«Տիկին Բովարի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Տիկին Բովարի»''' կամ '''«Մադամ Բովարի»''' ({{lang-fr|Madame Bovary}}) - [[Գյուստավ Ֆլոբեր]]ի [[վեպ|վեպն]]ն է, որը առաջին անգամ տպագրվել է [[1856]] թվականին: Համարվում է համաշխարհային գրականության գլուխգործոցներից մեկը: Վեպի գլխավոր հերոսուհին՝ Էմմա Բովարին, մի բժշկի կին էր, որը հաստատում է արտաամուսնական կապեր՝ հույս ունենալով ազատվելու գավառական կյանքի դատարկությունից։ Թեև վեպի սյուժեն բավական պարզ է, անգամ բավական ժամանակակից, վեպի իրական արժեքը սյուժեի մանրուքների և մատուցման ձևի մեջ է։ Որպես գրող՝ Ֆլոբերը ցանկանում է ամեն գործ հասցնել կատարելության՝ ձգտելով ճիշտ մատուցել բառերը: Վեպը տպագրվել է [[Փարիզ|Փարիզի]]ի «Ռեվյու դը Պաղի» գրական ամսագրում [[1856]] թվականի [[հոկտեմբերի 1]]-ից [[դեկտեմբերի 15]]-ը:

Վեպի հրապարակումից հետո (ինչպես նաև 2 վեպերի տպագրությունից հետո) հեղինակին ու հրատարակիչներին մեղադրեցին բարոյականությունը վիրավորելու մեջ և անգամ դատական գործ հարուցեցին հեղինակի և ամսագրի խմբագրի դեմ [[1857]] թվականի [[հունվար|հունվարին]]։ին։ Ստեղծագործության շուրջ առաջացած սկանդալն ավելի հայտնի դարձրեց գիրքը, իսկ [[1857]] թվականի [[փետրվարի 7]]-ին կայացված արդարացման դատավճիռը հնարավոր դարձրեց վեպի առանձին գրքով հրատարակումը։ Մեր օրերում այն համարվում է ոչ միայն ռեալիզմի կարևորագույն գործերից մեկը, այլև գրականության վրա խոշոր ազդեցություն թողած ստեղծագործություն։

Վեպում առկա են գրական նատուրալիզմի առանձնահատկությունները: Մարդականց հետ հարաբերություններում Ֆլոբերի կասկածամտությունն առաջացել է վեպին բնորոշ ավանդական դրական կերպարների բացակայության պայմաններում: Կերպարների բնավորության գծերի զգուշավոր պատկերումը և վեպի չափազանց երկար լինելը հնարավորություն են տալիս ավելի լավ հասկանալու գլխավոր հերոսին և նրա քայլերի իմաստը: Բարդ դետերմինզիմը հերոսների քայլերում դարձավ ֆրանսիական վեպերի հիմնական մասը: [[19–րդ դար|19-րդ]] դարի գավառական կյանքի հաճելիությունը, որտեղ կենտրոնացված են բուրժուական մշակույթի բոլոր տգեղությունները հնարավորություն են տալիս Ֆլոբերին դասել այն գրողների շարքը, ովքեր իրանց ստեղծագորություններում անդրադառնում են ավելի շատ «հակագավառական» թեմատիկային:

Համաձայն [[2007]] թվականին կատարված հարցումներից հետո «Տիկին Բովարի» վեպը համարվում է բոլոր ժամանակների 2 ամենահայտնի վեպերից մեկը ([[Լև Տոլստոյ|Լև Տոլստո]]յի «[[Աննա Կարենինա]]» վեպից հետո): <ref> [http://content.time.com/time/arts/article/0,8599,1578073,00.html Բոլոր ժամանակների 10 ամանալավ գրքերը] </ref>

Գրականագետ քննադատ Ալեկսեյ Մաշեվսկոյի կարծիքով վեպում չկան դրական կերպարներ. չկա հերոս, ով կարող է ընթերցողի կողմից ընդունվել, որպես հերոս: <ref> [http://theoryandpractice.ru/videos/694-aleksey-mashevskiy-roman-gospozha-bovari-flobera-i-problema-obydennogo-soznaniya-cheloveka-potrebitelya Ալեկսեյ Մաշեվսկոյի քննադատությունը] </ref>

Շառլ Բովարին, ավարտելով քոլեջը, մոր որոշմամբ սկսում է բժշկությամբ զբաղվել։ Սակայն նա անընդունակ է սովորելու, և միայն մոր ջանքերով ու օգնությամբ է նա ձևակերպվում նորմանդական Տոստ քաղաքի բժիշկ։ Մոր շնորհիվ նա ամուսնանում է տեղացի ոչ այդքան հրապուրիչ մի այրու հետ, որը, սակայն, ապահովված է և 40 տարեկանն անց։ Մի անգամ, կանչով գնալով մի ֆերմերի մոտ, Շառլը ծանոթանում է ֆերմերի աղջկա հետ Էմմա Ռուոյի՝ մի հրապուրիչ աղջկա, ում հետ կապվում է։

Ֆլոբերը ծանոթ էր այս պատմությանը. նրա մայրը Դելամարների ընտանիքի հետ կապ ուներ: Նրան դուր եկավ վեպի գաղափարը և մեկ տարուց անցավ աշխատանքի: Հեշտ թվացող գործը շատ տանջալի էր և ծանր: Ֆլոբերը վեպը գրեց գրեթե 5 տարի՝ առանձին դրվագների վրա ամբողջ շաբաթներ և նույնիսկ ամիսներ անցկացնելով։ Այդ մասին վկայել է հենց Ֆլոբերը: [[1853]] թվականի [[հունվար]]ին նա Լուիզա Կոլեին նամակ էր գրել, որտեղ ասում էր, որ 5 օրում գրել է ընդամենը մեկ էջ: Հաջորդ նամակում նա բողոքում էր. «Ես ալեկոծվում եմ յուրաքանչյուր նախադասություն գրելիս, ինչ ծանր է թիավարում նա՝ իմ գրիչը»: Նա ինքը կարդում էր այն վեպերը, որոնք սիրում էր իր հերոսուհին՝ Էմման, ուսումնասիրում էր մկնդեղից թունավորման ախտանշանները: Հայտնի է, որ հերոսուհու թունավորման տեսարանը գրելիս Ֆլոբերն իրեն վատ է զգացել: Այս մասին նա նշել է. «Էմմա Բովարիի թունավորման տեսարանը նկարագրելիս ես կարծես զգում էի մկնդեղի համը և ինքս վատ զգացի, և 2 անգամ, իրար հետևից սրտխառնոց զգացի»: