյան մեջ: Գունատվեց պատանին, Ապոլլոնը ամեն ինչանումինչ անում էր ընկերոջը փրկելու համար, փորձում էր արյան հոսքը կանգնեցնել, սակայն մարում էր Հիացինտը: Ապոլլոնը հուսահատված էր իր անզորությունից: Նա անիծում էր իրեն, որ դարձավ սիրելի ընկերոջ մահվան պատճառը, նա ցանկանում էր ինքն էլ մեռնել և չլինել այլևս անմահ: Հադեսի[[Հադես]]ի թագավորության դռները բացվել էին և երսներս թողեցին Հիացինտի հոգուն: Արցունքները հոսում էին Ապոլլոնի այտերի վրայով: Նա իր խոսքը հղեց առ [[երկիր]], որպեսզի Հիացինտի վառ հիշատակը հավերժ մնա բոլորի հոգիներում: Այնքան հզոր էր Ապոլլոնի խոսքը, որ Հիացինտի արյունից ծաղիկներ աճեցին և դարձան ալ կարմիր Հիացինտհիակինտ ծաղիկները: Հիացինտի հիշատակը մեծարում են նաև մարդիկ նշելով հիկինթյան օրեր:
 
 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Հիացինտ» էջից